فیلم زنان بدون مردان به کارگردانی شیرین نشاط، عکاس، ویدئو آرتیست و فیلم‌ساز ایرانی مقیم نیویورک، ساخته شده است.

این فیلم، اقتباسی از رمانی به همین نام، نوشته شهرنوش پارسی‌پور، داستان‌نویس و مترجم ایرانی است.

این اثر که محصول مشترک آلمان و فرانسه است و عمدتاً در مراکش فیلم‌برداری شده، فضای سرکوب و اختناق برای زنان در تهران سال ۱۳۳۲ و همزمان با شکست دولت مصدق را به تصویر می‌کشد.

داستان فیلم حول محور چهار شخصیت اصلی، یعنی چهار زن از طبقات و سنین مختلف اجتماعی می‌چرخد: مونس، یک فعال سیاسی؛ فائزه، دختری سنتی؛ رزین، زنی که مجبور به تن‌فروشی شده؛ و فرخ‌لقا، زنی میانسال از طبقه مرفه که در زندگی زناشویی خود شکست خورده است.

فیلم زنان بدون مردان موفق به کسب جایزه شیر نقره‌ای برای بهترین کارگردانی در شصت و ششمین جشنواره فیلم ونیز شده است.

البته لازم به ذکر است که فیلم زنان بدون مردان روایت زمانی را به تصویر می‌کشد که پس از شکست دولت مصدق وضعیت زنان رو به انحطاط و افول کشانده شده اما در امر واقع وضعیت زنان در عرصه های اجتماعی و سیاسی در طول تاریخ اقتدار ایران تغییراتی بنیادینی را بهمراه نداشته و هر اقتدار و سیستمی که بر مسند قدرت پا نهاده از زنان جهت پیشبرد منافع راهبردی و سیاسی خویش استفاده نموده. در مقابل سیاست موجود همانگونه که در فیلم مشاهده مینماییم و در امر واقع نیز عیان است، زنان در هیچ مرحله از تاریخ اقتدار و مردسالار به تمامی با سیستم مرکزمحور یکی نگشته و  همواره با به چالش کشیدن عرصەهای اجتماعی و سیاسی با مبارزه خویش بدنبال چارەیابی و رهایی خویش و جامعه از وضعیت موجود بودەاند. نکته مهم در فیلم زنان بدون مردان، مبارزه زنان از طبقات و سنین مختلف اجتماعی با سیستم مرکز محور و مردسالاری است که همواره سعی دارد آنها را مجبور به قبول وضع موجود نماید اما زنان به محیطی دور از سیستم مرکز محور و مردسالار  رفته و در در آنجا سعی می نمایند وضعیت موجود و روحی خویش را بهبود ببخشند.