نام فیلم: شهر زنان

ژانر فیلم: فانتزی  

کارگردان: فدریکو فلینی

موضوع فیلم: شهر زنان فیلمی است در قالب فانتزی که در زیرلایه‌های خود به مقوله‌ی فمینیسم می‌پردازد؛ اگرچه این پرداخت بسیار رویاگون و در فضای ذهنی شخصیت اول فیلم (مارچلو ماسترویانی) صورت می‌گیرد؛ اما این شهر خود داعیه‌ای است بر شهری برساخته از ایدئولوژی‌های حاکم بر جامعه در آن سال‌ها.

 

خلاصەی فیلم: می‌توان گفت این فیلم از نظر صورت و محتوا فانتزی است. فانتزی به معنای مسبب ظهور تصاویری در ذهن شدن همان‌طور که تمام وقایع فیلم در ذهن شخصیت اول و به عبارتی قهرمان فیلم می‌گذرد. از طرفی در محتوا نیز فانتزی است. فانتزی که برساخته از رویای ناکارآمد فمینیسم است. محتوای فمینیسم در کامل‌ترین و جهش در شهر زنان نمود پیدا کرده است و از درون خودش را به چالشی آشکار می‌کشد.

به عبارت دیگر از آن جایی که فانتزی دنیای تخیلی ما در برابر جهان قابل ادراک و قابل شناخت خارجی و عینی است، تنها می‌توان فمینیسم را در چنین جهانی به نظاره نشست. هر یک از زنانی که در این فیلم حضور دارند خود نمونه‌ای از موج اول و دوم فمینیسم هستند؛ اما شهر در بستر موج دوم خود را به شکلی افراطی نشان می‌دهد.

چنان‌که در موج دوم فمینیسم که از سال ۱۹۶۰ آغاز می‌شوند، بحث حقوقی و سیاسی و برابری عدالت به کنار رفته و زنان خواهان رهایی و نجات خود می‌باشند. این رهایی و نجات از طریق انقلابی همه جانبه میسر خواهد بود و چشم‌انداز این موج نقض نیاز داشتن به مرد و برآوردن تمام نیازها توسط زنان است. هم‌چنین این موج که حالت افراطی فمینیسم را نشان می‌دهد بر ظاهری مردانه، پوشیدن کت و شلوار، عدم آرایش و توجه به ظرافت‌های زنانه نیز تاکید می‌ورزد.