اخلاص الحمرونی

تونس - گروهی از زنان حقوقدان و کنشگر تونسی، طرح آمریکا و اسرائیل برای تغییر ترکیب جمعیتی غزه زیر پوشش بازسازی را که با جابجایی اجباری ساکنان به کشورهای دیگر صورت می‌گیرد، به شدت محکوم کرده و آن را «جنایت علیه تمدن بشری» نامیده‌اند.

مشکلات زنان غزه با تداوم محاصره روز به روز عمیق‌تر می‌شود. در این میان، طرح دونالد ترامپ برای انتقال اجباری ساکنان غزه به کشورهای دیگر، خشم گسترده‌ای در سطح جهانی برانگیخته و با مخالفت فعالان حقوق بشر و جنبش‌های فمینیستی روبرو شده است.

فعالان زن تونسی بر این باورند که این طرح تهدیدی آشکار برای هویت ملی فلسطین و تلاشی برای محو تاریخ مقاومت آن است. آنها با تأکید بر رد کامل این پیشنهاد، هشدار می‌دهند که اجرای آن پیامدهای ویرانگری برای جامعه فلسطین خواهد داشت. به گفته آنها، زنان فلسطینی به ویژه در غزه، علاوه بر تحمل ویرانی‌های جنگ، با فقر، حاشیه‌نشینی و محرومیت از حقوق اولیه انسانی مانند آب، غذا و خدمات بهداشتی دست و پنجه نرم می‌کنند.

صباح حاجی، از فعالان حقوق بشر، با اشاره به مستندات میدانی و گزارش‌های موجود می‌گوید: «زنان فلسطینی نه تنها با تهدیدهای جدی علیه سلامت و امنیت خود مواجه‌اند، بلکه قربانی نقض‌های فاحش حقوق بشری از جمله خشونت‌های جنسی نیز شده‌اند.» به گفته او، کمبود دارو و موانع دسترسی به خدمات درمانی، زندگی آنان را با خطرات مداومی روبرو کرده که نیازمند پشتیبانی روانی و مالی است، نه آوارگی اجباری.

به نظر صباح حاجی، راه حل نه آوارگی اجباری، بلکه تقویت نقش زنان فلسطینی در تمام عرصه‌ها، مشارکت در تصمیم‌های سرنوشت‌ساز و بازسازی غزه است. او می‌گوید: «زن فلسطینی فقط ناظر نیست، بلکه ستون اصلی پایداری و مقاومت است. آنها زندگی در سرزمین خود با همه سختی‌هایش را به زندگی دور از ریشه‌هایشان ترجیح می‌دهند. طرح آوارگی اجباری شکست خواهد خورد، چون این زنان عمیقاً به میهن و هویت خود وفادارند.»

 

 

منال حقی، فعال دیگر حقوق بشر، نیز بیان می‌کند: «با وجود تمام این سختی‌ها، زن فلسطینی ثابت کرده ستون اصلی مبارزه است. او هم در مقاومت نقش فعال داشته و هم در امدادرسانی، به‌ویژه در بخش پزشکی، مشارکت مؤثری داشته است.»

به گفته منال حقی، «آوارگی اجباری زنان فلسطینی غزه صرفاً یک طرح غیرقابل قبول نیست، بلکه جنایتی علیه یک تمدن کامل است. زن فلسطینی تنها یک عضو جامعه نیست، بلکه تجسم غزه در مقیاسی کوچک و نماد سرزمینی است که تاریخ مبارزه و مقاومت نسل‌ها را در خود دارد. بنابراین، کوچ اجباری او یعنی محو هویت فلسطینی و سلب حق وطن، و به همین دلیل است که او قاطعانه این پیشنهاد را رد می‌کند.»

منال حقی اضافه می‌کند: «زنان فلسطینی برای دفاع از میهن خود زاده شده‌اند و آوارگی را نمی‌پذیرند. آنها زندگی در پناهگاه‌های زیر آسمان فلسطین را به ترک وطن ترجیح می‌دهند و می‌دانند آوارگی اجباری، تلاشی برای نابودی هویت و حق سرزمینی آنهاست.»

این فعال حقوق بشر با تأکید بر اینکه «مقاومت از زن آغاز می‌شود و نیروی جامعه در برابر چالش‌ها از او سرچشمه می‌گیرد»، می‌گوید: «زن فلسطینی همواره نماد استقامت و قدرت بوده و توانایی خود را در سازگاری با دشوارترین شرایط نشان داده است. همین ویژگی او را به عنصری کلیدی در هرگونه روند بازسازی آینده غزه تبدیل می‌کند.»

هر دو فعال حقوق بشر معتقدند تقویت جایگاه زنان فلسطینی باید در اولویت قرار گیرد. از نظر آنها، زن فلسطینی صرفاً یک عنصر فرعی نیست، بلکه شالوده تداوم مبارزه و مقاومت است که فداکاری‌های بسیاری کرده و حق دارد با طرح آوارگی اجباری مخالفت کند. این دو فعال حقوق بشری استدلال می‌کنند که زنان فلسطینی در برابر تمام فشارها ایستادگی خواهند کرد و برای دستیابی به حقوق قانونی خود در سرزمین مادری تلاش می‌کنند.

آنها همچنین بر این باورند که زن فلسطینی باید نقشی اساسی در روند تصمیم‌گیری داشته باشد. به باور آنها، مشارکت زنان در بازسازی غزه نه یک گزینه، بلکه ضرورتی انکارناپذیر است، زیرا اوست که تداوم حیات جامعه فلسطین را تضمین می‌کند.