نور الاحمد

رقه – سرزمین شمال و شرق سوریه غبار داعش و افکار واپس‌گرایانه‌اش را از چهره زدوده است، دورانی سیاه که منطقه را قرن‌ها به عقب راند و بهترین سال‌های کودکی را از کودکان دزدید. اکنون به لطف حمایت‌های اداره خودگردانی، هنر بار دیگر برای پیوند میان خلق‌های منطقه شکوفا شده است.

هنر در شمال و شرق سوریه جایگاهی ویژه دارد. نهادهای تخصصی می‌کوشند استعدادهای هنری را شناسایی کنند و برای حضور زنان اهمیتی خاص قائل‌اند. این رویکرد ریشه در تاریخ کهن هنری منطقه و نقش محوری زن در آثار باستانی دارد، آثاری که رقص و هنر را در تمام اشکال آن ستایش کرده‌اند.

 

تأثیر و تأثر

آهین محمد، زن جوان هجده‌ساله کورد، در محیطی سرشار از احترام به تفاوت‌ها بالیده است. این ویژگی نه‌تنها در اجرای ترانه‌هایش، بلکه در گفتار روزمره‌ او نیز هویداست، آنجا که لهجه محلی عربی با زبان مادری‌اش، کوردی، در هم می‌آمیزد و پلی برای ارتباط با همسایگان و دوستان عرب‌زبانش می‌سازد.

او در کنار اجرای ترانه‌ها و مویه‌های کوردی، زیباترین نغمه‌ها را از میراث غنی عربی نیز وام می‌گیرد. آهین محمد صدای دلنشین خود را به ارثی خانوادگی نسبت می‌دهد و می‌گوید: «از کودکی شیفته آواز بودم و اوقات فراغتم را با خواندن پر می‌کردم. در کلاس‌های موسیقی مدرسه فعال بودم و از سیزده سالگی تصمیم گرفتم استعدادم را جدی‌تر دنبال کنم».

حمایت بی‌دریغ خانواده و اطرافیان که به استعدادش ایمان داشتند، راه را برای او هموارتر کرد. این استعداد با پیوستن به مراکز فرهنگی به اوج شکوفایی رسید: «با گشایش مرکز فرهنگ و هنر برای پرورش استعداد زنان جوان، بی‌درنگ به آنجا پیوستم. سپس برای توسعه هنرم و کسب تجربه در اجرای صحنه‌ای، به جنبش هلال زرین ملحق شدم. برنامه روزانه‌ام چنین بود که صبح‌ها به مدرسه می‌رفتم و بعدازظهرها در مرکز هلال زرین، حنجره‌ام را برای اجرای گام‌های مختلف صوتی تمرین می‌دادم».

او از تأثیر اجراهایش بر افزایش اعتمادبه‌نفس خود می‌گوید: «در جشنواره‌های موسیقی بسیاری شرکت کرده و ترانه‌هایی به زبان‌های گوناگون خوانده‌ام. بار اولی که روی صحنه رفتم، سرشار از اضطراب و ترس بودم، اما به محض شروع آواز، تمام ترسم فرو ریخت. تشویق تماشاگران به من انگیزه‌ای دوچندان داد و به منبع الهامی برای ادامه راه بدل شد و مرا برای پیشرفت مصمم‌تر کرد».

آهین با وجود اصالت کوردی خود، پیوندی عمیق با زبان عربی دارد و ترانه‌های سنتی را بر آثار مدرن ترجیح می‌دهد. او می‌گوید: «به زبان عربی نیز می‌خوانم و به‌ویژه به سراغ ترانه‌های فولکلور و قدیمی می‌روم که بازتابی از میراث فرهنگی ما هستند. این آثار هویت ما را می‌سازند و من با اجرایشان در زنده نگه داشتن این میراث می‌کوشم».

 

صدای او، نماینده تمام زنان است

از نگاه آهین محمد، دنیای موسیقی «صدای زندگی و آهنگ آن» است. آواز برای او فرصتی برای آرامش و مجالی برای بیان احساساتش در شادی و غم است تا از این راه، روایتی واقعی از زندگی را به گوش دیگران برساند. او دستاوردهای این چند سال را موفقیتی بزرگ می‌داند و می‌افزاید: «از هنر آواز آموختم که زن موجودی قدرتمند است و می‌تواند حضورش را در تمام عرصه‌ها به اثبات برساند. زن با اراده استوار خود قادر است سد انتقادهای ویرانگر را بشکند و به رؤیاهایش جامه عمل بپوشاند».

او تأکید می‌کند که انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲ به زنان این فرصت را داد تا صدای خود را برای حقوق و خواسته‌هایشان بلند کنند، دیوارهای خانه را فرو بریزند و توانایی‌های خود را ثابت کنند: «زن روزگاری تنها در خانه و میان فرزندان محبوس بود، اما امروز بر قله‌های علم و فرهنگ ایستاده و با صدایش به جهان پیام می‌دهد که در برابر هیچ چالشی تسلیم نخواهد شد. زن برای رسیدن به اهدافش مبارزه می‌کند و هرگاه چیزی را اراده کند، بی‌تردید به آن دست خواهد یافت و چون ستاره‌ای در مسیر زندگی خواهد درخشید».

بافت اجتماعی کم‌نظیر شمال و شرق سوریه، در هنر آهین محمد و اجراهای چندزبانه‌اش بازتاب یافته است: «زنان در این سرزمین نقش‌هایی را بر عهده گرفته‌اند که به تحکیم برابری و ترسیم تصویری موزاییکی از همزیستی خلق‌ها یاری رسانده است. من نیز می‌کوشم همین پیام را با ترانه‌هایم به زبان‌های عربی، کوردی و سریانی به دنیا معرفی کنم».

 

منبع الهام

آهین محمد آرزو دارد استعدادش را بیش از این پرورش دهد تا صدایش به گوش هر زن آزاده‌ای در جهان برسد و الهام‌بخش آنان برای شکستن سد تردیدها باشد. او می‌خواهد به الگویی برای زنان تبدیل شود و بر صحنه‌های جهانی هنرنمایی کند: «همه زنان، به‌ویژه زنان جوانی را که استعدادهایی نهفته دارند، فرامی‌خوانم تا هرگز تسلیم انتقادهای دلسردکننده نشوند. آن‌ها را تشویق می‌کنم به مراکز هنری بپیوندند تا استعدادهایشان را شکوفا کرده و نقش خود را در جامعه تقویت کنند. زن، قدرت حقیقی خود را آنگاه آشکار می‌کند که بر صحنه می‌ایستد و پیامش را در کلمات یک ترانه به گوش جهان می‌رساند».