بهاران لهیب

کابل- ولایت کاپیسا یکی از ولایت‌های کوچک اما مهم افغانستان است که در شمال شرقی کابل واقع شده است. کاپیسا به دلیل داشتن مناظر طبیعی زیبا، باغ‌های سرسبز، دریاهای(رودخانه‌) پرآب و محصولات زراعتی متنوع مانند انگور، انار و سیب مشهور است. این ولایت از نظر تاریخی نیز اهمیت دارد و یکی از مراکز قدیمی فرهنگی و تمدنی به شمار می‌رود. ترکیب اتنیکی کاپیسا عمدتاً شامل تاجیک‌، پشتون‌ و سایر اتنیک‌ها می‌شود. مانند سایر ولایات افغانستان معادنی را در دل خود جا داده است که از جمله مرمر، گچ و زمرد می‌باشد و استفاده از این مواد هم غیر قانونیست و عوایدش باز هم به جیب حاکمان جنایتکار می‌رود.

در جریان یورش آمریکا و ناتو در افغانستان، فرانسوی‌ها در ولایت کاپیسا یکی از مراکز مهم نظامی خود را داشتند. به ظاهر حضور آنان تأمین امنیت، مبارزه با شورشیان، به‌ویژه طالبان، و کمک به بازسازی و توسعه مناطق محلی بود، اما زمانی وارد این ولایت شوید خبری از این حرف‌ها نیست و خانواده‌های زیادی عزیزان­شان را در این جریان از دست داده­اند. وقتی از مرکز این ولایت کمی دورتر رفته شود سرک، شفاخانه ومکتب وجود ندارد. در جریان بیست سال گذشته تمام شعارهای توخالی در دست حاکمان افغان، کشورهای دخیل در قضایایی افغانستان به رهبری آمریکا بوده است. بالاخره نیروهای نظامی فرانسه در سال ۲۰۱۴ افغانستان را ترک گفتند.

دو برادر در ولایت کاپیسا از شهرت و احترامی خاصی برخورد هستند با نام‌های اکبر و بلال بودند که هدف مبارزه چریکی شان سرکوب نیروهای نظامی فرانسه بود. آنان نیروهای خارجی (آمریکا، فرانسه و...) را متجاوزین به خاک خود می‌داستند تا این که در توطیه به قتل رسیدند. قابل یاد آوریست که این دو برادر و مبارزه و نیروی چریکی­شان جز نیروهای طالبان شمرده نمی‌شدند افراد مستقل و وطن دوست گفته می‌شدند.

در حال حاضر، ولایت کاپیسا تحت کنترل طالبان است، مانند دیگر مناطق افغانستان با بازگشت طالبان به قدرت، محدودیت‌هایی بر فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به‌ویژه برای زنان اعمال شده است. به همین لحاظ زنان شجاع این ولایت هم آرام نه نشسته دست به اعتراضات زدند و با سرکوب، دستگیری، زندان و شکنجه که منجر به خودکشی شان شده مواجه هستند اما همچنان به مبارزه برای تامین حقوق و آزادی‌های خود ادامه می‌دهند. زنان در کاپیسا و دیگر مناطق همچنان تلاش می‌کنند صدای شان خاموش نشود.

زنان این ولایت به شکل‌های مختلف به مبارزه ادامه می‌دهند. برخی از آن‌ها با برگزاری تجمعات اعتراضی کوچک و مخفیانه، مخالفت خود را با سیاست‌های طالبان نشان می‌دهند. همچنین، تعدادی از زنان تلاش می‌کنند با ایجاد شبکه‌های محلی و گروه‌های حمایتی به ارائه آموزش‌های غیررسمی، مهارت‌های فنی، و کمک به دیگر زنان در جامعه بپردازند. زنان کاپیسا همچنین از هنر و ادبیات به‌عنوان ابزاری برای اعتراض استفاده می‌کنند، از جمله نوشتن مقالات، شعر و داستان‌هایی که بازتاب‌دهنده شرایط دشوار زندگی زنان تحت حکومت طالبان است با وجود خطرات و تهدیدات موجود، این تلاش‌ها نشان‌دهنده عزم زنان برای دستیابی به حقوق خود و تغییر شرایط کنونی است.

سرکوبگری‌ها و دستگیری‌ها زنان نشان‌دهنده‌ی تلاشی برای خاموش کردن صدای معترضین و محدود کردن فضای فعالیت‌های اجتماعی و حقوق بشری در افغانستان است.

به گفته‌ی زنان معترض ولایت کاپیسا: «ما از سرکوب، تهدید، زندان و شکنجه طالبان ترس نداریم به راه که انتخاب کرده‌ایم ادامه می‌دهیم. ترس ما این باید باشد تا این صدا‌ها خاموش شود. اما امید داریم که بالاخره روز مبارزه ما زنان باعث سرنگونی دولت طالبان جنایتکار می‌شود.»