بازآفرینی فولکلور، پاسداری از حافظه‌ی جمعی‌ست
زینب منصور، مدیر استودیوی «مزگین»، تأکید می‌کند که فعالیت‌های این مجموعه بر پاسداری از فرهنگ و میراث هنری متمرکز است.
نَخَم چاچان
قامشلو- در شهر قامشلو، جایی که آواها و رؤیاها در هم تنیده‌اند، «جنبش هلال زِرین برای فرهنگ و هنر» استودیوی موسیقی ویژه‌ای برای زنان گشوده است. این مکان فضایی است یگانه تا زنان بتوانند بی هیچ مرزی، آوای هنری و هویت خود را بازتاب دهند. اینجا تنها یک استودیوی ضبط صدا نیست، بلکه بستری برای آفرینش حضور زنان در گستره موسیقی و هنر است. فضایی که با فراموشی می‌ستیزد و طنین مبارزه و زندگی را در حافظه زمان ماندگار می‌سازد.
زینب منصور، عضو و مدیر استودیوی «مزگین»، در گفت‌وگو با خبرگزاری ما، فعالیت‌های این مجموعه را تشریح کرد.
از گروهی سه‌نفره تا مسیری برای نهادینه شدن
زینب منصور درباره سرآغاز فعالیت استودیو چنین می‌گوید: «در آغاز کار، تنها سه نفر بودیم. پس از دوره‌ای آموزش، فعالیت‌هایمان را با یاری اساتید در دو اتاق کوچک آغاز کردیم. کمی بعد، برای سازماندهی بخش آموزشی استودیو کوشیدیم و چهار عضو جدید را برای آموزش پذیرفتیم. هدف ما حرکت به سوی کار گروهی بود، چرا که پویایی و حس حاکم بر فعالیت تیمی، با کار فردی قابل قیاس نیست.»
فعالیت ما تمام شمال و شرق سوریه را در بر می‌گیرد
زینب منصور پیرامون تحولات استودیو و گسترش فعالیت‌ها به حوزه سینمای زنان افزود: «ما در این مرکز، هم‌زمان دو مسیر مجزای فعالیت هنری و آموزش را دنبال کردیم. در آغاز راه، چالش‌های آموزشی بسیاری داشتیم، چون این حرکتی نو برای زنان بود. پس از اتمام دوره، چهار عضو جدید با سازوکار استودیو آشنا شدند و توانستند برای برنامه‌های مختلف، موسیقی تولید کنند. فعالیت ما به کانتون جزیر محدود نمی‌شود و تمام شمال و شرق سوریه را در بر می‌گیرد. حتی در صورت لزوم، آماده پشتیبانی از پروژه‌هایی خارج از روژاوا، از جمله آثار مستقل، تولیدات حوزه کودک و یا سایر فعالیت‌های عمومی هستیم.»
می‌خواستیم رؤیایمان را محقق کنیم
او با اشاره به تلاش‌های دو سال اخیر برای گسترش استودیو، ادامه داد: «ما دو سال است که برای ایجاد فضایی مناسب برای استودیو، جذب اعضای تازه و گسترش فعالیت‌هایمان تلاش می‌کنیم. به‌تازگی اثری به نام «انتقام» را به سرانجام رساندیم که تمام مراحل تولید آن را زنان بر عهده داشتند. این تحقق همان رویایی بود که در سر داشتیم. از شاعر و آهنگساز گرفته تا نوازندگان، کارگردان و فیلم‌بردار، همگی زن بودند. ما در روژاوا، این سرزمین انقلاب که بخش کوچکی از کوردستان است، نشان دادیم که با وجود تمام محدودیت‌ها چه کارهای بزرگی می‌توان انجام داد. با وجود همه سختی‌ها، برای برداشتن گام‌های بلندتر مصمم ماندیم.»
بازآفرینی اصیل فولکلور، مسئولیتی سنگین است
زینب منصور درباره تلاش برای احیای موسیقی سنتی گفت: «نوسازی و بازآفرینی آوازهای سنتی منطقه روژاوا، از دیگر فعالیت‌های ماست. این اقدامی ارزشمند اما دشوار است. زنده کردن آثاری که به دست فراموشی سپرده شده‌اند، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق است. بازآفرینی اصیل فولکلور یک مسئولیت سنگین است و ما برای ضبط این آثار می‌کوشیم. تمام تلاش ما تاکنون در راستای برداشتن گام‌هایی رو به جلو در روژاوا بوده است. می‌خواهیم فرصت‌هایی برای حضور پررنگ‌تر زنان در فعالیت‌های استودیو خلق کنیم. افزون بر این، اعضای ما به عنوان خواننده و بازیگر در گروه «کَزیه سور» (گیسوی سرخ) نیز حضور دارند.»
زنان باید جایگاه خود را در این عرصه بیابند
زینب منصور در پایان، به پروژه‌های آینده اشاره کرد: «فعالیت‌های ما متوقف نمی‌شود و دوره آموزشی دیگری را در پیش رو داریم. یکی از چالش‌های اصلی ما، جذب زنان بیشتر برای کار در استودیو است. متأسفانه بسیاری از زنان به دلیل آنکه این فضا را مردانه می‌پندارند و جایگاهی برای خود در آن متصور نیستند، به سادگی وارد این عرصه نمی‌شوند. ما امیدواریم این نگاه تغییر کند، چرا که باور داریم زنان باید در تمام عرصه‌ها حضور فعال داشته باشند.»