١٢بهمن، روز جهانی حجاب
زنانی هستند که به خواست و رضایت خود پوشش و حجاب اختیاری را رعایت می‌کنند اما معتقد هستند که میلیون‌ها زن در ایران و چندین کشور دیگر توسط خانوادهایشان، دین، سنت‌های قدیمی و اشتباه مجبور به استفاده از پوشش اجباری هستند.
مرکز خبر- روز جهانی حجاب هر ساله در ١ فوریه «١٢بهمن» در ۱۴۰ کشور جهان برگزار می‌شود. این روز اولین باز توسط نظمه خان «زن پاکستانی که در کودکی به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرده است» در سال ٢٠١٣، پس از رویداد ١١ سپتامبر پیشنهاد شد.
اما پس از اعلام روز جهانی حجاب صدها تن همچنان در مخالفت به این اقدام ابراز نظر نمودند، اختلافاتی که همچنان در شبکه‌های اجتماعی نیز جا باز کرده است.
حجاب در اکثر کشورهای جهان به عنوان یک پوشش اختیاری است در صورتی که در ایران به یک پوشش اجباری بدل شده است که زنان مجبور به رعایت آن هستند، حجاب در ایران وسیله‌ای برای سرکوب زنان است و سبب سلب حقوق زن به عنوان انسان می‌شود.
برای محافظه‌کاران هویت منطقه عربی بر مبنای مذهب است. برای آنان زنان به عنوان ضامن این هویت اعتبار دارند. یعنی هویت مساوی است با مذهب و مذهب مساوی با زن باحجاب. اسلامگرایان درست همین فورمول را به عرب‌ها پیشنهاد می‌کنند و شمار زیادی آن را می‌پذیرند.
اما در مورد روز جهانی حجاب اختلافات در مورد مفهوم این پدیده در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد و در تضاد با روز جهانی حجاب همچنان کمپین NoHijabDay) و(FreeFromHijab ، را راه‌اندازی کرده‌اند، همچنین یکی از منتقدان پرطرفدار این کمپاین «انصاف حیدر»، منتقد، وبلاگ نویس عربستان سعودی است که به دلیل انتقاد از حکام مذهبی به ده سال زندان و ۱۰۰۰ ضربه شلاق محکوم گردیده است.
در اکثر کشورهای جهان نیز این بحث جریان دارد و آ‌نچە در این کشورها خیلی مورد بحث می‌باشد، این است که کمتر کسی از جمع کاربران زن از حجاب دفاع می کند، بلکه بیشتر آن را مورد انتقاد قرار می‌دهند.
در تمام دنیا زنانی هستند که به خواست و رضایت خود پوشش و حجاب اختیاری را رعایت می‌کنند اما بازهم معتقد هستند که باید روزی را به مناسبت مخالفت با حجاب اجباری تعیین کرد؛ زیرا معتقدند میلیون‌ها زن در ایران، سودان، افغانستان و یا هم عربستان سعودی، توسط خانوادهایشان، دین، سنت‌های قدیمی و اشتباه مجبور به استفاده از پوشش اجباری هستند.
بسیاری از زنانی که در چنین شرایطی زندگی می‌کنند و از کودکی این شرایط را تجربه کرده‌اند می‌دانند که حجاب به عنوان یک پدیده فرهنگی و یا مذهبی چه مفهومی دارد، آن‌ها اعتقاد دارند که حجاب به عنوان ابزاری در اسلام، تمام حقوق زنان را نامرئی می سازد.
در ایران دوهفته پس از انقلاب ۵۷، دفتر خمینی تصمیم به لغو قانون حمایت خانواده و اجباری شدن حجاب کرد.
از آن زمان تاکنون جمهوری اسلامی اقدامات بسیاری برای اجباری کردن حجاب برعلیه زنان انجام داد؛ سرکوب، بازداشت و محاکمه زنان معترض و صدور احکام غیرمعمول برای آن‌ها، پلمب واحدهای صنفی و راه‌اندازی مجدد یگان‌هایی مانند گشت ارشاد و حجاب‌بان، در این جهت از اقدامات جمهوری اسلامی برای تحمیل کردن حجاب اجباری بر زنان بوده است.
همچنان‌که در سال گذشته «ژینا امینی»، در بازداشتگاه گشت ارشاد به دلیل پوشش آزاد توسط نیروهای امنیتی کشته شد و خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» شکل گرفت و تا هم‌اکنون نیز ادامه دارد، شهروندان بسیاری نیز در این خیزش جان باختند از جمله «آرمیتا گراوند» که در مترو تهران توسط حجاب‌بان‌های مترو کشته شد.
جمهوری اسلامی عدم پوشش اجباری را هنجارشکنی و شکستن حریم عمومی جامعه و درعین حال خلاف شرع و قانون نیز می‌داند و با خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» علیه مخالفان حجاب اجباری فشارهای خود را بر شهروندان و فعالین حقوق زنان افزایش داده و اقدام به احکام سنگین حبس، محرومیت از حقوق اجتماعی و احکامی نظیر کار اجباری در غسال‌خانه‌ها و شلاق علیه آن‌ها کرده است، اما مقاومت زنان در برابر پوشش تحمیلی مورد نظر حکومت ابعادی بی‌سابقه به خود گرفت و همچنان ادامه دارد.