صدای زنان سریان اولین روزنامه‌ی قرن بیست و یکم
شام قریو، سردبیر روزنامه صدای زنان سریان، قرن بیست و یکم را عصر زنان توصیف کرد، زیرا در این دوران فریاد زنان علیه قدرت، ذهنیت مردان و دولت بسیاری از دستاوردهایی را که رویای دستیابی به آن را داشته اند، به وجود آورده است. همچنین در قرن بیست و یکم اولین روزنامه‌ای که صدای زنان سریان در روز ضد خشونت علیه زنان بود منتشر شد.
شام قریو، سردبیر روزنامه صدای زنان سریان، قرن بیست و یکم را عصر زنان توصیف کرد، زیرا در این دوران فریاد زنان علیه قدرت، ذهنیت مردان و دولت بسیاری از دستاوردهایی را که رویای دستیابی به آن را داشته اند، به وجود آورده است. همچنین در قرن بیست و یکم اولین روزنامه‌ای که صدای زنان سریان در روز ضد خشونت علیه زنان بود منتشر شد.
سورگل شیخو
حسکه - زنان سریانی مانند زنان کورد و عرب و تمام ملیت‌های دیگر نیز از ذهنیت مردانه رنج می‌برند و همواره با خشونت مواجه بوده‌اند. زنانی که از سوی دولت و جامعه مورد ظلم قرار گرفته‌اند، اکنون به گونه‌های مختلف شورش کرده، مقاومت کرده و در برابر این خشونت ایستاده‌اند.
در طول تاریخ هیچ روزنامه، رادیو، تلویزیون یا وب سایت سوری وجود نداشت که نتوانسته باشد سیاست‌های عثمانی و جامعه علیه زنان سریان را به جهانیان تسری دهد. صحبت از تجربه‌ایست که در این مورد به دست آورده‌ام. هرچند تصویری برای تأیید این موضوع وجود ندارد. اوضاع در قرن بیست و یکم کاملاً تغییر کرده است. این موضوع را می‌توان در شمال و شرق سوریه پس از آن دید که به زنان این قدرت تصمیم‌گیری در نهادها و نهادهای تصمیم‌گیری داده می‌شود. با شیوع انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲، زنان سریان در حالی که در تشکیل خودمدیریتی دموکراتیک شرکت داشتند، پیشگامانی مانند زنان کورد و عرب شدند. در انقلاب نه ساله زنان گام‌هایی را که هزاران سال به خاطر آن جنگیده‌بودند برداشتند و توانستند کشور را اداره کنند. گام تاریخی دیگری در این دوره برداشته شد، در قرن بیست و یکم یعنی انتشار اولین روزنامه Enxidwana یا صدای زنان سریان که یک سال پیش به خوانندگان رسید. ما در این باره با شام قریو سردبیر صدای زنان سوریه‌ای صحبت کرده‌ایم.
«نهاد و رنگ زنان سريانی در شمال و شرق سوريه ظاهر شد»
شام قریو گفت که پیش از بحران سوریه، هیچ حضوری در رنگ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زنان سوری وجود نداشت، «زنان در نهادهای رژیم تنها نقش ربات را داشتند، با اینکه زن سوری معلم، پزشک، قاضی و وکیل بود، اما از فعالیت‌های سیاسی دور بود. اما در شمال و شرق سوریه رنگ جدید و متفاوتی برای زنان سریان به وجود آمده است. چرا که در سازمانها و نهادهای تصمیم‌گیری جایی گرفته‌اند و به تصمیم‌گیرندگان تبدیل شده‌اند. زنان سریان هم اکنون شرکای فعالی در حل درگیری‌ها و مسائل مورد نگرانی جامعه‌ی خود هستند. در عین حال تلاش می‌کنند تا جامعه‌ای دموکراتیک بسازند و صلح و عدالت را برقرار کنند.»
«نه قانون اساسی و نه دادگاه‌ها از زنان سریان محافظت نمی‌کنند»
شام قریو خاطر نشان کرد که قانون اساسی از زنان یا دادگاه‌های روحانی کلیساهای سریان محافظت نمی‌کند، «چون جامعه‌ی ما یک جامعه‌ی شرقی است که بر اساس ذهنیت مردسالارانه رشد می‌کند، هیچ حکمی در قانون اساسی سوریه وجود ندارد که حقوق زنان سریان را حفظ و تضمین کند و دادگاه‌های روحانی در کلیساهای سریانی ما از آنها حمایت نمی‌کنند. اما زنان سريانی در حال حاضر در همه‌ی عرصه‌های زندگی حضور دارند و در پيش‌نويس قرارداد اجتماعی خودمدیریتی، سياسی، اقتصادی و در همه‌ی حوزه‌ها مشارکت دارند و از همه مهمتر در عرصه‌ی نظامی هم مشارکت داشته‌اند.»
