قسمت ششم و پایانی

امیدهای بازگشت به عفرین همیشه در کمپ‌های آوارگان زنده است

 

سارا شیخ حسن

حلب - پس از حملات دولت فاشیست ترکیه که مدعی بود ظرف سه روز عفرین را تصرف خواهد کرد، نیروهای عفرین با مقاومت بی‌نظیری در مقابل حملات اشغالگران بدن‌های خود را تبدیل به سپر کردند. از آنجایی که حساب‌های دولت فاشیست ترکیه در مورد عفرین بی‌نتیجه ماند، سه روزی که او درباره‌ی آن صحبت کرد، علیرغم تمام تانک‌، توپ، سلاح‌های شیمیایی، انواع تکنیک‌های نظامی، هواپیماهای جنگی، هواپیماهای بدون سرنشین عفرین تبدیل به تاریخی مملو از مقاومت ۵۸ روزه شد. در مقابل این مقاومت تاریخی، دولت فاشیست ترکیه که دارای ذهنیتی نسل‌کش و اشغالگر بود، می‌خواست از طریق کشتار اراده‌ی مردم را در هم بشکند. اما این محاسبات به نتیجه نرسید، زیرا مردم عفرین که نامشان از خلاقیت می‌آید، به هیچ وجه دست از مقاومت و اراده‌ی آزاد خود برنداشتند.

در نتیجه‌ی حملات دولت فاشیست ترکیه ۳۰۰ نفر از شهروندان عفرین جان خود را از دست دادند و بیش از ۵۰۰ نفر زخمی شدند. در نتیجه حملات وحشیانه‌ی دولت ترکیه، حدود ۳۰۰ هزار نفر از ساکنان منطقه عفرین مجبور به مهاجرت شدند. ۴سال از اشغال عفرین گذشت. در طول این ۴ سال، عفرین با نقض و اقدامات غیرانسانی قرار گرفته است. مردم عفرین بازمانده در منطقه از قتل گرفته تا آدم‌ربایی، غارت، تعرض و تجاوز جنسی با هر گونه اعمالی روبرو شدند. در این جریان صدها زن توسط باندهای ارتش اشغالگر ترکیه ربوده شدند.

تجاوز به خاک عفرین کاهش نیافت، هزاران درخت زیتون که صدها سال باعث زیبایی عفرین می‌شد، قطع کردند و زبان کوردی برای کوردهای عفرین ممنوع شد. به طور کلی، اشغالگری ترکیه فاشیست بر اساس ایدئولوژی فاشیستی خود، انواع اقدامات غیرانسانی را بر عفرین تحمیل کردند و منازل و اموال مردم عفرین را مصادره کردند. البته اتفاقاتی که افتاد، یک روند واقعی و قابل گذار نیست. دولت نسل‌کش ترکیه و گروه‌های مزدور وابسته به آن با اقدامات خود می‌خواهند از مقاومت در عفرین انتقام بگیرند. حملات او در مقابل زنان سیاستی است که بر اساس این خواسته اجرا می‌شود. لازم به ذکر است واقعیتی که چهار سال در عفرین اتفاق افتاده و هنوز هم ادامه دارد، درک و واقعیت دولت اشغالگر فاشیسم ترکیه را مشخص می‌کند. زیرا حملات او به شهبا که پس از اشغال عفرین، تعداد زیادی از اهالی عفرین که قبلاً به آنجا رفته بودند، با همین هدف، ایدئولوژی و سیاست در آنجا انجام می‌شود. آوارگان عفرینی در کمپ‌ها و روستاهای شهبا در شرق این شهر و در شرایط سختی زندگی می‌کنند. شهبا نیز به طور متناوب توسط دولت اشغالگر ترکیه بمباران می‌شود و قتل‌عام بر مردم ساکن در این منطقه انجام می‌شود. از سوی دیگر شهبا در محاصره‌ی رژیم سوریه است و مایحتاج اولیه‌ی زندگی در آن منطقه مهیا نیست.

