همچنان که شاهدیم در طول این مدت به شیوه‌های مختلف زنان فعال و مبارزی به قتل رسیده و طالبان تا بحال نیز در برابر آنها اعلام مسئولیت نکرده است. جهت ایجاد ترس و رعب در میان جامعه و بویژه زنان از انجام هر گونه عملی هیچ‌گونه ابایی نداشته و این موارد ترس واضح و آشکار طالبان و نیروهای اقتدارگرا از مبارزات زنان را نشان می‌دهد.

در این راستا خبرگزاری زن برای تحلیل و ارزیابی وضعیت زنان در یکماه اخیر و نتایج مبارزات آنها، همچنین قتل اخیر هر چهار زن فعال در مزار شریف با سیلی غفار، فعال حقوق زنان و سخنگوی حزب همبستگی افغانستان مصاحبه‌ای انجام داده است.

 

سمیرا صلواتی

مرکز خبر – سیلی غفار قبل از هر چیز سلام و درود خود را بر تمام زنان مبارز انقلابی جهان که در این شرایط سخت برای آزادی و رهایی زنان از ستم و بربریت به اشکال مختلف مبارزه می‌کنند، فرستاد و در رابطه با وضعیت زنان بعد از سرکار آمدن طالبان و بخصوص در یک‌ماه اخیر پرداخت و افزود:‌

"قبل از اینکه به قتل چهار زن فعال افغانستان بپردازم، همانطور که انتظار می‌رفت طالبان هیچ تردیدی از اعمال خشونت و تبعیض جنسیتی و یا آپارتاید جنسیتی محض به دست گرفتن قدرت نداشتند. اولین قربانیان آنها زنان بودند و زنان را از کار کردن در دفاتر، بانک‌ها،‌ مدارس و تمام امور محروم ساختند، بعد دانش‌آموزان را از رفتن به مدارس منع کردند،‌ همچنین دختران را از تمام عرصه‌های هنر و موسیقی و ورزش به تمامی حذف کردند. بدون شک خشونت علیه زنان تنها به محدود کردن زنان از تمام عرصه‌ها خلاصه نمی‌شود. هنوز هم سنگسار و شلاق زدن زنان در معرض عام قسمی که در دوران اول حاکمیت‌شان وجود داشت، هم در برخی از ولایات ادامه دارد، در طول این سه ماه چندین مورد اتفاق افتاده، اما متاسفانه زیاد انعکاس پیدا نکرده، آنها مانع از گرفتن ویدیو و عکس از چنین جنایت‌هایی می‌شوند. آنها می‌خواهند چهره‌ای دروغین از خودشان نشان بدهند، تا جهانیان آنها را به رسمیت بشناسند."

 

 "طالبان با همان ایدئولوژی قرون وسطایی دهه‌ی نود با زنان برخورد می‌کند"

سیلی ضمن عرض تسلیت به خانواده‌ی قربانیان مزار شریف، فروزان صافی و سه زن دیگر همکارش اظهار تاسف کرده و خاطر نشان کرد:‌ "این قتل‌های مرموز و پنهانی امروزه فعالین و بخصوص زنان در افغانستان بسیار زیاد شده است. قبل از قتل هر چهار زن دو زن دیگر در بلخ منزلشان به قتل رسیده و قبل از آن هم یک معلم و یک داکتر در مزار شریف، خبر قتل پلیس زن در غور و یا رئیس زندان زنان هرات در مطبوعات بسیار انعکاس پیدا کرد و قتل‌های زیادی که رسانه‌ایی نشده است. به نظر من چنین قتل‌هایی نشان‌دهنده‌ی عدم تغییر ایدئولوژی طالبان نسبت به زنان است."

