مرکزخبر- به گزارش خبرگزاری زن، تعدادی از فعالان زن در ولایت نیمروز افغانستان می‌گویند که با سقوط نظام جمهوریت، خشونت علیه زنان در این ولایت افزایش یافته است و در حال حاضر هیچ نهاد حامی زنان در این ولایت فعالیت ندارد.

خالده محمدی، فعال حقوق زنان در ولایت نیمروز در مصاحبەی با رویترز گفتە است: واقعاً در این اواخر مشکلات زنان در ولایت نیمروز افزایش یافته است. بیشتر زنان با خشونت‌های گوناگون مواجهند، مردان شغل‌هایشان را از دست داده‌اند و آنان علیه زنان خشونت می‌کنند.

بە گفتەی خالدە محمدی  مرجع مختص زنان برای رسیدگی به پرونده‌های خشونت علیه زنان در ولایت نیمروز وجود ندارد. این فعال حقوق زنان، از طالبان خواست که به وزارت امور زنان اجازه‌ی فعالیت دوباره بدهد.

در همین حال مسئولان ریاست اطلاعات و فرهنگ طالبان در ولایت نیمروز می‌گویند که زنان جهت حل موضوعات حقوقی‌شان به اداره‌ی محاکم این ولایت مراجعه کنند.

حبیب‌الله الهام، سرپرست ریاست اطلاعات و فرهنگ طالبان در نیمروز گفته است که آن عده از زنانی که مشکلات حقوقی داشته باشند و یا بخواهند طلاق بگیرند، می‌توانند به محاکم قضایی رجوع کنند.

سارا یکی از زنانی است که در ولایت نیمروز برای طلاق از همسرش دچار مشکل شده است و می‌گوید: همه‌روزه توسط همسرش مورد اذیت و آزار جسمی قرار می‌گیرد، وی قصد دارد طلاق بگیرد، اما هیچ نهادی وجود ندارد که وی را در این راستا حمایت کند. سارا ٢۵ سال سن درد و دارای ٢ فرزند است، خواستار عدالت است.

سارا در مورد زندگی خود چنین می‌گوید: هفت سال پیش پدرم مرا به اجبار نکاح داد، من از این ازدواج راضی نبودم، چون همسرم انسان بی‌سواد و بی‌اخلاق است و هر روز مرا کتک می‌زند، می‌خواهم طلاق بگیرم اما نهاد حامی حقوق زنان وجود ندارد.

عاطفه ١۵ سال سن دارد و می‌گوید که در خانه همسرش او را کتک می‌زند و مجبور به بازگشت به خانه‌ی پدرش شده است، «من به این ازدواج راضی نبودم، همسرم کرولال و ناشنواست و نمی‌تواند خرج خانه را بدست آورد.»

او آمده که طلاق بگیرد اما به گفته‌ی او هیچ نهادی مختص به حل مشکلات زنان در این ولایت وجود ندارد.

هرچند آمار دقیق از افزایش خشونت علیه زنان در ولایت نیمروز در دسترس نیست، اما فعالان حقوق زنان در این ولایت می‌گویند آمار خشونت‌ها افزایش چشمگیری داشته، مخصوصاً در این شرایطی که بحران اقتصادی به وجود آمده است، اکثریت خانواده‌ها به مشکلات روانی دچار شده و در این بین زنان هستند که بیشترین آسیب را می‌بینند اما هیچ نهادی برای دادخواهی و حل مشکلات زنان وجود ندارد. هیچ ارگان یا اداره‌ای برای رسیدگی به مشکلات زنان باقی نمانده است.