در بخش ششم این گزارش، ما با زنان عفرینی در مورد چهارمین سالگرد اشغال عفرین و شرایط زندگی در شهبا صحبت کردیم. زنان عفرین از حملات دولت فاشیست ترکیه به شهبا که در محاصره هستند، صحبت کردند و گفتند: «ما را با زور هواپیما، توپ و تفنگ آواره کردند و زحمات هزاران ساله ما غارت و ویران شد. اکنون چهار سال است که در چادر زندگی می‌کنیم. بدلیل بمباران‌های دولت ترکیه و محاصره‌ی رژیم سوریه در شهبا زندگی بسیار سختی را سپری می‌کنیم.»

 

«همانطور که درختان ما را از ریشه کندند، می‌خواهند ما کوردها را نیز ریشه‌کن کنند»

ایلفت حنان با بیان اینکه به زور از سرزمین خود آواره شده‌اند، ادامه داد: «دولت اشغالگر ترکیه با ۷۲ فروند هواپیما در راستای قتل‌عام کورد به عفرین حمله کرد. اما خلق عفرین در مقابل این وحشی‌گری مقاومت بی‌نظیری کردند. در حال حاضر نیز دولت ترکیه دموگرافی عفرین را تغییر می‌دهد، تمام دستاورد و برکت این سرزمین را غارت کرده و درختان زیتونی  که توسط اجداد ما کاشته شده است، را قطع می‌کنند. با دیدن صحنه‌های قطع درختان زیتون قلبم به درد می‌آید. ما تحمل دیدن ریشه‌کن کردن درختانمان را نداریم، از این طریق می‌خواهند ما کوردها را نیز ریشه‌کن کنند. بازمانده‌های مردم ما در عفرین هر روز مورد خشونت، قتل، تجاوز، آدم‌ربایی و دزدی قرار می‌گیرند تا مجبور شوند خانه‌های خود را ترک کنند و به جای آنها ملت دیگری را ساکن کنند.»

 

«چاره‌ای جز مقاومت نداریم»

ایلفت با بیان اینکه دولت ترکیه می‌خواهد با این اقدامات به موجودیت کوردها پایان دهد، افزود: «دولت اشغالگر ترکیه تحت نام اسلام عمل می‌کند اما آنچه انجام می‌دهد هرگز در هیچ کتاب مقدس نوشته نشده است. هنگامی که ترکیه به عفرین حمله کرد، ما شاهد مخالفت و واکنش هیچ کسی با این امر نشدیم. کشورهایی که خواستار حقوق بشر هستند چرا از حقوق ما دفاع نکردند، آیا وضعیت ما را ندیدند؟ سکوت کردند، کر و لال شدند و با سرنوشت ما بازی کردند. ترکیه از ما چه می‌خواهد. ما نه به آنها حمله کرده‌ایم و نه آسیبی زده‌ایم. ما اکنون در شهبای نیز در محاصره و شرایط سخت زندگی می‌کنیم. چاره‌ای جز مقاومت نداریم، تا زمانی که به سرزمین خود برگردیم می‌جنگیم. مقاومت نشانه‌ی پیروزیست.»

 

«ما برای بازگشت به سرزمین خود هر بهایی می‌پردازیم»

فاطمه خلیل همچنین با بیان اینکه در خواب هم نمی‌دیدند که روزی سرزمین مقدس خود یعنی عفرین را ترک کنند، ادامه داد: «در چهار سال گذشته ما در چادر زندگی می‌کنیم و غریبه‌ها در خانه‌های ما زندگی می‌کنند. کشورهای بین‌المللی که خواستار حقوق بشر هستند، هیچ کمکی به ما نکرده‌اند. حضور مردم عفرین در شهبا ضامن بازگشت آنها به عفرین است. ما تسلیم نخواهیم شد. بگذارید همه این را خوب بدانند بهای آنه هر چه باشد، می‌پردازیم تا به سرزمین خود بازگردیم. امید و آرزوی بازگشت به عفرین همیشه در قلب ما زنده است.»

