"رواج شکنجه و تجاوز بر علیه زندانیان زن در زندانهای مخفی ایران"
زندانیان سیاسی بخصوص زندانیان زن در ایران مورد آزار جنسی و حتی تجاوز قرار میگیرند. حتی از حق دارو و مرخصی محروم بوده و بر خلاف قوانین ایران و موازین بینالمللی به بندهای محکومان جرایم عادی منتقل میشوند و این هم یکی دیگر از ابزارهای شکنجهی زندانیان سیاسی زن در ایران است.
مرکز خبر - شبکهی حقوق بشر کوردستان، گزارش مفصلی در مورد زندانهای امنیتی و مخفی تحت نظارت وزرات اطلاعات و استخبارات سپاه در شهرهای ارومیه، سنه(سنندج) و کرماشان منتشر کرده است. بخصوص وضعیت زندانیان سیاسی زن و شکنجههای روحی – روانی و جسمی حاکی از واقعیت پنهان و آشکاریست که در زندانها اعمال میشود.
این گزارش به صورت مختصر به محل، وضعیت نگهداری، شیوهی بازجوییها و شکنجهی زندانیان سیاسی در این بازداشتگاههای امنیتی و مخفی پرداخته است.
بکار گرفتن انواع شکنجهها در مقابل زندانیان زن از قبیل تجاوز، شکنجهی جسمی، روانی، عدم بهداشت، درمان و امکانات، عدم تماس با خانواده و بیرون از زندان، سلولهای انفرادی، آویزان کردن به سقف و ... که روزانه با آن روبرو هستند. حتی برخی از زندانیان به دلیل شدت شکنجه جان خود را در زندان از دست میدهند.
گفتنی است دکتر رویا طلوعی فعال مدنی کورد که هماکنون ساکن آمریکاست در سال ۱۳۸۴ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. وی در گفتوگو با یکی روزنامههای آمریکا اعلام کرده بود که در زمان بازداشت در این بازداشتگاه مورد تجاوز قرار گرفته است.
زینب جلالیان، دیگر زندانی سیاسی کورد محبوس به حبس ابد، سنگینترین حکم در میان زندانیان سیاسی زن که برای چندین ماه در این بازداشتگاه مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفته است و تنها زندانی زن محکوم به حبس ابد که تا بحال به مرخصی نیامده، به شبکهی حقوق بشر کوردستان گفت: "یکی از بازجوهایم بعد از ناکامی در اخذ اعترافات ساختگی اعلام کرد که میخواهد من را صیغه کند. به همین خاطر به زور تلاش میکرد انگشتری را بر روی یکی از انگشتانم بیاندازد. من هم جهت جلوگیری از این کار مجبور شدم با لگد به وی ضربهای بزنم که این سبب شد که چند نفری که در آنجا حاضر بودند به من حمله کنند و تا حد بیهوشی من را مورد ضرب و شتم قرار بدهند." زینب جلالیان در ادامه افزود که چندین بار هم به زیرزمین منتقل شده و در حالی که بر روی تحت خوابانده شده است برای ساعتها از سوی بازجویان با کابل به کف پاهایش شلاق زده شده است. شدت این شلاقها به حدی بوده است که بارها به صورت بیهوش به داخل سلول بازگردانده شده است.
همچنین دو نفر از زنان بازداشت شده به شبکهی حقوق بشر کوردستان گفتند که در مدت بازداشت تحت فشار بازجویان از سوی یک پزشک مورد تست بکارت قرار گرفتهاند. یک زن جوان دیگر نیز که چند سال پیش به اتهام جاسوسی برای یک نهاد اطلاعاتی وابسته به یکی از احزاب موجود در اقلیم کوردستان بازداشت شده بود در گفتوگو با شبکهی حقوق بشر کوردستان اعلام داشت که طی چندین ماه از سوی یک روحانی در این بازداشتگاه مورد تجاوز قرار گرفته است. این زن جوان در ادامه اظهار داشت که «بعد از یک هفته بازداشت، روزی دو نفر از بازجویان به داخل سلولم آمدند و اقدام به بستن دست و پایم کردند. بعدا از طریق سرنگ اقدام به ترزیق ماده مخدر به من کردند. این اقدام آنها ابتدا از سوی من با مقاومت همراه بود ولی بعد از چند هفته دیگر مقاومتی از خود نشان نمیدادم. روزی بعد از تزریق سرنگ در حالی که چشم بند داشتم متوجه حضور شخص جدیدی در سلول شدم. بعد از احوالپرسی، متوجه شدم که کاملا خود را به من چسبانده است تا حدی که صدای نفس کشیدن وی را روی گردنم احساس میکردم. لحظه به لحظه زجر میکشیدم اما چون دست و پایم بسته بود غیر از فریاد کشیدن هیچ کاری نمیتوانستم بکنم. به زور لباسهایم را در آورد و به من تجاوز کرد.» این زن جوان که هماکنون به دلیل فشارهای امنیتی از ایران خارج شده است در ادامه افزود که از زیر چشم بند تنها چیزی که از فرد متجاوز دیده است این بوده است که این فرد لباس مخصوص روحانیت به تن داشته است. تجاوز به این زن بازداشت شده توسط این فرد روحانی به مدت دو ماه ادامه داشته است.
در یکی از این گزارشها، سپیده قلیان، فعال مدنی که اکنون زندانی است، در گزارش خود از زندان مرکزی بوشهر به عنوان «جایی که نزدیک آخر دنیا است» نام برد و نوشت که در این زندان موضوعاتی از جمله «صیغهی موقت برخی زنان نیازمند از سوی زندانیهای مرد بند مالی با هماهنگی مسئول بند»، «اجباری بودن حجاب جز در تختخواب» مطرح بوده و موارد متعددی از شکنجهی زندانیان رخ داده است.
قبل از این گزارش نیز ویدئویی دربارهی بدرفتاری و شکنجه در زندان اوین توسط یک گروه سایبری به نام "عدالت علی" ۳۱ منتشر شد. این ویدئو شامل بدرفتاری، شکنجه، قاچاق مواد مخدر به درون زندان و همچنین اقدام به خودکشی زندانیان و ... است.