مرکز خبر- چشمه‌ی گل راميان در استان گلستان ژرف‌ترین و عمیق‌ترین چشمه‌ی آب سرد ایران و دومین چشمە در سطح جهان می‌باشد. این چشمه در مسیر جاده‌ی رامیان - النگ در دامنه‌ی کوه تپه‌آرام، قلعه ماران و رشته‌ کوه خاکسار واقع شده است و در حاشیه‌ی آن رودخانه‌ی قره‌چای در جهت جنوب غربی شمالی جریان دارد.

چشمه‌ی گل رامیان یک استخر طبیعی بیضی شکل با طول ۹۰ متر، عرض ٨۰ متر و عمق بین ۴۴ تا ٨۰ متر است که در میان جنگل‌های انبوه پهن‌برگ به ویژه گونه‌های با ارزش زربین واقع شده و دارای چشم‌انداز زیبایی است.

گل رامیان، از شگفت‌انگیزترین دیدنی‌های طبیعت ایران است، که در جنوب شهر رامیان قرار دارد.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رامیان مرکز شهرستان رامیان و یکی از شهرهای استان گلستان می‌باشد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این چشمه از یک سو به زمین‌های زراعی محدود شده و از سه طرف دیگر به جنگل راه دارد. چشمه‌ی گل رامیان به دلیل عمق زیاد، به رنگ سبز تیره نمایان است  و ۷۲۰ متر مربع از این منطقه را دربرگرفته است. این پدیده‌ی طبیعی منظره‌ای چشم نواز در این نقطه بوجود آورده و خوشرنگی آن باعث زیبایی منحصر به فرد این چشمه شده است.

چشمه‌ی گل رامیان در دامنه‌ی کوهی به نام پنهان خانه و در میان جنگلی انبوه از درختان پهن‌برگ واقع شده است. این چشمه‌ی زیبا به‌صورت چاله‌ای بیضی شکل و در اثر فرونشست در سطح تشکیلات آهکی شکل گرفته است.

در داخل دریاچه‌ گل رامیان ماهیان مختلفی زندگی می‌کنند. ماهی سفید رودخانه‌ای از عمده ماهیان این دریاچه را تشکیل می‌دهد که از حشرات آبزی و نرم‌تنان تغذیه می‌کند. این‌گونه ماهی در منطقه دارای ارزش صید ورزشی با قلاب است.

پوشش گیاهی این منطقه شامل درختان پهن برگ، بلوط و درختچه‌های ولیک است. ذخیره‌گاه جنگلی سرو زربین یا سرو کوهی در نزدیکی گل رامیان واقع است. ارتفاعات این محدوده، از جنگل‌های باستانی بسیار باارزش تشکیل شده است که متأسفانه بیش از یک دهه است که به‌جای آن‌ها، توسط سازمان جنگل‌ها و مراتع درختان سوزنی برگ کاشته شده است.

چشمه‌ی گل رامیان در سال ۱۳۹۵ در فهرست آثار ملی و طبیعی ایران به ثبت رسیده است. در منطقه‌ای که چشمه‌ی گل رامیان جای گرفته‌ است، مردمان ترک‌نژاد از ایل گرایلی زندگی‌ می‌کنند و طبیعی است که نام این چشمه از زبان ترکی گرفته شده باشد. "گل" در ترکی معنای منطقه‌ای گود و عمیق را می‌دهد که آب در آن جمع می‌شود. تلفظ دقیق آن نیز در ترکی "گو‌ئل" است. واژه‌ی گل، به معنای چشمه‌ی جوشان است.

به‌دلیل رنگ کبودی که دریاچه‌ی گل رامیان دارد، به آن "کبود استخر" نیز گفته می‌شود که این نام در منابع عصر صفوی و قاجار آمده است. بر اساس روایات، به نام‌های "دالان بهشت" و "پلنگ سره" نیز شناخته می‌شود.