 

«ما حق خود را از اشغالگران و دشمنان خواهیم گرفت»

فاطمه با بیان اینکه چشم دولت اشغالگر ترکیه همیشه به خانه و دارایی کوردها است، گفت: «همه‌ی ما دارای اموال و ثروتمند بودیم و برکت شهرمان زیاد بود اما دولت ترکیه هرگز نمی‌خواهد کوردها پیشرفت کرده و ثروتمند باشند، برای همین همیشه به سرزمین و اموال ما چشم دوخته است. ما حق خود را از اشغالگران و دشمنان خواهیم گرفت. همیشه به این فکر می‌کنم که آیا وقتی به عفرین برمی‌گردیم، آیاعفرین، عفرین سابق خواهد بود یا تغییر کرده است. هر روز در تلویزیون می‌بینیم که دولت ترکیه در حال انجام تغییرات جمعیتی در عفرین است. تغییر جمعیتی در عفرین به معنای ظلم و نسل‌کشی یک ملت است. اما هر کاری که آنها انجام دهند، عفرین متعلق به خلق کورد خواهد بود زیرا هزاران نسل کورد در سرزمین عفرین به دنیا آمدند.»

 

«از یک طرف محاصره‌ی رژیم سوریه و از طرف دیگر بمباران دولت ترکیه»

زلخو احمد همچنین با بیان اینکه اگرچه دولت ترکیه آنها را از سرزمین‌شان آواره کرده است، اما هنوز از وحشی‌گری آنها در امان نمانده‌اند، گفت: علیرغم اینکه سرزمین و اموال ما را غارت کرده‌، اما دست از سرمان برنمی‌دارد، هر از گاهی منطقه‌ی شهبا را نیز  توپ‌باران می‌کند تا از شهبا نیز کوچ کنیم. متوجه نمی‌شوم علیرغتم تمامی اقدامات غیرانسانی که بر علیه ما انجام می‌شود، چرا جهان همچنان سکوت کرده است، مگر وجدان ندارند؟ آیا وجود ما به عنوان خلق کورد برای آنها اینقدر خطرناک است؟ تاریخ ما از تاریخ آنها قدیمی‌تر است و این سرزمین ماست، ما به خاطر آنها در این سرزمین زندگی نکرده‌ایم.»

 

«روزی خواهد آمد که برمی‌گردیم و عفرینمان را زیباتر از قبل می‌سازیم»

 زلخو چنین به سخنان خود پایان داد: «بسیاری از بستگان سالمند ما به دلیل دوری از عفرین و دیدن قطع‌کردن درختان زیتون در عفرین که با دست خود آنها را کاشته و با زحمت فراوان بزرگ کردند، جان خود را از دست دادند. آسان نیست، شاید بسیاری از مردم درک چنین احساسی زحمت باشد، زیرا در چنین شرایطی زندگی نکرده‌اند، اما کسانی که این احساس را تجربه کرده‌اند، می‌دانند که چقدر دردناک است. مردم عفرین زندگی در طبیعت را آموخته‌اند. می‌خواهیم به روزهای گذشته برگردیم و خاک عفرین را ببوییم. روزی می‌رسد و ما برمی‌گردیم و عفرینمان را زیباتر از گذشته می‌سازیم. چهار سال است که ما اینجا مقاومت می‌کنیم. جامعه‌ی جهانی باید موضع جدی در قبال عفرین اتخاذ کند، سکوت آنها که منجر به نسل‌کشی یک ملت می‌شود، باید احساس مسئولیت‌ کنند و حد و مرزی برای دولت ترکیه و مزدورانش تعیین کنند و تمام خارجی هایی را که در عفرین مستقر شده‌اند، اخراج کند زیرا حضور آنها در عفرین جان مردم و آینده‌ی عفرین را به خطر می‌اندازد.»