مرکز خبر- روز سه‌شنبه، ۱۸ شهریورماه، سازمان جهانی نجات کودکان (Save the Children) با انتشار گزارشی اعلام کرد که بیش از ۹۱ هزار نفر در مناطق زلزله‌زده نیازمند حمایت تغذیه‌ای هستند و از این میان، کودکان مبتلا به سوءتغذیه بیش‌تر در معرض خطر قرار دارند.

براساس این گزارش، حدود ۳۷ هزار کودک زیر پنج سال و ۱۰ هزار زن باردار و شیرده در مناطق زلزله‌زده در افغانستان با سوءتغذیه حاد مواجه هستند و کاهش بودجه‌های بین‌المللی در سال جاری باعث تعطیلی حدود ۸۰ مرکز درمانی و تیم‌های سیار در شرق افغانستان شده و خدمات رسانی به حدود ۵۶۴ هزار نفر را محدود کرده است.

سازمان جهانی بهداشت نیز روز سه‌شنبه ۱۸ شهریورماه، با انتشار گزارشی اعلام کرد که ۴۹۸ هزارو ۱۳۰ نفر، از جمله ۱۱ هزار و ۶۰۰ زن باردار، در مناطق زلزله‌زده‌ی شرق افغانستان به خدمات فوری بهداشتی نیاز دارند.

براساس این گزارش ۱۵ درصد از این زنان، به‌دلیل اختلال در روند ارایه‌ی خدمات بهداشت باروری، با عوارض زایمان مواجه خواهند شد و  با نزدیک‌شدن فصل زمستان، خطرهای بهداشتی افزایش می‌یابد و خانواده‌هایی که در پناه‌گاه‌های موقت و پرازدحام زندگی می‌کنند، با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های واگیرداری چون سرخک، عفونت‌های حاد تنفسی و اسهال حاد آبکی روبه‌رو خواهند شد.

پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱ و فروپاشی نظام سیاسی پیشین، افغانستان با  بحران‌های گسترده‌ای مواجه شد. کاهش گسترده‌ی کمک‌های بین‌المللی و خروج بسیاری از سازمان‌ها و نهادهای حمایتی خارجی، وضعیت اقتصادی و اجتماعی این کشور بحران زده را به شدت شکننده ساخت. این شرایط باعث شد میلیون‌ها شهروند افغان با ناامنی غذایی، بیکاری گسترده، محدودیت‌های اجتماعی و بحران انسانی رو‌به‌رو شوند. براساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه ملل متحد ۲۳.۷ میلیون افغان به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند و در حال حاضر ۴۸ درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و ۱۲.۴ درصد نیز در ناامنی غذایی به سر می‌برند.

در سال ۲۰۲۲، طالبان تصمیمی جنجال‌برانگیز گرفتند و کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی را ممنوع اعلام کردند. این اقدام با واکنش تند و گسترده‌ی جامعه‌ی جهانی و نهادهای امدادرسان روبه‌رو شد. تحت فشارهای بین‌المللی، طالبان ناچار شدند برخی معافیت‌ها را در بخش‌های حیاتی مانند بهداشت و آموزش صادر کنند، اما این معافیت‌ها به گفته‌ی نهادهای امدادی پراکنده، محدود و ناکافی بوده و نتوانسته است پاسخگوی نیازهای واقعی جامعه‌ی بحران‌زده‌ی افغانستان باشد.

در کنار این بحران‌های سیاسی و اجتماعی، حوادث طبیعی نیز به شدت بر زندگی مردم سایه افکنده است. روز یک‌شنبه ۹ شهریورماه سال جاری، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۶.۲ ریشتر شرق افغانستان را لرزاند و فاجعه‌ی انسانی بزرگی به بار آورد. در این رویداد، دست‌کم دو هزار و بیست نفر جان خود را از دست دادند، بیش از سه هزار و ششصد نفر نیز مجروح شدند و هزاران خانواده خانه و کاشانه‌ی خود را از دست داده و بی‌خانمان شدند.

همزمان با این فاجعه، بحث محدودیت بر زنان امدادگر بار دیگر به‌طور جدی مطرح شد. سازمان جهانی بهداشت و سایر نهادهای بین‌المللی از طالبان خواستند که این محدودیت‌ها را لغو کنند تا زنان امدادگر بتوانند بدون الزام به همراهی سرپرست مرد، آزادانه سفر کنند و به آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه کمک برسانند. به باور این نهادها، حضور زنان در روند امدادرسانی به ویژه در جوامعی که زنان و کودکان آسیب‌پذیری بیشتری دارند، نقشی حیاتی و غیرقابل‌انکار دارد.