جنگ ویژه: اساسی‌ترین سلاح در قرن بیست و یکم... (۲)
«از طریق جنگ ویژه، جامعه را دچار خود بیگانگی می‌کنند»
نیروهای اقتدارگرا و هژمون‌گرا در قرن بیست و یکم بیشتر از جنگ مسلحانه، از جنگ ویژه علیه مردم و جوامع استفاده می‌کنند. از طریق جنگ ویژه در ریشه‌ی جامعه نفوذ کرده و بتدریج آن ملت را دچار آسمیلاسیون می‌کنند. خلق اگر از این سیاست مطلع و آگاه نباشد به ابزار سیستم مقتدر تبدیل می‌شوند.
برچم جودی
کوبانی - قدرت‌های حاکم در طول تاریخ همواره سعی کرده‌اند به روش‌های مختلف بر ملت‌های ضعیف و قدرتمند مسلط شوند. جنگ ویژه در جنگ جهانی دوم به شیوه‌ای آشکار پیشرفت کرد، اما قبل از آن نیز از طریق راهکارهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. در سال‌های قبل و بعد از میلاد مسیح، طبقه‌ی حاکم با کشیدن تصاویر پرندگان وحشی بر روی تابلوی خاکی، مردم را به وحشت انداختند. آنها همچنین از بدن زنان برای کنترل کردن افراد قدرتمند استفاده کردند. برای گسترش هراس بی‌پایان، بسیاری از تمدن‌ها قلعه‌های خود را از جمجمه‌ی انسان‌ها ساختند، نیروهای نظامی خود را به نمایش گذاشتند و با حیوان‌های درنده میدان‌های جنگی ساختند. اگرچه سبک جنگ ویژه در طول تاریخ تغییر کرده و تکامل یافته است، اما هدف تا به امروز ثابت مانده است.
جنگ ویژه خطرناک‌ترین روش برای نابودی خلق‌ها است
جامعه‌پذیری به اندازه‌ی تاریخ بشر قدیمی، عمیق، غنی و معنادار است. بنابراین از ابتدای تأسیس نظام اقتدارگرا، هژمونی و حاکم می‌بینیم که این نیروها سازماندهی خود را در جوامع و مابین مردم از طریق جنگ ویژه انجام می‌دهند و بر اساس منافع خود آنها را مدیریت می‌کنند. بسیاری از جنگ‌ها مانند جنگ نظامی (نسل‌کشی و ویرانی)، جنگ اقتصادی (گرسنگی و محاصره)، جنگ سیاسی (استتار و ناپدید شدن)، جنگ دیپلماتیک (فریب)، جنگ اطلاعاتی (درست کردن جاسوس)، جنگ داخلی (فتنه و تهمت)، جنگ روانی (تخریب اراده و روحیه)، جنگ ایدولوژی (پرورش اندیشه و مبداء) و جنگ رسانه‌ای (تبلیغ، برعکس کردن واقعیت و موارد دیگر را به آن افزودن). این روش‌ها از دهه‌ی ۱۹۹۰ در خاورمیانه استفاده شده است، مانند نسل‌کشی ارامنه، انقلاب الجزایر، نسل‌کشی کوردها، جنگ فلسطین، کشتار اسرا در ایران، کشتار انفال، جنگ سوریه و جنگ داعش.
نیروهای شورشی و پیشگامان با جنگ همه‌جانبه روبرو می‌شوند
نیروهای حاکم برای حفظ هژمونی خود مدام حمله می‌کنند. مخصوصاً وقتی ملتی برای موجودیت آنها ایجاد خطر کند، حملات خود را تشدید می‌کنند. این واقعیت را در کوردستان می‌توان مشاهده کرد. خلق کورد دارای طبیعت، فرهنگ، زبان، جغرافیا و موجودیت کهن و غنی هستند. همچنین بسیار سرکش و بردگی را نمی‌پذیرد. بنابراین خلق کورد با قتل‌عام، نسل‌کشی، آسمیلاسیون، تجزیه‌ی کشور، مهاجرت و غیره روبرو شده است. کوردها از طریق ۸۸ قیام در طول تاریخ سعی کرده‌اند از موجودیت خود در برابر هر گونه جنگ محافظت کنند، اما شورش‌های آنها در نتیجه‌ی استفاده از جنگ ویژه شکست خورده است. با ظهور جنبش آزادی کوردستان در قرن بیست و یکم، وضعیت، قدرت، اراده و درک مردم کورد قویتر شد. بنابراین یک جنگ ویژه با جهات زیادی در کوردستان جریان دارد. رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان از سال ۱۹۹۹ در جزیره‌ی امرالی به سر می‌برد و می‌خواهند از این طریق اراده و اعتماد خلق کورد را از بین ببرند. همچنین حمله‌ی همه‌جانبه در تمام نقاط کوردستان صورت می‌گیرد. نیروهای هژمونیک سعی دارند که در شخصیت رهبر خلق کورد و انقلابی که جنبش آزادی کوردستان برای همه‌ی مردمان مظلوم شروع کرده است، را نابود کنند. تحولاتی که از هر نظر و بخصوص سیاسی بوجود می‌آید، این سیاست را مشخص می‌کند.
