مرکز خبر- سپیده قلیان فعال مدنی محبوس در زندان بوشهر که زمستان سال گذشته به زندان بوشهر تبعید و مدتی قبل به مرخصی درمانی اعزام شد طی توییتی اوضاع وخیم زنان زندان بوشهر و موارد نقض حقوق زندانیان این بند را شرح کرد و این زندان را ''جهنمی فراموش‌ شده'' خواند، وی در توییت خود نوشت:‌ ''زنان زندانی این بند به جرم زن بودن و زندانی بودن، تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها و ضدانسانی‌ترین شرایط ممکن نگه‌داری می‌شوند''.

وی با اشاره به رفتار زندان‌بان‌ها با زنان زندانی نوشت از وقتی به‌ زندان بوشهر منتقل شده، هر طور که می‌توانسته و به هر جا که می‌شناخته، از وحشت و توحش در این زندان نوشته و حضور در این زندان را ایستادن در میان چهاردیوار از جنس سنگ و فریاد زدن توصیف کرده است و تاکنون ۲۰ مورد از موارد نقض حقوق زنان زندانی در زندان مرکزی بوشهر را به صورت کتبی به گوش مقامات و مسئولان زندان رسانده اما جز سکوت، پاسخی دریافت نکرده است.

سپیده در شرح شکنجه‌های روحی زندانیان، از زندانی زن اهل افغانستانی نوشته که همراه فرزندش از دست طالبان فرار کرده است و حالا چون زندان‌بان‌ها فرزند او را ''حرام‌زاده'' می‌دانند، به‌ شکلی مضاعف آن دو را شکنجه می‌کنند.

سپیده قلیان نوشته است: ''کودک زهرا در هواخوری بند نسوان، به دستور مسئول اندزرگاه كفن‌پيچ شده؛ تنها برای اینكه احمد بترسد و شب زودتر بخوابد''.

او در این رشته توییت، از اعمال فشار مضاعف بر زندانیان زن در این زندان به دلایل جنسیتی سخن گفته و نوشته است قانون حجاب اجباری برای زنان زندانی بوشهر در سطحی فراتر از آن چه‌ که در برخی زندان‌ها مرسوم است، اجرا می‌شود. وی در یادداشت خود از بهره‌کشی جنسی از زندانیان، تهدید به معاینه‌ی آلت تناسلی در حضور پرسنل و زندانیان دیگر گفته است.

این فعال مدنی در روایتی هولناک از بهره‌کشی جنسی ماموران از برخی زندانیان زن نوشته است که با هماهنگی مسوول بند، برای ارایه خدمات جنسی و صیغه در اختیار ماموران زندان و زندانیان جرایم مالی قرار می‌گیرند.

این فعال مدنی مواردی هم‌چون تهدید به معاینه‌ آلت تناسلی در برابر تمام پرنسل و زندانی‌ها، ضرب و شتم، قرنطینه‌، آوردن گارد و شكنجه و تعرض به زندانی، قطعی تلفن، ملاقات و لغو مرخصی را از جمله تبعات اعتراض زندانیان زن به شرایط اسفبار این زندان نام برده و نوشته است: ''در سیاه‌چال بوشهر هرگونه سرپیچی و سرکشی از اوامر خشن و غیرانسانی اداره‌کنندگان زندان برابر است با مچاله‌ شدن بیشتر و بیشتر در این برزخ که نه صدایی به بیرون دارد و نه چهره‌ای''.

سپیده قلیان پیش‌تر نیز در زمان بازداشت در زندان سپیدار اهواز، با نوشتن مشاهدات و تصویرسازی از آن‌چه در زندان دیده بود، درباره زندانیان زن عرب گم‌نامی که در بدترین شرایط در این زندان محبوس بودند، اطلاع‌رسانی کرده بود.

وی در کتابی با عنوان ''تیلاپیلا خون هورالعظیم را هورت می‌کشد''، در ۱۹ روایت، از بازداشتگاه اطلاعات اهواز و زندان سپیدار این شهر، تصویری دقیق و در عین‌حال تلخ از تجربه اسارت ارایه داد.