سلام عمر  

ادلب- شهر ادلب در شمال سوریه شاهد تشدید تنش است؛ چراکه زنان و فعالان به دلیل شرکت در تظاهرات علیه «هیئت تحریر الشام» مورد ضرب و شتم، ارعاب و یورش به خانه هایشان قرار می‌گیرند.

این اقدامات با توجه به افزایش نارضایتی مردم از اعمال «هیئت تحریرالشام» و افزایش تقاضا برای بهبود شرایط معیشتی و اقتصادی، آزادی زندانیان عقیدتی و کسانی که بدون هیچ گونه اتهام یا محاکمه قضایی، سال‌ها در زندان‌ها مفقود شده‌اند، صورت می‌گیرد. این در شرایطی است که آنها در برابر سیاست «هیئت تحریر الشام» که مبتنی بر ارعاب و برنامه‌های اجرایی است، قرار دارد.

«آنها به خاطر شرکت من در تظاهرات عصبانی بودند، جلوی چشمان فرزندانم مرا کتک زدند و تهدید کردند که در صورت تکرار به زندان می‌افتم. اولش احساس ترس کردم اما متوجه شدم که سکوت ما به آنها قدرت بیشتری می‌بخشد؛ ما نمی‌توانیم برای همیشه در ترس زندگی کنیم». با این سخنان، ساره عبدالله، ٣۵ ساله، یکی از شرکت کنندگان در تظاهرات علیه «هیئت تحریر الشام»، آنچه را که هفته گذشته هنگام یورش اعضای نقابدار دستگاه امنیتی تحریر الشام به خانه او اتفاق افتاد، خلاصه می‌کند.

«آموزش ضعیف، انحصار مواد اولیه زندگی، قیمت‌های بالا و متفاوت، به علاوه سیاست ارعاب و ساکت کردن مردم»، این امر ساره عبدالله را واداشت تا در تظاهراتی شرکت کند که خواستار بهبود شرایط زندگی، پایان دادن به نقض امنیتی و سرنگونی حکومتی است که سیاست سرکوب غیرنظامیان به ویژه زنان را دنبال می‌کند.

وی افزود که با تظاهرکنندگان زن بیرون رفت، زیرا پس از آنکه مقامات کنترل همه اشکال زندگی را در دست گرفتند و اکنون در معاش خود و فرزندانشان شریک شدند، وضعیت دیگر قابل تحمل نبود. او همچنین با اشاره به اینکه درمانده است اعلام کرد که دیگر طاقت دیدن بی عدالتی را ندارد و با وجود تهدیدهای همیشگی آنها همچنان از حقوق خود و فرزندانش دفاع خواهد کرد.

رابعه نجیب الدیاب (٢٩ ساله)، یک زن آواره ساکن در شهر ادلب، لحظات سختی را به یاد می‌آورد که سرویس‌های امنیتی وابسته به «هیئت تحریر الشام» تظاهراتی را که با گروهی از تظاهرکنندگان زن در نزدیکی مرکز فرهنگی در مرکز شهر در آن شرکت کرده بود، متفرق کردند.

او می‌گوید که به محض شروع تظاهرات، مزدوران هیئت تحریر الشام بلافاصله وارد عمل شدند و این تظاهرات شاهد صحنه‌های دردناکی بود، به‌ویژه که برخی از زنان هنگام فرار به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند؛ زیرا نیروهای آنها از باتوم و گاز اشک آور برای متفرق کردن تظاهرکنندگان استفاده کردند.

وی افزود که برخی از زنان اثرات ضرب و شتم و جراحات جدی بر سر و بدن خود داشتند و تعدادی از آنان بازداشت و به مکان‌های نامعلومی منتقل شدند.

وی خاطرنشان کرد که آزار و اذیت، به حاشیه راندن و ارعاب مداوم توسط کمیسیون و بازوی مدنی آن علیه زنان و مردان در ادلب انجام می‌شود که او را متعجب کرده و بر آن داشت تا مشارکت داشته و حق خود را برای زندگی شایسته و آزادی مطلق مطالبه کند. او می‌گوید: من نمی‌فهمم چگونه می‌توانند علیه ما از خشونت استفاده کنند در حالی که ما فقط خواستار حقوق خود هستیم؟

رغد جربان (٣٢ ساله)، یک فرد آواره ساکن در اردوگاه‌های دیر حسن در شمال ادلب، به نوبه خود در تظاهرات شرکت می‌کند تا خواستار افشای سرنوشت همسرش شود که پس از آنکه از طریق پستی در شبکه‌های اجتماعی از سیاست آنها که هدف آن محدود کردن مردم و ساکنان است، انتقاد کرد، در زندان‌های این هیئت محبوس شده است.

او می‌گوید پس از آن که دادگاه‌های هیئت تحریر الشام از ارائه هرگونه اطلاعاتی در مورد سرنوشت همسرش خودداری کردند و او به «استخدام و جاسوسی» برای احزاب خارجی متهم شد، تمام تلاش‌هایش برای اطلاع از سرنوشت همسرش شکست خورده است.

«این اتهام برای هر کسی که با آنها مخالفت کند و تخلفات آنها را افشا کند صورت می‌گیرد». رغد جربان، با اشاره به سیاست سرکوب، ارعاب و سکوت می‌گوید که مزدوران علیه کسانی که در مناطق تحت کنترل آنها مخالفت می‌کنند، این سیاست را دنبال می‌کنند.

رغد جربان به دلیل از دست دادن نان آور خود در شرایط بسیار سخت انسانی به سر می‌برد، در حالی که به دلیل نبود اطلاعات روشن یا شفاف در مورد محل نگهداری و شرایط بازداشت همسرش، به شدت نگران سرنوشت همسرش است.

فعالان و روزنامه نگاران زن در ادلب، از جامعه بین المللی و سازمان‌های حقوق بشری خواستند تا برای حفاظت از زنان در ادلب مداخله کنند و مواردی را که در غیاب قانون در معرض آن قرار دارند، روشن کنند، به ویژه اینکه حمله و تجاوز به زنان نقض آشکار حقوق بشر است.