«مجله اشراقات عشتروت ۱۳ سال است که منتشر می‌شود»
وی تصریح کرد: به عنوان اتحادیه‌ی زنان سریان یکی از خواسته‌های ما این بود که یک روزنامه‌ی خصوصی داشته باشیم که صدای ما باشد و بتواند با همه‌ی کشورهای دیگر ارتباط برقرار کند و نقش و نفوذ داشته باشد. من قبلاً روزنامه‌ها و مقالات زیادی می‌خواندم و علاقه‌ی زیادی به روزنامه‌نگاری داشتم. به همین دلیل روز به روز تلاشم در این زمینه بیشتر شد. برادرم یعقوب قریو بدون هیچ گونه حمایتی از دولت یا هیچ نهاد دیگری در سال ۲۰۰۱ مجله عشتروت را منتشر و در کشورهای عربی و سراسر جهان توزیع کرد. در آن زمان تمام مقالات، مطالعات و تحلیل‌هایی را که به ما می‌رسید م خواندم و در صورت نیاز در مجله منتشر می‌کردم. مجله‌ی عشتروت ۱۳ سال است که بدون وقفه منتشر می‌شود و به خوانندگان می‌رسد اما به دلیل مرگ برادرم متوقف شد. چون این مجله یک مجله‌ی فکری و جامع بود و همچنین به دلیل اوضاع سیاسی سوریه و لبنان و موانعی که وجود دارد، ما نتوانستیم شماره‌ی جدیدی منتشر کنیم.»
«ولین شماره‌ی صدای زنان سریان در ۲۵ نوامبر منتشر شد»
شام قریو با اشاره به این که هدف آنها داشتن روزنامه برای صدای خودشان است، افزود: «در کل منظور ما از اینکه روزنامه‌ی زنان باید چیز خاصی داشته باشد، این است که ما می‌خواهیم صدایی خاص، آشنا و شناخته‌شده داشته باشند. در نوامبر ۲۰۲۰، روز مبارزه با خشونت علیه زنان، انتشار و توزیع اولین شماره‌ی صدای زنان سریانی را آغاز کردیم. اولین مسئله‌ی ما یک تجربه بود اما مسئله‌ی موفقی بود و خوانندگان آن را بسیار دوست داشتند. ما در این تاریخ شروع به انتشار روزنامه کردیم، چون روز بسیار مهمی برای زنان است. موضوعاتی که ما در این موضوع به آن پرداختیم همه در مورد خشونت و انواع آن و همچنین چگونگی دگرگونی زنان از حالت الوهیت به برده‌داری و خشونت بود.»
«هر ۳ ماه یکبار نشر و در شمال و شرق سوریه توزیع می‌شود»
شام قریو ضمن توضیح اینکه یک سال پیش روزنامه را خودش شخصاً تهیه، چاپ و منتشر کرده و به خوانندگان تحویل داده است افزود، «خیلی سختی می‌بینم، به خصوص در هنگام چاپ روزنامه، کاهش تعداد شخصی های متون تحلیلی و اضافه کردن برخی چیزها به مقالات، اما به نویسنده می‌گویم که بعضی چیزها را به مقاله اضافه کردم. این روزنامه که در سراسر شمال و شرق سوریه از رقه تا دیرک توزیع شده است، شامل چهار صفحه است که موضوعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را پوشش می‌دهد. این روزنامه هر سه ماه و چهار بار در سال منتشر می‌شود و به خوانندگان می‌رسد. علاقه‌ای که زنان به این روزنامه نشان داده‌اند امسال بسیار خوب بوده است. روزنامه‌نویسان ما نه تنها زنان سوری هستند، بلکه زنان عرب و چچنی نیز هستند. به عنوان مثال هر سه ماه یک بار روزنامه را چاپ می‌کنیم و هر بار ۳۰۰ شماره منتشر می‌کنیم. مثلاً وقتی ۳۰۰ عدد ارسال می‌شود، دفعه‌ی بعد ۴۰۰ عدد چاپ می‌کنیم.»
«با پیشرفت اینترنت بسیاری از دفاتر مطالعه تعطیل شدند»
شام قریو با بیان اینکه بعد از پیشرفت اینترنت، روزنامه‌خوانی بسیار کاهش پیدا کرده، گفت: «پس از پیدایش اینترنت و در دسترس قرار گرفتن روزنامه‌ها و مجلات توسط آن، بسیاری از دفاتر مطالعه بسته شدند. می‌خواهم جوانان به خواندن روزنامه‌های چاپی برگردند و از اینترنت دور بمانند. روزنامه‌های چاپی برای مدت طولانی مورد استفاده قرار می‌گیرند و نگهداری می‌شوند اما روزنامه‌هایی که در اینترنت هستند این ویژگی را ندارند. بنابراین ما باید به خاطر خودمان و به خاطر خدمت به جامعه به فرهنگ اولیه‌ی مطالعه بازگردیم. مهم‌ترین چیز ایجاد انگیزه درون جوامع است.»
«یک سال است که این روزنامه منتشر می‌شود»
شام قریو در پایان سخنان خود گفت: «در قرن بیست و یکم، اولین شماره‌ی صدای زنان سریان در شمال و شرق سوریه منتشر شد. بیش از یک سال پس از انتشار آن، آن را گامی فرخنده و موفق می‌شماریم. زنان سريانی زنان روشنفکر و تحصيل‌کرده هستند و در اين مرحله سخت‌تر تلاش خواهند کرد تا صدای خود را به سراسر جهان برسانند.»