وی در ادامه‌ی سخنان می‌گوید که طالبان در ابتدای سرکار آمدنشان اعلام عفو عمومی کردند و گفتند که ما تغییر کرده‌ایم و بدین شکل خواستند چهره‌ای دروغین از خود به نمایش بگذارند، اما با رخ‌دادن چنین قتل‌هایی امروزه مشخص شد که فکر طالبان نسبت به زنان به هیچ وجه تغییر نکرده و با همان ایدئولوژی قرون وسطایی و ارتجاعی ضدزن که در اواخر دهه‌ی نود هنگام در قدرت بودن با زنان داشتند،‌ هم‌اکنون نیز تمام آن برخوردها جریان دارد. همچنان می‌افزاید، امروزه نیز سعی دارند تمام قتل‌هایی که بر علیه زنان صورت می‌گیرد خود را از آن تبرئه کند و گویا آنها انجام نداده و می‌گویند عاملین قتل را پیدا کرده و به جزایش می‌رسانیم، که به تمامی گپ‌های دروغین جهت فریب مردم می‌باشد.

 

"اعتراضات شجاعانه‌ی زنان طالبان را دچار ترس و شوکه کرده است"

سیلی غفار همچنان ادامه می‌دهد:‌ "اینکه طالب دشمن درجه یک زنان است و از نیرو و توانایی زنان ترس دارد، جای شک نیست. ما هم می‌بینیم که چگونه کوشش می‌کنند که مانع از مبارزات زنان شوند. اگر از همان روزهای ابتدای سرکار آمدنشان بگوییم، اولین جریان و نیرویی که برای اولین بار دست به مخالفت در برابر طالبان زد و مبارزات خود را در مقابل نیروهای طالبان اعلام کرد،‌ زنان افغانستان بودند و این اعتراضات تا به امروز نیز ادامه دارد. این اعتراضات شجاعانه‌ی زنان افغانستان طالبان را شوکه ساخت. به هر شیوه‌ایی در تلاشند تا مانع از مبارزات زنان شوند. و حتی مانع از رسانه‌ها و خبرنگاران شده و روزنامه‌نگاران را لت و کوب می‌کنند، تا اینکه این صداها در سطح جهان انعکاس پیدا نکند و چهره‌ی واقعی طالبان مشخص نشود.‌ انسان‌هایی که در مبارزات شرکت کرده را سعی می‌کنند که شناسایی کرده و همچنان که امروزه هم شاهدیم به قتل می‌رسانند. فروزان یکی از زنان مبارزی بود که در مظاهرات مزار شریف شرکت می‌کرد. بغیر از زنان هیچ نیرویی دیگری در مقابل طالبان نایستاده است و این مورد برای طالبان غیر قابل تحمل است."

وی همچنین از برخورد نیروهای طالبان در مقابل تظاهرات زنان می‌افزاید:‌ "در اوایل تظاهرات شلیک هوایی می‌کرد تا زنان را پراکنده کند و مانع از گسترش تظاهرات زنان شود. بعد از آن گاز اشک‌آور بکار گرفت و در مرحله‌ی بعدی نیز لت و کوب کردن زنان و انداختن در زندان‌های زیرزمینی وارد مرحله‌ی عمل شد. برای تظاهرات می‌بایستی زنان اجازه‌ی رسمی می‌گرفتند،‌ قبل از تظاهرات اطراف زنان را محاصره می‌کردند تا نتوانند به محل تجمع خود برسند. خلاصه به اشکال مختلف مانع صدای عدالت‌خواهی و آزادی‌خواهی حقوق برحق آنها می‌شوند. هم اکنون هم سعی دارند با کشتار و قتل زنان فعال مانع از پیشرفت مبارزات زنان شوند. طالبان با این کار خود می‌خواهد ترس و رعب مابین زنان ایجاد کرده و به این شیوه‌ی وحشی مانع از اعتراضات و مبارزات زنان شود."

