مرکز خبر- روز جمعه ٩ خردادماه، جنبش «شنبه‌های ارغوانی» با انتشار ویدیویی، ضمن اشاره به اینکه به دلیل محدودیت‌های روزافزون طالبان بر زنان، «کودک‌همسری» و «کودک‌مادری» افزایش یافته است، اعلام کردند که دختران به ازدواج‌های نابرابر و اجباری، حتی با مردانی بسیار بزرگ‌تر از خود وادار می‌شوند.

زنان معترض عضو جنبش «شنبه‌های ارغوانی» افزودند که جامعه‌ی جهانی و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری گام هماهنگ، قاطع و فراگیری برای توقف این بحران شکننده‌ی انسانی برنداشته‌اند.

کاهش شدید آزادی‌های زنان، حذف آنان از آموزش و بازار کار، و فشارهای اقتصادی فزاینده، باعث شده تا خانواده‌ها بیش از پیش به ازدواج اجباری دختران کم‌سن‌وسال پناه ببرند؛ پدیده‌ای که نه تنها نقض فاحش حقوق کودک است، بلکه پایه‌های آینده اجتماعی و روانی کشور را نیز تهدید می‌کند.

 

حکومت طالبان؛ تسهیل‌گر یا عامل مستقیم بحران؟

از زمان بازگشت طالبان به قدرت در آگوست ۲۰۲۱، سیاست‌های این گروه علیه حقوق زنان آشکارتر از همیشه شده است. ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم، اخراج زنان از نهادهای دولتی و خصوصی، و محروم‌سازی آنان از مشارکت عمومی، نه‌تنها باعث خانه‌نشینی زنان شده، بلکه آن‌ها را در معرض بهره‌کشی خانوادگی و ازدواج‌های اجباری قرار داده است.

از سوی دیگر، فروپاشی اقتصادی و فقر گسترده، خانواده‌ها را واداشته تا دختران خود را به بهایی ناچیز به عقد مردانی درآورند که اغلب تفاوت سنی فاحشی با آن‌ها دارند. این روند، کودک‌مادری را نیز به یکی از تبعات ناگزیر این وضعیت بدل کرده است؛ پدیده‌ای که عواقب جسمی، روانی و اجتماعی جبران‌ناپذیری برای دختران دارد.

 

جهان در برابر خاموشی، جامعه در برابر فاجعه

در حالی‌که نهادهای بین‌المللی همچون یونیسف و دیده‌بان حقوق بشر بارها نسبت به وضعیت اسفناک زنان در افغانستان هشدار داده‌اند، واکنش عملی جامعه جهانی همچنان حداقلی و اغلب نمادین باقی مانده است. این در حالی‌ست که ادامه چنین روندی، نه تنها نقض آشکار کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق کودک و زنان است، بلکه نشانگر شکست جمعی جهان در حمایت از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی در افغانستان به‌شمار می‌رود.