رابعه خريص

الجزایر — وقتی در میان آثار مروى‌الخير قدم می‌زنی، گویی در عمق بیابان الجزایر سفر می‌کنی؛ آن سرزمین را که او در آغوشش بزرگ و شکوفا شده و آن را چنان استادانه به تصویر کشیده است. جالب آن که بخشی از آثارش، زن صحرایی را در لباس سنتی «ملحفة» به تصویر می‌کشند، لباسی که شخصیت و زیبایی زن صحرایی را با صداقت تمام نمایان می‌سازد.

مروى‌ الخير تنها یک نقاش نیست؛ او «شاعر رنگ» و حافظ امین خاطره‌های بیابان است، و صحنه‌های زندگی صحرا را در تابلوهایی پدید می‌آورد که سرشار از شور، حکمت و احساس‌اند. در جهان او، هنر به یکی از والاترین شکل‌های بیان انسانی بدل می‌شود.

او در جشنواره‌های متعددی از جمله جشنواره‌ی ملی «آفرینش‌های زن» در دهمین دوره‌اش، در بخش «زنان جنوب» شرکت کرده و کوشیده است شکوه فراوان جنوب الجزایر را برجسته کند؛ و نیز در جشنواره بین‌المللی هنر تجسّمی معاصر حضور یافته است.

مروى ‌الخير اهل شهر مشهور «عین صالح» است؛ شهری که با معماری تاریخی‌ قصرها و قصبه‌هایش در اعماق بیابان الجزایر شناخته می‌شود. او فارغ‌التحصیل مدرسه هنرهای زیبا در مستغانم در غرب الجزایر است. او می‌گوید تابلوهایش تجسمی است از زن صحرایی خلاق و ماهر؛ زنی که هنر او تنها محدود به صنایع دستی یا محصولات چرمی نیست، بلکه در شاخه‌های مختلف هنری مهارت دارد؛ از عکاسی گرفته تا نقاشی روغنی، و حتی نقاشی با شن و خاک. او تصویری کامل از خلاقیت زنانه صحرایی ارائه می‌دهد.

مروى ‌الخير توضیح می‌دهد: «نقاشی عشق من است؛ از کودکی آن را دوست داشتم و انجام می‌دهم. آن‌چه روی بوم می‌کشم، انعکاس کنجکاوی درون من است». او از رنگ‌های اکریلیک نه فقط برای بازتاب محیط صحرایی بلکه برای جان بخشیدن به آثارش استفاده می‌کند. او می‌خواهد مرزها را بشکند و رنگ‌هایی به‌کار برد که از عشق، احساس، انرژی و صلح لبریزند و این همان چیزی است که آثارش را از دیگر هنرمندان صحرایی متمایز می‌کند.

بخشی از تابلوهایش به موضوع «زن صحرایی» اختصاص دارد؛ زن را با پوشش «ملحفة» به تصویر می‌کشد، لباسی سنتی زنانه در مناطق جنوب که غالباً با رنگ‌های زنده مانند صورتی، نیلی، نارنجی یا قرمز رنگ‌آمیزی می‌شود. رنگ‌هایی که روح زن صحرایی را، با همه شور زندگی‌اش، حتی در برابر سختی‌ها، بازتاب می‌دهند. او می‌گوید عمداً لحظاتی از زندگی روزمره زن صحرایی را ثبت می‌کند، لحظاتی که معمولاً دیده نمی‌شوند، و تلاش می‌کند حالات روانی مختلف مثل قدرت و صبوری را در آثارش برجسته سازد. او عاشق تابلوهایی با حال و هوای سنتی و میراثی است.

او به هنر انتزاعی گرایش دارد، هنری که می‌خواهد از بازنمایی کلاسیک فاصله بگیرد و با شکل‌ها، رنگ‌ها، الگوها و نشانه‌ها بازی می‌کند تا تأثیر خود را بگذارد. درباره دلیل انتخاب این نوع هنر می‌گوید: «کنجکاوی من را به کشف تصویر و خیال از طریق این هنر سوق می‌دهد».

هر انسان ویژگی و شور خاص خود دارد؛ اما مروى ‌الخير با رنگ‌ها رابطه‌ای خاص دارد. او می‌گوید: «کنجکاوی‌ام مرا هدایت می‌کند تا کشف کنم رنگ چگونه زاده می‌شود، چگونه خودش را بیان می‌کند؛ و حتی چگونه رنگ‌ها می‌توانند احساسات مثبت، امید، انرژی و سرزندگی را در ما برانگیزند».