لینا خطیب

ادلب - زنان آواره در اردوگاه‌های ادلب با فرا رسیدن فصل زمستان در ترس و اضطراب زندگی می‌کنند، زیرا به دلیل تحریم این شهر توسط رژیم دمشق، از دسترسی بە نیازهای اولیە محروم هستند و با شرایط سخت زمستانی در بحبوحه ناکامی سازمان‌های بشردوستانه در ارائه‌ی کمک‌ها، با مشکل مواجه شوند.

زمستان برای زنان آواره در اردوگاه‌های ادلب در حالی بازمی‌گردد کە آن‌ها با خانواده‌های خود در چادرهای فرسوده که آمادگی مقاومت در برابر سرما و باران شدید را ندارد، زندگی می‌کنند و از کمبود سوخت برای گرما، غذا و آب آشامیدنی نیز رنج می‌برند.

عایشه عدنان (۵۱ ساله) که چهار سال پیش از شهر معره نعمان آواره شده است، قبل از فرا رسیدن سرمای زمستان مشغول دوخت، تعمیر چادر و محکم کردن آن است‌، می‌گوید: امسال با وجود اینکه چادر محل زندگی خودم و خانواده‌ام فرسوده شده است، اما به دلیل فقر و کمبود کمک‌های بشردوستانه نتوانستم آن را تعویض کنم، بنابراین سعی می‌کنم با کمترین هزینه راه‌حلی برای این مشکل پیدا کنم.

عایشه عدنان با بیان اینکە از تکرار رنج و مشکلات زمستان گذشته که چندین بار آب باران و برف به چادرش نشت کرده بود می‌ترسد، گفت: وضعیت غم‌انگیزی بود. یک شب، که آب باران به داخل چادرمان نفوذ کرده بود، تمامی تشک‌ها و زیراندازهایمان خیس شد، بنابراین مجبور شدیم شب را در مسجد بگذرانیم تا از باران شدید پناه بگیریم.

او با اشارە بە اینکە برای امرار معاش به کار پسرش در نانوایی نزدیک کمپ وابسته است و با دستمزد اندک روزانه‌ی پسرش‌ به سختی نیازهای خانواده را تأمین می‌کند، اظهار کرد: ما سعی می‌کنیم با توجه به شرایط فقیرانه‌ی خود در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنیم، زیرا کمک‌های بشردوستانه هر سه ماه یکبار توزیع می‌شود.

کتیبه زریق (٣٩ساله) که از حومه‌ی حماه به اردوگاه کفرلوسین در شمال ادلب آواره شده است، همانند دیگر آوارگان این اردوگاه، نتوانست چادری را که در تابستان در اثر تابش آفتاب فرسوده شده است را تعویض کند، بنابراین تصمیم گرفت که امسال چادرش را با کاور و نایلون بپوشاند، به امید اینکه سرمای زمستان را تحمل کند. او می‌گوید: ما در این اردوگاه با مشکلات زیادی روبرو هستیم. بە هیچ گونه مواد گرمایشی، لباس یا غذای کافی دسترسی نداریم و هر چیزی که دریافت می‌کنیم تنها کفاف چند روزمان است.

کتیبه زریق از سازمان‌های بشردوستانه درخواست کرد تا مواد گرمایشی را برای آوارگان فراهم کنند و به دنبال جایگزینی چادرها با خانه‌های ساخته شده از سیمان باشند، زیرا چادرها دیگر قادر به پناه دادن به ساکنان خود نیستند.

افزایش چشمگیر قیمت گازوئیل و هیزم بر شرایط آوارگان نیز تأثیر گذاشته است و آن‌ها را مجبور به جمع‌آوری زباله‌های پلاستیکی از جاده‌ها با هدف سوزاندن آن و مقابله با سرمای زمستان کرده است.

رائده جدوع (٣٢ ساله) که از حومه‌ی حلب به اردوگاه معره مصرین در شمال ادلب آواره شده است و با کمک فرزندانش زباله‌ها و چوب‌ها را جمع‌آوری می‌کند، می‌گوید: ما قادر به پرداخت هزینه‌های بالای سوخت و وسایل گرمایشی نیستیم. بنابراین من با فرزندانم شاخه‌های خشک، جعبه‌های مقوایی، کیسه‌های نایلونی، لباس‌های فرسوده و هر چیز دور ریختنی قابل اشتعال را جمع‌آوری می‌کنیم، زیرا چادر ما را از سرما و یا باران محافظت نمی‌کند.

وی با اشاره به اینکه فرزندانش در زمستان سال گذشته به دلیل سرمای شدید دچار بیماری شدند، گفت: فصل زمستان بزرگترین نگرانی برای آوارگانی است که به دلیل سرمای شدید هوا و شرایط سختی که در آن زندگی می‌کنند، وضعیت آن‌ها به شدت بدتر می‌شود و به دلیل فقدان حداقل نیازهای گرمایشی، نمی‌دانند چه کاری برای مقابله با هوای سرد انجام دهند.

کاهش دما در زمستان گذشته منجر به مرگ و میر ناشی از سرما شد، همچنین آتش‌سوزی در اردوگاه‌ها به دلیل استفاده از مواد گرمایشی نامناسب افزایش یافت.