مرکز خبر- اولین لایحه‌ی حق رأی زنان در سال ١٩۶٣ بە پارلمان کویت تقدیم شد، لایحەها تا سال ١٩٨۵ و ١٩٨۶ رد می‌شدند در نهایت به دلیل فشار محافظه‌کاران لغو شد. پس از آن کویت به شدت درگیر جنگ عراق و ایران شد و زنان خواستار به رسمیت شناختن تلاش‌هایشان در حفظ عملکرد خانواده و جامعه شدند.

پس از استقلال کویت در سال ١٩۶١، پارلمان کویت قوانین جدیدی را تصویب و حق رأی را محدود کرد و مردان بالای ٢١ سال کە قبل از سال ١٩٢٠ خانواده‌ی آنها در کویت زندگی می‌کردند، می‌توانستند رأی دهند.

 جنبش زنان در سال ١٩۶٣ جامعه‌ی فرهنگی و اجتماعی زنان را ایجاد کردند. اهداف آنها افزایش آگاهی در مورد مسائل زنان بود، اما مهمتر از آن، تقویت زنان کویتی و دادن فرصت‌های موفقیت بە زنان بود. این امتیاز بە زنان در سال ٢٠٠۵ گسترش یافت. هنگامی که رای دادن برای اولین بار در کویت در سال ١٩٨۵معرفی شد، زنان کویتی حق رای داشتند، اما این حق رأی دوبارە رد شد.

 در سال ١٩٩۶، ۵٠٠ زن برای نشان دادن همبستگی در حق رای خود به مدت یک ساعت دست از کار کشیدند و تظاهرات در طول ۶ سال ادامه یافت. در ماه مه ١٩٩٩ فرمانی که به زنان حق رأی و نامزدی را می‌داد توسط امیر صادر شد، اما ۶ ماه بعد مجدداً توسط مجلس رد شد، پارلمان كويت سرانجام به زنان اين كشور حق رای داد تا برای اولين بار در تاريخ انتخابات اين كشور حضور يابند. سرانجام بعد از چندين سال کشمکش، پارلمان كويت سرانجام با ٣۵ رای موافق در برابر ٢٣ رأی مخالف و یک رأی ممتنع، قانون حق رأی به زنان را تصويب كرد. اين به عنوان متممی به قانون انتخابات كويت الحاق شده است.

بی شک ١۶می هر سال به روزی تاریخی در زندگی زنان کویتی و به عنوان جشنی نمادین دستیابی به حقوق سیاسی و مشارکت آنان در این عرصه تبدیل شده است که بیانگر اعتقاد رهبری سیاسی به نقش زنان در عرصه‌های مختلف و تمایل آنان بە توانمندسازی در مراکز تصمیم‌گیری است.

در ١۶می ٢٠٠۵، زنان کویتی پس از تایید رسمی مجلس ملی کویت و قبل از تصمیم امیر فقید شیخ جابر، با اعطای حقوق سیاسی به زنان، حقوق سیاسی خود را با نامزدی و انتخاب به دست آوردند و دولت به آنها واگذار شد. در واقع، انتخابات مجلس شورای ملی در سال ٢٠٠۶ شاهد اولین حضور زنان کویتی در نامزدی و انتخاب در مجلس ملی بود و تجربه‌ی سیاسی زنان با برگزاری انتخابات مجلس ملی در سال ٢٠٠٨ به اوج خود رسید که منجر به ورود چهار نماینده‌ی زن بە مجلس شد.