''زنان دریا '' آخرین نسل بازمانده از غواصان هایئو "Haenyo" ، در جزیره جیجو، واقع در کرەی جنوبی هستند، زنانی مستقل و با ارادە که در جامعەی مرد سالار، برای گذران زندگی، بدون مخازن اکسیژن به عمق ٢٠ متری دریا می روند تا آبزیان را صید کنند.

مرکز خبر

جزیره‌ جیجو واقع در کشور کرەی جنوبی، ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ هزار سال قبل با فوران گدازه‌های یک آتشفشان از زیر آب‌های اقیانوس به وجود آمده‌است. یونسکو این جزیره را به خاطر سواحل شنی، آب وهوای گرمسیری، صخره‌های بزرگ و دالان‌های گدازه‌ای به هاوایی کره جنوبی، تشبیه کرده است. جزیره جیجو به علت چشم‌انداز طبیعی زیبا و ۳۶۰ آتشفشان، به عنوان یکی از ۷ عجایب طبیعی اخیر نامیده شده است. مناظر متنوع این جزیره، ماجراجویان و کسانی را به خود فرا می‌خواند که از پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، غواصی و هوای تازه جزیره لذت میبرند.

  جزیره "جیجو" در کره جنوبی مشهور است و ''زنان دریا" مشهورترین جاذبه توریستی این جزیره به شمار می‌آید.

زنان دریا یا در حقیقت آخرین نسل بازمانده از غواصان "Haenyo" ،زنانی مستقل ،بی باک ،باشهامت و دارای اراده آهنین هستند که تا عمق٢٠متری آب بدون مخازن اکسیژن می روند تا حلزون دریایی ،خیار دریایی ،جوجه تیغی دریایی ،صدف ،خرچنگ ، ماهی مرکب و ... جمع آوری کنند، سن بیشتر آنها بیش از ٧٠ سال است، آخرین نسلی هستند که هنوز این کار را ادامه داده اند، جوان‌ترها این روزها به قصد درس خواندن جزیره را ترک می کنند. زنان این منطقه به غواصی در آب‌های جزیره جیجو پرداخته و از طریق فروش محصولات دریایی خود امرار معاش می‌کنند.

تاریخچەی غواصی در جزیرە جیجو

سنت غواصی در جیجو، از سال ۴٣۴ میلادی آغاز می شود. در اصل ، غواصی یک حرفه منحصراً مردانه بود، به استثنای زنانی که در کنار همسرانشان کار می کردند. اولین اشاره به غواصان زن در ادبیات به قرن هفدهم می‌رسد، در گذشته آنها را جمنیو (به معنای واقعی کلمه "زنان غواص") توصیف می کردند.

سال‌ها قبل، زمانی که مردان جیجو هفته‌ها برای ماهی گیری به دریا می‌رفتند، زنان در خانه می‌ماندند تا برای دیگر اعضای خانواده غذا فراهم کنند. از آنجایی که برنج در این منطقه رشد خوبی ندارد، زنان خانواده برای تأمین غذا به درون دریاها شیرجه زده و دست به صید هشت پا، صدف دریایی، صدف آبالون، ماهی مرکب و جلبک دریایی می‌زدند.

به طور سنتی دختران ازسن ١١ سالگی، غواصی را آغاز می کردند تا به haenyeo هایئو تبدیل شوند.  این دختران در هفت سال اول آموزش، در اعماق پایین غواصی می‌کنند. امروزه قدیمی ترین هایئو بیش از ٨٠ سال سن دارند و بیش از۶۶ سال است که غواصی می کنند.

 

طریقەی ماهیگیری

ابزار کارغواصان زن در جیجو، شامل یک ماسک غواصی، لباس مخصوص، دستکش ، وزنه قفسه سینه (برای کمک به غواصی) یک وسیله برای بریدن علف هرز و یک تور متصل به دستگاه شناور است. زنان جیجو تور و سبد خود را برمی‌دارند لباس غواصی می‌پوشند و به آب می‌زنند. سرما و گرما نمی‌دانند روزی ۴ -٣ساعت داخل آب هستند، یاد گرفته‌اند که بدون هیچ وسیله‌ای هربار تا ٣ دقیقه نفس نگیرند! برای اینکه بیشتر زیر آب بمانند کمربند آهنی به خود وصل می‌کنند با هر غواصی ، haenyeo تا عمق ٣٠ متری غوطه ور می شود و می تواند بیش از سه دقیقه نفس خود را حفظ کند.

بعد از چند ساعت با دست پر به ساحل برمی‌گردند، آنها  صید خود را درجای مخصوصی پنهان می کند تا اینکه صید روز تمام شود.

سپس در بازار کوچک جزیره محصولات تازه خود را به فروش می‌گذارند. این زنان را کار سخت، برای سال‌ها شکسته و پیرشان کرده ولی هنوز قدرتمندند.

 صید آنها شامل انواع ماهی، صدف حلزونی ، هشت پا ، جوجه تیغی دریایی ، منجوق دریایی ، جلبک ، حباب دریایی و ... است، غواصن همیشه بدون دردسر نیست، آنها با خطراتی چون حملەی کوسەها و چتر دریایی مواجه هستند.

 

صنعتی شدن عامل کاهش غواصی زنان در جیجو

 غواصی ''زنان دریا''  در سالهای اخیر قربانی صنعتی شدن ابزار صید، گشته است. از دهەی ۶٠، دولت کره به دنبال راه هایی برای شروع اقتصاد کشور در هر استان بود. از آنجا که جزیرەی ججو  برای ساخت کارخانه مناسب نبود ، دولت کره تصمیم گرفت آن را به صادر کننده پرتقال ماندارین تبدیل کند. تا سال١٩۶٩ ، اکثر کارگران روستایی به این صنعت جدید پیوستند و حدود ٢٪ از کل زمین‌های ججو به کشاورزی پرتقال ماندارین اختصاص داده شد. همچنین دختران جوان برای ادامەی تحصیل از جزیره خارج شدند و همەی این عوامل سبب شد که ساکنان کمی در این جزیره باقی بمانند. امروزه، صنعت گردشگری از کشاورزی در این جزیره پیشی گرفته  و ساکنانش از راه گردشگری کسب درآمد می‌کنند.