سیلی همچنان خاطر نشان کرد: "از طرف دیگر نباید نادیده بگیریم که با قتل مرموز زنان افغان که مسئولیت آنها را هم بر عهده نمی‌گیرد، می‌خواهد فضایی از اختناق و وحشت در جامعه و مابین مردم ایجاد کند تا اینکه مبادا تمام جامعه بر علیه آنها بایستند و یا اینکه به جنبش زنان بپیوندند و بر علیه طالبان به مبارزه بپردازند. آنها از نفرت مردم بر علیه خود بخوبی اطلاع دارند. نفرت‌ مردم از همان روز اول و تهاجم آنها بر علیه مردم در میدان هواپیمایی و تا به امروز که هزاران تن از مرزهای پاکستان و ایران کشور را ترک می‌کنند، عمق نفرت و انزجار مردم را از نیروهای طالبان نشان می‌دهد. آنها احتمال می‌دهند که روزی حتما جنبش زنان فراگیر شده و بر جامعه نیز تاثیر می‌گذارد. برای همین همچنان جامعه را تحت کنترل خود و سرکوب می‌کنند تا مردم در مقابل ستم و ظلم خاموش باشند."

وی همچنین افزود: نباید هیچ وقت فراموش کنیم که زنان افغانستان هیچ‌گاه خاموش ننشسته و از حقوق برحق خود در هر شرایط و مکانی دفاع می‌کنند و به مبارزات خود ادامه می‌دهند.

 

"زنان تحت هیچ شرایطی از مبارزات خود دست نمی‌کشند"

سیلی در رابطه با تحصیل دختران در افغانستان می‌گوید: "طالبان وعده‌هایی به زنان داده که تا کلاس ششم به مدرسه برگردند، به شرطی که مابین دختران و پسران پرده وجود داشته باشد، اما وعده‌های آنها در این سطح نیز وارد مرحله‌ی عمل نشد و مانع رفتن دختران به مدارس شدند و اعلام کردند که دختران نمی‌توانند به مدرسه بروند. در برخی ولایات دختران صنف ششم هم نمی‌توانند به مدرسه بروند، چون معلم‌ها نمی‌توانند سرکار بروند. در برخی از ولایات دیگر نیز دختران بعد از صنف ششم تلاش دارند که با اصرار به مدارس برگردند. همزمان به معلمان مرد نیز اجازه نمی‌دهند که در مدارس دخترانه تدریس کنند. اگر چه در رابطه با برگشتن دختران به مدرسه طالبان وعده‌هایی داده، اما تنها جهت به رسمیت شناختن آنها در سطح جهان می‌باشد، مگر نه تا بحال هیچ گونه اقداماتی در این مورد انجام نشده است. مورد جالب توجه اینجاست به محض یکدست شدن طالبان، که در حال حاضر اختلاف‌ نظرهایی در رابطه با حکومت دارند، مطمئنا به دوره‌های دهه‌‌ی نود و فشار بر علیه زنان برمی‌گردند که به تمامی از حق کار، تحصیل و فعالیت در همه‌ی عرصه‌های اجتماعی محروم خواهند بود."

وی در ادامه‌ی سخنانش به شیوه‌ی مبارزات زنان بعد از این مرحله پرداخته و گفت:‌ "بدون شک فعالین زن از مبارزات خود دست نکشیده،‌ اما از این ببعد با احتیاط بیشتر به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند تا آسیب کمتری به آنها برسد. چون زنان در جامعه باید فعالتر باشند و به اشکال مختلف دیگر زنان را نیز سازماندهی کنند و این مبارزات را فراگیرتر و وسیع‌تر بسازند."

