هلین رشید

ژیلا حسینی، نویسنده، پژوهشگر و گوینده‌ای موفق در زمینه‌ی رادیو، هنر و ادبیات کوردی، به‌ویژه ادبیات مدرن کوردی آثار خود را به جامعه عرضه کرده است. او یکی از زنانی است که نقش بزرگی در پیشبرد ادبیات نوین کوردی داشته است.

ژیلا حسینی، زنی که مسیر نوین ادبیات کوردی را با گام‌های خود پیموده و سبک منحصر به فردش شناخته‌شده است.

ژیلا حسینی در ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۴ در شهر سقز در روژهلات کوردستان، در خانواده‌ای مذهبی، میهن‌دوست، هنردوست و روشنفکر به دنیا آمد.

او از کودکی مورد توجه معلمان ادبیات قرار گرفت و آنها در پرورش و حمایت از او نقش مؤثری داشتند.

آثار ژیلا بازتابی از دوره نوین و مسائل اجتماعی بودند و او یکی از هنرمندانی بود که به عمیق‌ترین پرسش‌های جامعه پرداخته است. او به‌ویژه در نشان دادن موقعیت و حقوق زنان در جامعه مردسالارانه دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی توانسته بود تأثیر مهمی بر اندیشه مردم بگذارد.

نخستین نوشته‌ها و آوازهای ژیلا به زبان فارسی بودند و این مسیر تا سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ ادامه داشت، تا اینکه ژیلا در بخش کوردی رادیو سنه در برنامه "ما و شنوندگان" فعالیت خود را آغاز کرد. این آغازگر مسیری برای او بود که آثار خود را به زبان کوردی بنویسد.

آثار ژیلا به موضوعات زنان و حقوق آن‌ها، ادبیات مدرن کوردی و مسائل اجتماعی جامعه کوردی پرداخته است. همچنین، او در زمینه ملی‌گرایی و مسائل قومیتی و به‌ویژه حادثه شیمیایی حلبچه نیز آثاری به جا گذاشته است.

آثار ژیلا نقشه‌ای از سبک جدید و زبانی نوین در نوشتن بود که تحولی در بیان مسائل مرتبط با زندگی مردم به وجود آورد.

ژیلا در گردهمایی‌های ادبی و فرهنگی، به‌ویژه در انجمن‌های شهر سنندج و سقز، به‌طور مستمر حضور داشت. آثار او شامل دیوان‌هایی چون "رشد عشق"، "قلعه اسرار"، "درخواست بخشش" و "قلعه رازها" بود. او همچنین چندین نقد و بررسی درباره زندگی و آثار هنرمندان دیگر نوشت. برخی از آثار او هنوز به چاپ نرسیده است.

در صبحگاه ۲۷ سپتامبر ۱۹۹۶، هنگامی که همراه با خانواده‌اش قصد داشتند به دیدار شیرکو بیکس در تهران بروند، در مسیر دچار حادثه رانندگی شدند و ژیلا جان خود را از دست داد. او در گورستان دوزاغران شهر سقز به خاک سپرده شد.