مرکز خبر- شورای هماهنگی ک ژ ک (كنفىراليسم زنان کوردستان) به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس خود بیانیه‌ای مکتوب منتشر کرد.

 

در بخشی از این بیانیه آمده است:

در روز بیستمین سال تأسیس نظام کنفدرالیسم زنان کوردستان(ک ژ ک) قرار داریم؛ ساختاری که نقطه‌عطفی در تاریخ مبارزات آزادی‌خواهانه زنان و آغازگر فصلی نوین در سازماندهی جهانی آن‌ها بود. این بنیان‌گذاری سترگ را پیش از هر چیز، به رهبر آپو که با فلسفه آزادی زنان، افق‌های نو گشود و در راه آن بی‌وقفه جنگید، و به تمامی زنانی که با شعار ژن، ژیان، آزادی در این مسیر گام نهادند، مبارک‌باد می‌گوییم. یاد و خاطره زنانی که از ۱۸ آوریل ۲۰۰۵ تا امروز، جان‌شان را فدای پایه‌گذاری این ساختار کردند، با عشق و سپاس جاودانه گرامی‌ست. ما با وفاداری بر آرمان زندگی آزاد و انقلاب زنانه پای می‌فشاریم.

 

«انقلاب زنان؛ جوهر انقلاب کوردستان»

رهبر آپو، از نخستین گام‌های مبارزه در کوردستان، زن را محور و جوهره انقلاب دانست. در زمانه‌ای که سوسیالیسم واقع‌گرا در برابر بردگی تاریخی زنان به زانو درآمده بود، او انقلاب کوردستان را به‌مثابه انقلاب زنان تعریف کرد و آن را با این دیدگاه پیش برد. شکل‌گیری ارتش زنان، نظریه گسست، پروژه تحول مردان، ایدئولوژی آزادی‌بخش زنان، سازمان‌یافتگی زنانه، ژنئولوژی و نظریه زندگی مشترک آزاد، همگی ستون‌های این دیدگاه‌اند. در سرزمین الهه مادر، این مفاهیم همچون رنگ‌ها و نقش‌های باستانی، تار و پود نظام کنفدرالیسم زنان را بافته‌اند.

 

«ک ژ ک، صورت‌بندی ساختاری یک مبارزه تاریخی است»

ک ژ ک، به‌عنوان ساختار کنفدرالیسم زنان، نماد جهشی نو در مسیر رهایی از نظام مردسالار هزاران ساله است. این ساختار، برآمده از گذار مبارزه از سطح واکنش فردی و سازمان‌یافته، به سطحی ساختارمند و نظام‌مند است؛ چرا که همان‌طور که مردسالاری در قالب سیستمی جهانی به بقا ادامه داده، رهایی نیز باید در قالب ساختار مقابله کند. چنان‌که رهبر آپو می‌گوید: «کنفدرالیسم دموکراتیک، بازآفرینی جامعه زن‌محور است.» و این، احیای حقیقت اجتماعی‌ای است که از سپیده‌دم تمدن بشری، توسط ذهنیت اقتدارگرای مردانه به خاک سپرده شد. رنسانس زنان، از این‌رو، نه صرفاً جنبشی جنسیتی، که فرآیندی برای رهایی کل حیات اجتماعی است.

 

«عصر زنان، قرن بیست‌ویکم»

نظام کنفدرالیسم زنان، امروز به‌عنوان ساختاری جهانی، جنبش آزادی‌بخش زنان را به سطح تازه‌ای از هم‌پیوندی بومی و جهانی رسانده است. پژواک شعار ژن، ژیان، آزادی که از کوهستان‌های کوردستان تا قلب جوامع جهانی طنین‌انداز شده، نشان می‌دهد که ریشه‌های مقاومت هزارساله، اکنون میوه داده‌اند. قرنی که رهبر آپو آن را «عصر انقلاب زنان» نام نهاده، اکنون به صحنه ظهور مبارزاتی بدل شده که با وجود حملات سنگین نظام مردسالار، شکوفه‌های امید و رهایی در دل صخره‌ها می‌رویند. تحقق این انقلاب، نیازمند سازماندهی عمیق، فرهنگ آزادی و پیشگامی زنانه‌ است ــ در کوردستان، خاورمیانه و فراتر از آن.

 

«هم‌گرایی برای ساخت جهان آزاد»

در پاسخ به خشونت، جنگ و انزوای تحمیلی، ما به هم‌گرایی زنان در قالب نظام کنفدرالیسم دموکراتیک فرامی‌خوانیم. بیایید شبکه‌های‌مان را بگسترانیم، پیوندهایمان را استوارتر سازیم و زندگی را از نو، با ارزش‌های زن‌محور بازتعریف کنیم. پاسخ به پرسش «چه نوع زندگی؟» را باید با طرح بدیلی زنانه ارائه داد ــ این همان معنای عمیق کنفدرالیسم زنان است: ساختن زیستِ مطلوبی که سال‌ها در رؤیاها و رنج‌ها پرورده شده‌ است. راهی که رهبر آپو در دل زندان و شکنجه گشود، امروز پیش روی ماست؛ مسیری برای ساخت جامعه‌ای که در آن آزادی، برابری و کرامت، زیربنای روابط انسانی باشد.

 

«بیایید این قرن را به قرن زنان بدل کنیم»

بیستمین سالگرد تأسیس ک ژ ک، به‌مثابه فراخوانی تاریخی برای صلح، عدالت و جامعه دموکراتیک، فرصتی‌ است برای تجدید عهد. ما این فراخوان را مانیفست عصر و جوهره مبارزه زنان می‌دانیم. ساخت جامعه کنفدرالیسم دموکراتیک، راهی‌ است برای پایان‌دادن به خشونت سیستماتیک مردسالارانه‌ای که بیش از همه، زندگی زنان و کودکان را هدف گرفته است. از این‌رو، همه زنان کوردستان، خاورمیانه و جهان را به هم‌صدایی با این فراخوان، به پیوستن به کارزار برای آزادی فیزیکی رهبرمان و به گسترش مبارزه‌ای متحدانه فرا می‌خوانیم.

می‌گوییم: مبارزه متحد زنان، دیوارهای شکنجه و انزوای امرالی را فرو خواهد ریخت!

در آستانه بهاری نو، زمان آن رسیده که سرزمین نخستین انقلاب زنان، بار دیگر گل دهد. بیستمین سالگرد ک ژ ک را با ایمانی راسخ به بهار زنان جشن می‌گیریم؛ به یاد سارا (رفیق سکینه جانسز)، و به افتخار رؤیای شکوفه‌بار کردن کوردستان، همه زنان را به کاشت گل و درخت فرا می‌خوانیم.

با شعار ژن، ژیان، آزادی،
به‌سوی انقلاب زنان گام برمی‌داریم،
قرن بیست‌ویکم را به عصر آزادی زنان بدل می‌کنیم،
و رنسانس زنان را به حقیقتی زنده بدل خواهیم ساخت.