وی با اشاره به اینکه طالبان با قتل‌های زنجیره‌ای و مرموز خود در اجتماع ایجاد ترس کرده و بدون شک زنان بعد از این مرحله نسبت به گذشته با تدابیر بیشتر برای حفظ امنیت جانی در حرکت هستند، افزود: "فعالان سیاسی و مدنی مجبورند به شیوه‌ی مخفیانه و زیرزمینی به فعالیت‌های خود ادامه دهند برای اینکه زنده مانده و بتوانند جنبشی را رهبری و بر علیه این رژیم بسیج بسازند. اما همزمان این بدان معنا نیست که طالبان با ایجاد ترس می‌تواند مانع از فعالیت‌های زنان و عموم مردم شود. با این کار خود سعی دارند که مانع از گسترش دامنه‌ی این مبارزات شوند. بدین شیوه با قتل زنان تلاش می‌کنند که جلوی مبارزات آزادیخواهی و عدالت‌خواهی نیروهای مترقی و پیشرو را بگیرند. چون مبارزین کوشش دارند شیوه‌ی مبارزه‌ی آزادیخواهی، استقلال‌طلبی و عدالت‌خواهی خود را بیشتر از گذشته به شیوه‌ای مخفیانه و زیرزمینی انجام دهند و مسلما هدف از چنین مبارزه‌ا‌ی آگاهی سیاسی و بسیج مردم برای مبارزه در برابر این نیروهای عصر حجری است. شرایط فعلی ایجاب می‌کند تا نیروهای مبارز پیشقدم باشند و به خاطر اتحاد وبسیج همگانی مردم تلاش بکنند. در چنین شرایطی البته اتحاد تمام نیروهای دمکرات، پیشرو،‌ آزادیخواه و مترقی و چپ شرط اساسی مبارزه‌ی ضد طالبی برای رسیدن به پیروزیست."

 

"تمام جهانیان باید بدانند که یک گروه مزدور و جانی همچون طالبان نمی‌تواند باعث رفاه جامعه شود"

سیلی غفار در ادامه می‌گوید: "همچنان که شاهدیم امروزه در افغانستان ویروسی به نام بنیادگرایی اسلامی که طالبان آن را نمایندگی می‌کند، زنان را در چهار دیواری خانه زندانی کرده و آزادیشان را از آنها سلب و وضعیت‌شان را بحرانی کرده است. از سرکوب و مظاهرات گرفته تا به قتل و کشتار زنان از هر گونه اعمالی ابا نداشتند. ذهنیت بنیادگرای اسلامی که در طول قرن‌ها  ضدیت‌گرایی خود را بر علیه زنان به نمایش گذاشته است. مخصوصا در افغانستان که در چهار دهه‌ی اخیر بنیادگرایان اسلامی در قدرت بودند، همیشه زنان را در درجه‌ی اول مورد هدف قرار داده‌اند. پس امروز تنها با ریشه‌کن کردن این ویروس از جامعه ما می‌توانیم گام مهمی در پیشرفت زنان برداریم. مردم ما و تمام جهانیان باید این را بدانند که یک گروه مزدور و جانی هرگز برای جامعه نمی‌تواند رفاه و آسایش را به همراه بیاورد. تقاضای تغییرو اصلاحات از آنها غیرممکن است چون طالبان غیرقابل تغییرند. آنها نمی‌توانند به انسانیت فکر کنند بخصوص وقتی که مسئله‌ی حقوق زنان به میان می‌آید. پس وظیفه‌ی ما زنان است که با مبارزات و ایستادگی به حاکمیت غیرانسانی این گروه قرون وسطایی خاتمه ببخشیم."

 سیلی غفار در پایان سخنانش می‌گوید: "زنان افغانستان هرگز تسلیم رژیم طالبان نمی‌شوند. این گروه زن‌ستیز صدای زنان پیکارجوی افغان را هرگز نمی‌توانند به این شیوه‌های که در پیش گرفته،‌ خاموش کنند. مبارزات ما بر علیه گروه‌های ارتجاع‌گرای طالبان به هر شیوه‌ی ممکن ادامه خواهد داشت،‌ به قول معروف؛‌ "جایی که ستم وجود دارد، مقاومت نیز وجود دارد"، پس به امید آزادی و پیروزی تمام ملت‌های تحت ستم در دنیا."