بهاران لهیب

کابل- در بیست سال گذشته، زیر حاکمیت ناتو و دولت دست‌نشانده‌ی آمریکا بازهم از زنان افغان قربانی‌ گرفته شد، و زنان باز هم استوار به مبارزه خود ادامه دادند. با دوباره حاکم شدن طالبان زنان خاموش نە نشستند و به پیکاری، هرچند سخت و پرخطر اما ادامه دادند.

آمریکا به همکاری ۴۵ کشور قدرتمند دیگر در ۷ اکتوبر ۲۰۰۱ به افغانستان با شعار مبارزه با تروریزم و تامین حقوق زنان، حمله کرد. از ۷ اکتوبر ۲۰۰۱ تا ۱۵ اگست ۲۰۲۱ دولت‌ دست‌نشانده‌ی آمریکا در افغانستان،‌ کشوررا به پر فسادترین، ناامن‌ترین، ضد زن‌ترین و ناخوش‌ترین کشور جهان تبدیل کرد. هدف آمریکا و متحدانش با تجاوز به افغانستان این نبود که برای افغان‌ها صلح، آرامی و حقوق زن را تامین سازند، بلکه منافع سیاسی، استراتیژیک و اقتصادی خود آنان در اولویت قرار داشت.

در این بیست سال جنگ طالبان و نیروهای دولت در گوشه و کنار افغانستان وجود داشت. آمار رسمی که خود دولت اعلام نموده بود، نشان می‌دهد که روزانه بیشتر از دوصد تن نیرو‌های نظامی افغانستان کشته می‌شدند. تعداد زیادی از ولسوالی‌ها و قریه‌های افغانستان در دست طالبان بود. روز به روز آمار فقر، بیکاری، حملات انتحاری، قتل‌های زنجیری، قتل زنان، خشونت‌های خانواد‌گی، قتل‌های ناموسی، تجاوز جنسی، سنگسار و به صدها جنایت، در جامعه بلند می‌رفت.

 

ملالی جویا طلسم سکوت و ترس در برابر جنایتکاران را شکست

با سقوط دولت طالبان و رویکار شدن دولت جدید مورد حمایت آمریکا، لویه جرگه‌ی (جلسه سرتاسر نمایندگان) برای ترتیب و تصویب قانون اساسی جدید کشور تشکیل گردید. اکثریت افرادی که در این جرگه شرکت داشتند سران و قومندانان گروه‌های بنیادگرایی افغانستان بودند که در جنگ داخلی در سال‌های ۱۳۷۰ الی ۱۳۷۵ سهم داشتند و مرتکب جنایات جنگی شده بودند. در این جرگه زنان نیز شرکت داشتند از جمع آنان زنی به اسم ملالی جویا از ولایت فراه حضور داشت. ملالی در جرگه با سخنرانی کوتاه خود، کار بزرگی انجام داد. وی طلسم سکوت و ترس در برابر جنایتکاران را شکست و آنان را جنایتکاران جنگی خطاب کرد و خواستار محکمه آنان شد. از آن روز به بعد جویا به نماد از شجاعت تبدیل شد و سهم ارزنده‌ی در مبارزه ضدبنیادگرایی و ضداشغالگران ناتو ادا نمود.

ملالی جویا در سال ۲۰۰۵ به نمایند‌‌گی از مردم فراه به پارلمان افغانستان با بالاترین رای، راه یافت. او آنجا هم خاموش نه نشست و به افشاگری‌های خود ادامه داد، تا این که پارلمان افغانستان را «طویله» خواند و این مسئله باعث شد که تیم اخوانی‌ها وی را از پارلمان اخراج کنند.

 

بلقیس روشن صدای دردمندان افغانستان

 بلقیس روشن، نماینده‌ی مردم افغانستان در پارلمان، از ولایت فراه بود. او در دور اول انتخابات شوراهای ولایتی به شورای ولایتی فراه راه یافت و بنابر خدمات فراوانی که برای مردم آن ولایت و به‌ویژه مردمان قریه‌های دوردست انجام داد، با پافشاری و حمایت مردم محل در دور دوم انتخابات شوراهای ولایتی نیز خود را نامزد نمود و با کسب بیشترین آرا در سطح ولایت فراه به سنای افغانستان آمد.

در اول قوس ۱۳۹۲، وقتی حکومت افغانستان به رهبری کرزی ۲۵۰۰ نماینده را جهت مشوره امضایی پیمان امنیتی میان افغانستان و آمریکا دعوت کرده بود، بلقیس روشن یگانه زنی بود که با امضا پیمان مخالفت کرد. او با شعار «پیمان با آمریکا وطنفروشی است!» تالار لویه جرگه را ترک گفت.

در انتخاباتی پارلمانی ۱۳۹۷، بلقیس روشن نامزد پارلمان از ولایت فراه بود، او به صدای دردمندان کشورش مبدل شده بود و با استفاده از تربیون پارلمان و رسانه‌ها برضد هرنوع بی‌عدالتی و زروگویی آواز بلند می‌کرد.

در ۱۷ اسد ۱۳۹۹ بار دیگر دولت غنی لویه جرگه را در کابل جهت رهایی ۵ هزار طالب از زندان برگزار کرد. در این جرگه بلقیس شرکت داشت، وی با شعار «باج‌دهی به طالبان وحشی خیانت ملی است!» که  در دست داشت به اعتراض و مخالفت پرداخت که مورد حمله یکی از زنان امنیتی غنی قرار گرفت.

با این که بلقیس نماینده‌ی مردم فراه در پارلمان بود ولی فکر و سخنانش همیشه به واقعیت پیوسته، به همین دلیل در قلب تک تک مردم افغانستان جا دارد و مردم همیشه به وی به عنوان زن قهرمان، شجاع و نترس احترام دارند.

 

سیلی غفاری افشاکنندەی جنایتکاران و فاسدان

سیلی غفار سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان» (یکی از محدود احزاب ‌دموکراتیک در افغانستان که فعالیت‌های گسترده داشته و سهم ارزشمندی در آگاهی مردم ادا نمود) بود. سیلی هم در جریان فعالیت‌هایش صدای مردم افغانستان بوده و همیشه جنایتکاران و فاسدان افشا می‌نمود.

بار روی کار آمدن دوباره طالبان و دگرگون شدن زندگی مردم باز هم زنان افغان در سرتاسر کشور، در نقاط دور دست، دست به اعتراضات زدند. با آن که با برخورد ددمنشانه‌ی طالبان مواجه شده اند اما زنان هنوز پرچم آزادیخواهی را به زمین ننهاده اند.