با رهبری زنان مبارز آزادی کورد و کوردستان مانند سکینه جانسز (سارا) و بسیاری از رهبران زن جنبش آزادی؛ تبدیل بە جرقه‌ای برای نور آزادی در سراسر کوردستان باشد.

 

بیریتان زنار

مرکز خبر - ظریفه‌ها، بسیه‌ها، زنان مقاوم قلعه‌ی دم‌دم و درسیم، دره‌ی زیلان، تا اولین قدم‌های انقلاب آزادی زنان کورد، ساراها و بسیاری از زنان مبارز جانشان را برای آزادی خویش و خلق‌شان فدا کرده‌اند. تاریخ کوردستان شاهد بوده است که زنان بسیاری در برابر خرد و ذهنیت دولت - مرد مقاومت کرده و به هیچ وجه تسلیم ظلم و ستم نشده‌اند. زنان قلعه‌ی دم‌دم دست به دست هم دادند و خود را از صخره‌ها پرتاب کردند تا تسلیم دشمن نشوند. لیلا قاسم در برابر دشمن زنان و مردم ایستاد و گفت: «مرگ من هزاران نفر را هشدار می‌دهد» و شجاعانه در برابر انواع وحشیگری‌ها عصیان کرد. سکینه جانسز با نام مستعار سارا به صورت اسد اوکتای کسی که نمایندگی ذهنیت دولت – مرد را در زندان‌های ترکیه بر عهده داشت، تُف انداخت. با وجود تمام شکنجه‌های غیرانسانی اما سر خم نکرد، در تمام لحظات مبارزات آزادی‌خواهی پرچم مبارزه‌ی آزادی زنان را برافراشت.

در قسمت پنجم گزارش‌مان با یکی از اعضای آکادمی ژنولوژی، زوزان سیما مصاحبه‌ای انجام دادیم.

 

۸ مارس به مرور زمان ارزش بیشتری پیدا کرد

زوزان سیما، عضو آکادمی ژنولوژی، سخنان خود را با تداعی خاطره‌ی همه‌ی زنانی که برای ۸ مارس مبارزه کردند و هزینه دادند، آغاز کرد و گفت: اگر چه ۸ مارس به عنوان یک روز جهانی با مبارزه‌ی زنان در ایالات متحده در مقابل سرمایه‌داری آغاز شد، اما با مرور زمان تبدیل به الگویی برای تمامی زنان مبارز در جهان شد. در سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفت. هر بار زنان ۸ مارس را پرمحتواتر کردند. حتی حملاتی از طرف سرمایه‌داری صورت گرفت و خواستند این روز را فقط به عنوان روزی برای هدیه دادن به یکدیگر و عاری از محتوای مبارزاتی معرفی کنند. خواستند به عنوان روزی در راستای منافع خود از آن استفاده کنند. اما با مبارزه‌ی زنان تلاش‌های لیبرالیسم خنثی شد. دولت‌ها هنوز هم در پی تحقق این هدف خود هستند. کشورهایی که هرگز از حقوق زنان حمایت نمی‌کنند، با پلیس، دادگاه‌هایشان، با مناسبت‌های رسمی مانند دفاع از حقوق زنان و با کارهای نمادین خود به زنان حمله می‌کنند و می‌خواهند این روز را بی‌محتوا سازند. البته مبارزه‌ی زنان، جانبدارای‌ و فعالیت‌هایشان در این زمینه بسیار حائز اهمیت بود.

