شیرین صالح

 

سلیمانیه – سیطره‌ی ذهنیت مردسالاری، جهل و ناآگاهی و عدم حاکمیت قانون بر موارد ازدواج اجباری زنان و دختران در باشور کوردستان باعث شده است که خشونت‌ علیه زنان سالانه افزایش یابد. بانو هلبجه‌ایی یکی از اعضای سازمان آزادی زنان کوردستان(RJAK) در مورد وضعیت بد باشور کوردستان و نحوه‌ی پایمال شدن حقوق آن‌ها صحبت کرده و گفت: زنان نباید نسبت به این تخلفات بی‌تفاوت باشند.

 

«حقوق زنان به دلیل حاکمیت ذهنیت مردسالاری پایمال شده است»

بانو هلبجه‌ایی گفت: وضعیت زنان هرگز خوب نبوده است زیرا قبل و بعد از رژیم بعث نظام مردسالاری حاکم بوده و همچنان نیز حاکم است، زنان سرکوب شده و از شرکت در ارتش و سایر عرصه‌های اجتماعی منع شده‌اند و در چارچوب خانه نگه داشته شده‌اند. اگر یک زن خواستار آزادی باشد، نگاه جامعه‌ به او متفاوت است و جامعه‌ی باشور کوردستان حقوق زنان را پایمال می‌کند، روزی نیست که زنی کشته نشود، مخصوصاً در روزهایی که زنان فعال هستند، حتی عده‌ای از افراد آگاه می‌گویند که زنان باید در خانه بمانند و مردان بیرون کار کنند، اما امروز زنان نمی‌پذیرند که در چارچوب چهار دیواری خانه باشند، زیرا بسیاری از زنان آگاه شده‌اند و دلیل این‌که زنان بیشتر کشته می‌شوند، زیرا آن‌ها نظام مردسالاری را که در آن زنان کشته می‌شوند، رد می‌کنند.

 

«صلح قبیله‌ای راهی برای افزایش قتل زنان است»

بانو هلبجه‌ایی تصریح کرد: خشونت به دلیل پدیده‌ی آشتی قبیله‌ای افزایش یافته است، زیرا وقتی زنی کشته می‌شود، مشکل را از طریق صلح قبیله‌ای حل می‌کنند که باعث می‌شود کشتن زنان آسان‌تر شود. بنابراین آشتی قبیله‌ایی مشکلات را حل نمی‌کند بلکه باعث تعمیق آن می‌شود، از طرفی خود خانواده‌ها در صورت خشونت به زنان از سوی همسرانشان از آنان دفاع نمی‌کنند و در این راستا زنان اولین قربانیان هستند، برای از بین بردن این پدیده‌ها، علمای دینی و همه‌ی ما باید با هم از حقوق زنان دفاع کرده و از گسترش سخنان علیه زنان جلوگیری کنیم.

بانو هلبجه‌ایی گفت: در جامعه‌ی ما هنوز سنت زن به زن موجود است. وقتی کسی کشته می‌شود، زن را قربانی می‌کنند تا مشکل حل شود و او را به خانه‌ی دیگر می‌سپارند، بنابراین اگر به زن ظلم شود، جامعه هرگز پا پیش نمی‌گذارد و سکوت می‌کند. از آن‌جایی که زنان زندگی را آفریده‌اند ما زنان حقوق خود را مطالبه می‌کنیم زیرا حقوقمان از ما سلب شده است. همچنین در باشورکوردستان هیچ حاکمیت قانون در برابر خشونت علیه زنان وجود ندارد.

 

«تشکل‌های زنان باید آگاهی را در جامعه افزایش دهند»

 بانو هلبجه‌ایی همچنین گفت که تشکل‌های زنان باید در زمینه‌ی کاهش خشونت علیه زنان نقش‌آفرینی کنند، به ویژه در مناطق دورافتاده‌ای که دختران هنوز مجبور به ازدواج هستند، آگاهی زنان را گسترش دهند. برگزاری سمینار در اماکن عمومی را برای زنان عادی کنند، زیرا اگر زنان آگاه باشند، خانواده‌ها و افراد آگاه را وارد جامعه می‌کنند. از سال ۱۸۵۷ زنان به مدت ۵۰ سال است که برای به دست آوردن حقوق و آزادی خود دست از مبارزه برنداشته‌اند، آن‌ها در سال ۱۹۰۷ دوباره شروع به تظاهرات و اعتراضات کردند. این میراثی است که برای ما زنان باقی مانده است و آن هم ۸ مارس است که به نماد زنان تمام دنیا تبدیل شده است و ما به آن افتخار می کنیم.

وی در پایان سخنان خود گفت: امیدوارم ما زنان و همه‌ی تشکل‌‌های زنان پیام یکسانی داشته باشیم و هویت زنان را بالا ببریم تا بتوانیم حقوق خود را در قانون اساسی تثبیت کنیم، اگر ما حقوق خود را در قانون اساسی قید کنیم و کشتن زنان ممنوع شود، هیچ‌کس نمی‌تواند حقوق ما را پایمال کند، و به هر نحوی که شده زن‌کشی را کم کنیم به گونه‌ای که زنی کشته شد همه‌ی جامعه به جای خود حرکت کنند.