کارزار مجازی کوبنده در اعتراض به بازداشت نرگس محمدی
کاربران در شبکههای مجازی با استفاده از هشتگهای #نرگس - محمدی و #شکنجهی سفید، نسبت به بازداشت خودسرانهی نرگس محمدی و نگهداری طولانی مدت او در سلول انفرادی اعتراض کردند.
مرکز خبر- دوشنبه ۶ دی بر اساس اعلام قبلی در شبکههای مجازی، کاربران ایرانی با استفاده از هشتگهای #نرگس -محمدی و #شکنجهی سفید، نسبت به بازداشت نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و نگهداری طولانی مدت او در سلول انفرادی بدون امکان تماس با خانوادهاش اعتراض کردند.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر است که از سال ۸۹ تاکنون چند بار بازداشت و زندانی شده است و در آخرین مورد از ۲۵ آبان ماه (۴۳ روز) بار دیگر بازداشت شده است.
نرگس محمدی در مهرماه ۹۹ پس از تحمل پنج سال و نیم حبس در زندانهای اوین و زنجان، آزاد شد. نهادهای امنیتی اما پروندهای را در دوران حبس علیه او گشوده و این فعال حقوق بشر را به فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیهی "مبارزه با اعدام"، تحصن در دفتر زندان، "تحصن دی ماه سال۹۸ در اعتراض به کشتار مردم در خیابانهای سراسر کشور"، تمرد از ریاست و مقامات زندان، برای پایان دادن به تحصن اعتراضی و افترا نسبت به "اتهام شکنجهگری و ایراد ضرب و جرح" متهم کردند.
در یازدهم اسفند سال ۹۹ نرگس محمدی همراه با جمعی از فعالان مدنی و سیاسی با حضور در یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی در غرب تهران، اقدام به ثبت دادخواستی علیه آمران، عاملان و مامورانی کردند که مدتها آنها را در سلولهای انفرادی محبوس کرده بودند.
این فعال حقوق بشر همان زمان گفت که هدف ما از ثبت چنین شکایتی این است که اعلام کنیم شکنجه در جمهوری اسلامی ایران وجود دارد. سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه است و در بندهای امنیت در شهرستانها و در تهران از جمله در زندان اوین- بندهای ۲ الف، بند ۲۰۹، بند ۲۴۰ و بند ۲۴۱ اعمال میشود و مسئول مستقیم این شکنجه قوهی قضاییهی جمهوری اسلامی است.
سه ماه پس از ثبت این شکایت، شعبهی ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران، در حکمی نرگس محمدی را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی از طریق انتشار بیانیهی مبارزه با اعدام» و به خاطر اعتراضاتش در دورهی حبس قبلی، به ۳۰ ماه زندان تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت جزای نقدی محکوم کرد.
او این حکم را ظالمانه و شرمآور دانست و اعلام کرد آن را نمیپذیرد.
در همین راستا دوشنبه ۶دیماه کاربران در فضای مجازی به خصوص توییتر در حمایت از نرگس محمدی اعتراض کردند و هشتگ #نرگس - محمدی بیش از پانزده هزار بار تکرار شد، از جمله؛
علی رحمانی (فرزند نرگس محمدی): مگر مادر من چه کرده است که در انفرادی است؟ من چند صفحه از کتاب شکنجهی سفید را خواندهام. کسانیکه با مردم این کارها را میکنند باید مجازات شوند نه مادر من. ما نگران وضع نرگس هستیم.»
سازمان گزارشگران بدون مرز در حساب توییتر خود ضمن اشاره به نگهداری نرگس محمدی در سلول انفرادی، خواهان موضعگیری و اقدام فوری از جاوید رحمان، گزارشگر ویژهی حقوق بشر سازمان ملل شده و خواهان بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران شده است.
شهنار اکملی، مادر مصطفی کریمبیگی با انتشار عکسی از نرگس محمدی در کنار خانواده رامین حسینپناهی، زندانی سیاسی کورد که ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ اعدام شد، نوشته است:
"نرگس محمدی کنار مادران دادخواه از تهران تا کوردستان"
رضا اکوانیان، فعال حقوق بشر با انتشار فیلمی از یک دیوار که بر روی آن نوشته شده نرگس محمدی آزاد باید گردد نوشته است:
«نرگس محمدی اگر این روزها آزاد بود، صدای انسانهای در بند میشد و باز میگفت، سلول انفرادی برای هر موجود زندهای شکنجه است. نرگس محمدی، فعال حقوق بشر امشب چهلودومین شب شکنجهاش در سلول انفرادی در دوره بازداشت تازهاش را در بند ۲۰۹ زندان اوین میگذراند.»
پوریان نوری، برادر کسری، از دراویش گنابادی زندانی با اشاره به کتاب شکنجه سفید نوشته است:
"نرگس محمدی در بند زنان اوین، روایت زنان زندانی از انفرادی را نوشت، کتابش کرد تا ثبت شود، اسمش را هم گذاشت شکنجهی سفید. حالا خودش ۴۰ روز است که این شکنجه را تحمل میکند."
عاطفه نبوی، روزنامهنگار نوشته است:
"انفرادی شکنجه است"، همه انفرادی رفتهها و نرفتهها میدانند. اما یکی از کسانی که در برابر این ظلم آشکار کارزار راه انداخت، نرگس محمدی بود. یکی از راههای مبارزه و فعالیت همین تلاش برای برداشتن موانعی است که بر سر راه آن است. بدون انفرادی و شکنجه این میدان متحدان بیشتری خواهد داشت.
آیدا قجر، روزنامهنگار، با انتشار فیلمی از نرگس محمدی که به دیدار مادران دادخواه رفته، نوشته است:
"مادرانههای نرگس محمدی؛ در روایت شکنجهی سفید از مادرانی نوشت که در انفرادی، برای فرزندانشان لالایی میخوانند و خودش هم با کیانا و علی، حرف میزد. حالا او باز هم در انفرادیست و همسر و فرزندانش در نگرانی. او در کنار مادران دادخواه بود؛ از خاوران تا کوی دانشگاه تا ۸۸ و آبان۹۸"