روبارین بکر

شهبا- در تاریخ پانزدهم فوریه سال جاری، سازمان یونیسف وابسته به سازمان ملل متحد که متولی امور کودکان است، تصمیم گرفت آب آشامیدنی را از روستاها و شهرهای منطقه شهبا قطع کند. این اقدام شامل اردوگاه‌های آوارگانی نیز شد که هزاران تن از مهاجران عفرینی را در خود جای داده بودند؛ افرادی که پس از اشغال منطقه عفرین توسط دولت ترکیه و نیروهای مزدور آنها، به زور از خانه و کاشانه خود آواره شده بودند.

الیف محمد، رئیس مشترک شورای شهرداری‌های کانتون عفرین-شهبا، در واکنش به قطع آب آشامیدنی توسط یونیسف گفت: «شش سال است مردم عفرین با تمامی دشواری‌ها و رنج‌ها در شرایط محاصره از سوی دولت دمشق و حملات مداوم دولت اشغالگر ترکیه مواجه هستند. اکنون این سازمانی که انتظار می‌رفت رویکردی انسان‌دوستانه داشته باشد، آب هزاران آواره را قطع کرده است.» وی این اقدام را سیاستی برای تکمیل اهداف و برنامه‌های دولت ترکیه علیه شمال و شرق سوریه ارزیابی کرد.

او در ادامه گفت: «روز به روز سیاست‌های تازه‌ای علیه مردم عفرین اتخاذ می‌شود که هدف آن شکستن اراده مردم و سلب حق بازگشت آنها به سرزمینشان است.»

 الیف محمد تاکید کرد که سیاست یونیسف در قطع آب از تمامی منطقه، از جمله اردوگاه‌های آوارگانی که به شدت نیازمند آب آشامیدنی هستند، دور از وظیفه و ماموریت انسان‌دوستانه این سازمان است.

الیف محمد در ادامه سخنان خود افزود: «در ابتدای آوارگی مردم، یونیسف آب آشامیدنی را برای کل منطقه تأمین می‌کرد اما در سال‌های بعد میزان این کمک‌ها را کاهش داد و آب برخی روستاها و شهرها را قطع کرد. این روند ادامه پیدا کرد تا جایی که در نهایت آب کل منطقه از جمله اردوگاه‌های آوارگان را به طور کامل قطع نمود. این سیاست یونیسف دور از مفهوم و رسالت انسان‌دوستانه این سازمان است.»

در خصوص تاثیر قطع آب بر عملکرد شهرداری‌ها، الیف محمد چنین گفت: «قطع آب تاثیر شدیدی بر فعالیت‌های شهرداری‌ها گذاشته است. به ویژه با توجه به این واقعیت که آب موجود در شهبا برای آشامیدن مناسب نیست. با این حال ما تلاش می‌کنیم تا حد توان به آوارگان کمک کنیم.»

الیف محمد با تاکید بر لزوم تجدیدنظر یونیسف در تصمیم قطع آب گفت: «این یک وضعیت انسانی است و یونیسف و سایر سازمان‌ها می‌دانند که زیرساخت‌ها در شهبا تقریبا ویران شده و چاه‌های موجود در آن برای آشامیدن مناسب نیستند. اگر این سازمان به اجرای این تصمیم ادامه دهد، فجایع انسانی رخ خواهد داد که منجر به شیوع بیماری‌های فراوانی در منطقه می‌شود.»

الیف محمد از سازمان‌های بشردوستانه و دولت سوریه خواست تا محاصره منطقه را پایان دهند و اجازه عبور سوخت، مواد غذایی و به ویژه آب آشامیدنی را صادر کنند. او همچنین از این نهادها خواست تا سیاست‌های خود علیه آوارگان را بازبینی کرده و به وظایف انسان‌دوستانه و اخلاقی خود در ارائه کمک‌های بشردوستانه عمل نمایند.

جیهان یوسف، آواره ساکن در اردوگاه سردم، با تاکید بر اینکه «قطع آب آشامیدنی توسط یونیسف برای ما اقدامی غیرانسانی است»، بیان کرد: «آنها باید در این تصمیم تجدیدنظر کنند.»

جیهان یوسف در توصیف رنج‌های خود و دیگر آوارگان در اردوگاه‌ها گفت: «از زمانی که به شهبا آواره شده‌ایم، با تمامی مشکلات روبرو بوده‌ایم. ما محاصره دولت دمشق را تحمل کرده‌ایم و همچنان در برابر حملات اشغالگران ترکیه ایستادگی می‌کنیم. تصمیم این سازمان مبنی بر قطع آب تنها رنج ما را افزایش داده است. اگر آنها بر این تصمیم پافشاری کنند، بیماری‌های واگیردار در اردوگاه‌ها شیوع پیدا خواهد کرد.»

یک آواره دیگر به نام خدیجه احمد ساکن اردوگاه مقاومت (برخودان) نیز از سازمان یونیسف خواست تا تصمیم خود برای قطع آب آشامیدنی را لغو کند. وی تصریح کرد که این اقدام شایسته یک نهاد بین المللی که وظیفه ارائه کمک‌های انسان دوستانه به آوارگان و نیازمندان را بر عهده دارد، نیست و این سازمان باید از چنین تصمیمی صرف نظر کند.