میسا قاضی

سودان- علی‌رغم به حاشیه رانده شدن زنان به سبب محدودیت‌های متعدد در  سودان، زنان سودانی توانسته‌اند در میان کشوری که از منازعات داخلی رنج می‌برد، حضوری فعال و مؤثر داشته باشند. فاطمه صلاح فعالیت حرفه‌ای خویش را به عنوان تأمین‌کننده سیستم‌های چندگانه در شرکت Promise که در سال ٢٠٢٠ میلادی در خارطوم تأسیس نموده بود، آغاز کرد. لیکن پس از آنکه به دلیل مخاصمات به زادگاه خویش در ایالت شمالی مهاجرت نمود، تصمیم گرفت پس از از دست دادن آنچه در خارطوم بنا نهاده بود، مجدداً آغاز به کار نماید.

او در دانشکده مطالعات زیست‌محیطی و مدیریت بحران تحصیلات  خود را به انجام رسانیده و با چندین سازمان همکاری داشته‌ است. او همواره تمایل داشته‌ شخصیتی رهبر باشد و امور خویش را مدیریت نمایند، لذا به فکر تأسیس کسب و کار شخصی خود افتاد و از این طریق برای عده کثیری فرصت‌های شغلی ایجاد نمود. کلیه کارکنانش را زنان تشکیل می‌دهند. پس از آوارگی در ماه آوریل، او شرکت خدمات نظافتی تحت عنوان promise را تأسیس نمود تا خدمات نظافت به مؤسسات دولتی و خصوصی ارائه دهند. او چنین اظهار می‌دارد: «من با دقت تمام مراقب بوده‌ام تا کلیه ملزومات آنان را جهت انجام وظایفشان فراهم آورم. با جدیت و پشتکار تلاش می‌نمایم تا تمامی موانع را رفع سازم تا آنان بتوانند وظایف خود را به نحو احسن به انجام رسانند.»

وی تشریح کرد که شرکت متبوعشان طی چهار ماه موفق به جلب اعتماد سه بیمارستان گردیده که در حال حاضر با آنها همکاری می‌نمایند و آنان در پی توسعه خدماتشان جهت شمول سایر مؤسسات دولتی و خصوصی می‌باشند.

خانواده فاطمه صلاح نقش بسزایی در ترغیب او ایفا نموده و بسیاری از موانع اجتماعی را که ممکن بود او به عنوان یک زن با آن مواجه گردد را برطرف ساختند. او چنین اظهار می‌دارد: «من با مشقات و دشواری‌های فراوانی روبرو گردیدم. همواره افرادی بودند که به من می‌گفتند موفق نخواهی شد، لیکن با استقامت و اراده راسخ خویش به همگان اثبات نمودم که قادر به کسب موفقیت می‌باشم.»

در خصوص تجربه آوارگی از خارطوم، او بیان داشت که بیست و هشت روز در میان مخاصمات در منطقه کافوری در خارطوم بحری اقامت نمود، سپس عازم شهر ام درمان شده تا به مدت دو ماه در منزل خانواده همسرش سکنی گزیند. او افزود: «تصور می‌کردم پس از چند روز به منزل خویش مراجعت خواهم نمود، لیکن مدت اقامت به درازا کشید و متقاعد گشتم که بازگشت امری دشوار است و حتی در صورت مراجعت، منازلمان را غارت شده خواهیم یافت و چه بسا به سبب بمباران‌ها منهدم گشته باشند.» او تشریح کرد که کلیه دارایی خویش را در خارطوم از دست داده‌اند.

در خصوص نگرانی‌هایشان مبنی بر از دست دادن آنچه اکنون در حال بنا نهادن آن هستند در صورت گسترش بیشتر منازعات، اظهار داشت که صرفاً به لحظه حاضر می‌اندیشند و چنانچه چنین واقعه‌ای رخ دهد، مجدداً از نو آغاز خواهند نمود زیرا او به گذشته نظر نمی‌افکند.

او تأکید کرد که بلندپروازی امری حائز اهمیت است و زنان را ترغیب نمود تا به موفقیت نائل آیند و الگویی برای فرزندانشان باشند. او چنین بیان داشت: «مادر گرامی‌ام مرا پرورش داد و او بود که مبارزه و معنای حیات را به من آموخت. لذا، امید دارم زنان از تکاپو باز نایستند یا از جاه‌طلبی‌هایشان دست نکشند و صرفاً بر مراقبت از فرزندان و برآوردن خواسته‌های همسر تمرکز ننمایند. یک زن می‌باید در جامعه خویش نقشی ایفا نموده و در زندگی مردمان تأثیرگذار باشد. حیات معنایی والاتر دارد، ما می‌باید کار کنیم و مجاهدت نماییم.»