زوزان سیما با اشارە به استقبال زنان کورد از ۸ مارس، گفت: ۸ مارس به عنوان مبارزات آزادی زنان کوردستان برای ما معنای تازەای پیدا کرده است. حتی امروز هم به راحتی می‌توان گفت که این جشن به جشن ملی کوردها تبدیل شده است. زنان از ۱۵ روز قبل‌تر برای جشن مارس آمادە می‌شوند. در این زمینه نیز دانش و آگاهی کافی وجود دارد و بە عنوان یک فرهنگ مطرح می‌شود. این نتیجه‌ی مبارزات بی‌وقفه‌ی زنان بود. مبارزه‌ی دائمی کوردها از قبل وجود داشته است. موج جهانی قیام‌های اجتماعی که در اوایل قرن نوزدهم رخ داد، مبنای تأسیس انجمن Tealî زنان کوردستان بود. اما این انجمن محدود به طبقه‌ی بالای جامعە بود. تعداد بسیار کمی از زنان به عنوان پیشگام و با آگاهی تاریخی در این انجمن شرکت کرده‌اند.

 

سکینه جانسز موسس مبارزات زنان کوردستان

زوزان سیما در ادامه‌ی سخنان خود به بیان مبارزات و رهبری سکینه جانسز پرداخت و افزود: سکینه جانسز به عنوان زنی مبارز در جامعه‌ی کوردستان علیه فرهنگ فئودالی، در جنبش‌های انقلابی و در زندان، در کوه‌ها و شهرها مبارزه کرد. مبارزات ما ادامەی مبارزات سکینه جانسز خواهد بود و مبارزات او را احیا خواهیم کرد. شهادت او را هم می‌توان یک توطئه توصیف کرد. زیرا بسیاری از دولت‌ها در این امر دخیل بودند. در اروپا و در پاریس چنین شهادتی غیر‌ممکن بود. ابعاد مختلف این حملات هنوز روشن نشده است. هدف قرار گرفتن ساکینه جانسز نشان‌دهندەی نقش وی در ایجاد پایه‌‌های محکم مبارزات زنان کوردستان است. او بهای این مبارزە را با زندگی خود پرداخت. افرادی همچون رفیق سارا (ساکینه جانسز) و امثال او که پایەهای مبارزات را پایەگذاری کردند، هزینه‌های گرانبهایی دادند و شهید شدند. با تلاش آنها این مبارزات بە وجود آمد. ما باید این را بدانیم و هرگز فراموش نکنیم.

 

۸ مارس در کوردستان به یک جشن ملی تبدیل شده است

 زوزان سیما با بیان اینکه مبارزات ۸ مارس به نمایندگی از همەی زنان انجام شد، افزود: ۸ مارس به رهبری جنبش آزادی زنان به جشنی ملی در کوردستان تبدیل شده است. وی خاطر نشان کرد: گفت‌وگوهای جالبی در این مورد انجام شده است. می‌خواستند ۸ مارس تنها توسط زنان جشن گرفته شود. چون قبل از آن جنبش‌های چپ اکثراً زنان و مردان بودند که با هم در راهپیمایی‌های ۸ مارس شرکت می‌کردند، حتی کاریکاتورهایی از این دست وجود داشت. یعنی نمایندگی زنان بیشتر توسط خود زنان انجام نمی‌شد. چپ ترکیه به این موضوع توجهی نکرد. اما بعد از آن می‌بینیم که با قدرت جنبش زنان کوردستان، از جنبش‌های فمینیستی نیز حمایت شد تا با ارزیابی‌ها، برنامه‌ها، مشارکت‌شان به عنوان جشن مبارزه‌ی زنان، ۸ مارس را واقعاً جشن بگیرند. در این زمینه نیز موفقیتی حاصل شد. مبارزات بسیاری در این زمینه انجام شد که در آن به ویژه جنبش‌های فمینیستی اغلب دستور کار زنان را از دستور کار سیاسی جدا می‌کردند. در مقابل این نیز تلاش شد تا مسئله‌ی زنان به موضوعی اجتماعی تبدیل شود. در این راستا محتوای ٨ مارس باید مملو از برنامه‌های سیاسی و اجتماعی باشد و رنگ زنان نقش بسیار مهمی در جنبش زنان در کوردستان داشته است. این امر باعث شد تا  ٨ مارس بیشتری از نظر محتوا و هم از نظر جمعی تغییر پیدا کند و همە شمول‌تر باشد.