بهاران لهیب

هرات -  مقر وزارت «امربه معروف و نهی از منکر» در محل قبلی وزارت «امور زنان» قرار دارد، با اینکه وزارت «امور زنان» همانند سایر نهاد‌های دوره حاکمیت کزری و غنی، کار بنیادی برای حمایت از حقوق زنان انجام نداده‌اند. اما طالبان برای تصرف این مکان و تبدیل آن به وزارت «امر به معروف و نهی از منکر» بیشتر ضدیت شدیدی را که با زنان دارند، انجام دادند. در دور اول حاکمیت طالبان هم با استفاده از شلاق و کیبل و بهانه‌های مختلف، به جان مردم آسیب رسانده‌اند.

حالا افراد این وزارت با لباس‌های سفید در جاده‌ها ایستاده‌اند و با تذکرات‌شان، به نظر خود، می‌خواهند پوشش زنان را تحت کنترل قرار دهند اما این تذکرات با توهین و تحقیر به زنان و مردانی که با زنان همراه هستند، همراه است. بیشتر زنانی که از نظر آنان حجاب را رعایت نکرده‌اند، به یکی از حوزه‌های امنیتی برده می‌شوند و پس از سرزنش و تحقیر، مجبور می‌شوند حجاب سیاه بخرند و بپوشند. پس از‌ آن از قید طالبان آزاد می‌شوند.

ما به روایت دو زن گوش دادیم که به  نظر طالبان لباس مناسب نداشتند و برای چند ساعت در قید طالبان بودند و به زور مجبور شدند حجاب بخرند.

 

«ع.س» با مادر همسرش برای خرید به شهر رفته، در حین تردد در جاده با افراد امر به معروف مواجه شدند و آنان را به یکی از حوزه‌های امنیتی شهر کابل برده‌اند در آنجا با توهین زیاد وی را تحت فشار قرار دادند و از او خواستند که حجاب سیاه بخرد. ع.س پاسخ داد: «که پول ندارم» این افراد بیشتر وی را سرزنش‌ نموده‌اند و سه ساعت بعد، ع.س را آزاد کرده و اجازه دادند برگردد.

 

نیلوفر حکیمی، معلم در ولایت هرات، به همراه همسرش به کابل سفر کرده‌ و برای خرید به بازار این شهر رفته‌اند. در حین تردد در جاده، با افراد امر به معروف طالبان مواجه شده‌ و آنان را به یکی از حوزه‌های امنیتی شهر کابل برده‌اند. در آنجا با توهین زیاد همسر نیلوفر را تحت فشار قرار داده‌اند تا به نیلوفر  حجاب خریداری کند. وی جریان را چنین بیان می‌دارد: «زمانی که به خریداری رفتم با افراد امر به معروف مواجه شدم به نظر خودم لباسم مناسب بود و مرا با خود به حوزه  امنیتی بردند و همسرم را مجبور ساختند که باید از همان حجاب سیاه عربی خریداری کند او پول نداشت در نزدیک حوزه دکان حجاب فروشی است که با حوزه طالبان هم دست است قیمت حجاب‌هایش بسیار گران می‌باشد. همسرم مجبور شد من را در حوزه تنها بگذارد به خانه برگشت و از یک دوستش پول قرض کرد و با خرید حجاب برگشت.»

 در مدت که نیلوفر در حوزه امنیتی بوده افراد امربه معروف با وی برخورد توهین‌آمیز داشته و بارها گفته‌اند که ما تحصیلات در مدرسه داریم شما نباید بی‌حجاب باشید، تو گناهکار می‌شوید، چشم نامحروم به تو می‌افتد، برای شوهرات لازم نیست به این شکل با تو بیرون شود، به دروغ می‌روید، خلاصه ساعت‌های از حرف‌های به وی زده‌اند.

نیلوفر می‌گوید: «من تمام آن روز ناراحت بودم چون هم توهین شده بودم و هم وقتم تلف شده بود.

ما با برخورد غیرانسانی آنان روبرو شدیم به نظر من و همه مردمم لباس من مناسب بود. اینان حتی از بیرون شدن ما زنان ترس دارند. من احساس حقارت کردم و به عنوان یک شهروند نمی‌توانم به اعصاب آرام از خانه خود بیرون شوم.»

در کنار مردان امر به معروف زنان هم هستند،‌ که برای انتقال زنان تا حوزه‌ها همکاری می‌کنند نیلوفر می‌گوید: «زنی که با افراد امر به معروف بود مانند مردان‌شان نبود من حس کردم وی هم مجبور به اجرای این وظیفه شده است با من برخورد خوب داشت.»

نیلوفر به تمام زنان افغانستان خطاب می‌کند: «ما زنان نباید تسلیم اینان شویم. حجاب اجباری بیشتر از ترس که طالبان دارند برما تحمیل می‌کنند و فقط برای سرکوب ما استفاده می‌شود، علیه حجاب اجباری ایستادگی کنید.»