برای حیات ۳۰ ساله، این به معنای نگرانی و نگرانی مداوم در مورد نحوه‌ی تغذیه‌ی سه دختر خردسالش است که شب بیدار می‌شوند و غذا می‌خواهند. حیات می‌گوید: "من دیشب گریه می‌کردم و فکر می‌کردم از کجا می‌توانم غذا تهیه کنم."

حیات در چادر موقت خود که به خانه‌ی خانواده تبدیل شده نشسته است. وی اضافه کرد:" من باید به آنها بگویم که نمی‌توانم غذا بیاورم. آنها گرسنه می‌خوابند."

 

زندگی با تعارض سخت‌تر می‌شود

حیات در سال ۲۰۱۸ از روستای خود در تعز، مرکز یمن فرار کرد، پس از حملات هوایی روستای او را مسطح کرد. خانه‌اش ویران شد و شوهرش کشته شد.

وی مجبور شد دستبندهای طلایی را که شوهرش به دو دختر خود که اکنون ۴ و ۷ ساله هستند، بفروشد تا هزینه‌ی اتومبیلی را که با آن فرار کرده و به سلامت نجات دهد، پرداخت کند. وی در آن زمان از فرزند سوم خود باردار بود.

حیات به یاد می‌آورد که زندگی در گذشته چگونه بود: "شوهر من کارگر بود. زندگی سخت بود. اما حداقل او کنار من ایستاده بود." با هر سال درگیری، زندگی برای او دشوارتر شد.

حیات اکنون در المخا در دریای سرخ زندگی می‌کند، یک شهر بندری که یک دوره‌ی پُر رونق است و اکنون زخم درگیری‌های شش ساله یمن را به دوش می‌کشد: بسیاری از کودکان به مدرسه نمی‌روند و در آوار ساختمان‌های بمباران‌شده بازی می‌کنند.

کمک از برنامه‌ی جهانی‌ غذا

حیات یکی از حدود ۱۳ میلیون نفری در یمن است که از برنامه‌ی جهانی غذا مانند آرد، روغن ذرت، غلات، شکر و نمک کمک می‌گیرند. با این حال، حیات بدون منبع درآمد، متوسل به مبادله برخی از این غذاها با کالاهای دیگر مانند سبزیجات می‌شود.

برنامه‌ی جهانی غذا همچنین از ۳.۳ میلیون کودک و مادر با مکمل‌های غذایی برای درمان و جلوگیری از سوء تغذیه پشتیبانی می‌کند و میان وعده‌هایی را در مدرسه برای ۱.۵۵ میلیون کودک فراهم می‌کند - برای تقویت تغذیه‌ی آنها و تشویق آنها به ماندن در مدرسه.

سالهاست که یمن به عنوان بدترین بحران انسانی در جهان توصیف می‌شود و تا پایان سال ۲۰۲۰ این بحران فقط بدتر شده است. تجزیه و تحلیل طبقه‌بندی فاز امنیت غذایی یکپارچه (IPC) در دسامبر نشان داد که برای اولین بار در دو سال گذشته، جیب‌های قحطی به کشور بازگشته است.

به گفته‌ی سازمان بهداشت جهانی، "بین گرسنگی شدید و از دست دادن زندگی، فرد همیشه به یک بیماری مبتلا می‌شود." گرسنگی شدید نوعی سوءتغذیه‌ی حاد جدی و تهدید‌کننده‌ی زندگی است زیرا سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و بدن را در برابر بیماری‌های عفونی مانند وبا، مالاریا، ذات‌الریه و سرخک آسیب‌پذیر می‌کند.

سوء تغذیه، حتی در شکل کمتر شدید آن، منجر به اثرات طولانی مدت مانند اختلال رشد جسمی و شناختی، کاهش سطح تحصیلات و بهره‌وری کار و افزایش خطر بیماری و مرگ می‌شود.

 

حتی کسانی که می‌توانند امرار معاش کنند نیز از تأثیر درگیری در امان نیستند

در چند مایلی جنوب المخا، در منطقه‌ی معروف ماهیگیری ذباب، سالم، همسرش و هفت فرزندشان زندگی می‌کنند. سالم قبل از جنگ ماهیگیری خود را تأمین می‌کرد، اما با شروع درگیری، بخش ماهیگیری ویران شده است: نوار ساحلی استخراج می‌شود و بازارهای اصلی ماهیگیران - تعز و حدیده - اکنون در آن طرف خطوط مقدم هستند.

سالم می‌گوید: "قبل از درگیری، فرصت‌هایی برای کار وجود داشت و اگر می‌خواستید سفر کنید این امکان وجود داشت. اما با درگیری، نمی‌توانید به جایی بروید."

سالم امروز امرار معاش خود را از طریق جمع‌آوری هیزم بدست می‌آورد. وی می‌گوید: "پولی که به دست می‌آورم برای تأمین هزینه‌های فرزندانم کافی نیست. ممکن است بتوانم روزی مقداری (پول) بدست آورم و روز دیگر هیچ چیز. این مانند گذشته نیست. اکنون ما خسته شده‌ایم. خسته از بی‌غذایی، بیکاری، عدم امکانات و کوچ‌کردن‌های زیادی."

خانواده‌ها اقداماتی برای مقابله با گرسنگی انجام می‌دهند

با هر روز درگیری، توانایی یمنی‌ها در برابر شوک‌هایی مانند افزایش قیمت مواد غذایی در حال کاهش است. آنها پس‌انداز خود را خرج می‌کنند و هرچه می‌توانند بفروشند - طلا، دام، حتی زمین - و بسیاری از خانواده‌ها تعداد وعده‌های غذایی در روز را به فقط یک وعده کاهش داده‌اند یا رژیم خود را به ارزان‌ترین غذاهای اساسی مانند نان و برنج محدود کرده‌اند.

طبق برنامه‌ی جهانی غذا، این اقدامات سخت بر کوچکترین کودکان یمن تأثیرگذار است که نیمی از آنها در سال ۲۰۲۱ در معرض خطر سوء تغذیه قرار دارند - ۲.۳ میلیون کودک زیر ۵ سال.

در همین حال، درگیری همچنان ادامه دارد و هر هفته افراد بیشتری آواره می‌شوند. قیمت مواد غذایی همچنان در حال افزایش است، در حالی که ارزش ریال یمن روزانه در نوسان است.

برنامه‌ی جهانی غذا ۹۳۷ میلیون دلار از ۱.۹ میلیارد دلار درخواست شده برای سال ۲۰۲۱ برای یمن را تأمین كرده است. اهداکنندگان - عربستان سعودی، امارات متحده عربی، ایالات متحده، آلمان و اتحادیه اروپا – بودجه‌ی بیشتری تأمین کردند و امسال برنامه‌ی جهانی غذا توانست کمک‌های غذایی را در مناطقی که بالاترین نرخ ناامنی غذایی دارند افزایش دهد.

برنامه‌ی جهانی غذا با اشاره به اینکه خانواده‌های یمنی - گرسنه و خسته – نمی‌توانند بیش از این منتظر بمانند، رهبران جهان را به "یک پروژه‌ی مشترک" برای جلوگیری از گرسنگی یمن دعوت کرده‌اند.