تلاش برای نابودی انقلاب روژآوا به روش‌های مختلف صورت می‌گیرد
۹ سال از انقلاب در روژآوای کوردستان می‌گذرد. تاسیس سیستم خودمدیریتی و سازماندهی خلق با پیشرفت انقلاب، بیشترین ضربه را به قدرت‌های سلطه‌گر وارد کرد. از این رو تلاش‌ها برای جنگ مسلحانه انجام شده و همچنان ادامه دارد اما بی‌نتیجه مانده است. از این رو علاوه بر حملات نظامی، با تبلیغات علیه انقلابی که از روژآوا آغاز شد و به شمال و شرق سوریه سرایت کرد، جنگ ویژه‌ی شدیدی در جریان است. روش‌های جنگ ویژه باعث ایجاد بدگمانی، تبلیغات و بی‌اعتمادی در بین مردم نسبت به انقلاب، سیستم، قدرت، دفاع‌ذاتی و پیروزی می‌شود. ایجاد فتنه و تضاد بین اتنیک‌های موجود در منطقه، پیشرفت میت و جاسوسی برای اجرای طرح‌های خاص، تبلیغات پیچیده، اوضاع اقتصادی، امنیت و محاصره، همچنین تحقیر و بی‌اعتمادی نسبت به برنامه و زبان مادری را و تبلیغات منفی علیه خودمدیریتی ملت دموکراتیک، آزادی زنان و حفاظت از محیط‌زیست را توسعه می‌دهد و اعتماد جامعه را تضعیف می‌کند.
اشکال مختلفی از دفاع ذاتی و مبارزه در برابر جنگ ویژه که در حال انجام است وجود دارد.
رودین یوسف، معاون فرهنگی منطقه‌ی فرات در مورد روش‌های جنگ ویژه‌ای که در جوامع کوبانی و روژآوا استفاده می‌شود صحبت کرد.
"ما فریب جنگ ویژه را نمی‌خوریم"
رودین گفت: «همچنان که دولت ترکیه و متحدانش نتوانسته‌اند در درگیری‌های مسلحانه پیروز شوند، آنها در جنگ ویژه نیز پیروز نخواهند شد. در سراسر جهان، هنگامی که جنگ شروع می‌شود، از جنگ ویژه نیز در کنار روش‌های نظامی استفاده می‌شود. ما به‌عنوان جامعه‌ی کوبانی در سال ۲۰۱۴ نبردی سخت را پشت سر گذاشتیم، گروه‌های داعش با همکاری دولت ترکیه حمله کردند. دولت ترکیه چندین سال است که بی‌وقفه حمله می‌کند و تاکنون موفق نشده است برای همین از راهکار جنگ ویژه استفاده می‌کند. مهم نیست که چقدر حملات و تبلیغات علیه انقلاب ما انجام شود، ما باید از خودمدیریتی و دستاوردهای خود صیانت بعمل می‌آوریم. امیدواریم که خلق ما فریب جنگ ویژه را نخورند.»
"جنگ گسترده با روش‌های مختلف در حال انجام است"
رودین یوسف به تشریح روش‌های جنگ ویژه در شمال و شرق سوریه پرداخت و گفت: دولت ترکیه از روش‌های جنگ ویژه زیادی استفاده می‌کند. در ابتدا نزدیک به یک سال است که آب رودخانه‌ی فرات را قطع کرده و می‌خواهد از این طریق بحرانی انسانی در جامعه بوجود بیاورد. همچنین دولت ترکیه مرزهای خود را برای عبور مهاجران باز و عبور مردم را آسان می‌کند. زنان و جوانان بیشترین تلاش را برای عبور از مرز دارند، زیرا زنان نیروی اصلی جامعه و جوانان هستند. دولت ترکیه عمدا این کار را انجام می‌دهد. همچنین می‌خواهد با آهنگ‌ها، فیلم‌ها و سریال‌ها فرهنگ دیگری را به منطقه‌ی ما صادر کند. یعنی می‌توان گفت که با چنین حملاتی سعی بر آسمیلاسیون تمامی جامعه‌ی کوردستان را دارد. از سوی دیگر دولت ترکیه با همکاری قدرت‌های سلطه‌گر حمله‌ی شدیدی به خودمدیریتی انجام می‌دهد و برای بی‌اعتبار کردن خودمدیریتی و ایجاد تبلیغات، بی‌اعتمادی را در جامعه گسترش می‌دهند. در همین راستا، حوزه‌ی آموزشی همچون مدارس، دانشکده‌ها و دانشگاه‌های ما که با زبان مادری تدریس کرده و رویاهای ما را به حقیقت گره می‌زند، به شدت مورد هدف قرار می‌گیرد. زبان کوردی را مورد هدف قرار می‌دهند، برای همین دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان به برنامه و گواهینامه‌ی اداره‌ی خودمدیریتی اعتماد ندارند. یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید: «زبان ما پوست و زبان دیگری نیز لباس است.»
فردا: قسمت سوم، جنگ ویژه و زن