شرایط سخت زلزلەزدگان سمسور پس از گذشت ٨ ماە
علیرغم گذشت ٨ ماه از زلزله سمسور، خانوادههایی هستند که به آنها کانتینر داده نشده است و آنهایی که در کانتینر زندگی میکنند از سختی زندگی سر کانتینرهای تنگ بدون کمترین امکانات شکایت دارند.
مدینه مامداغلو
سمسور- زمین لرزهی ۵ فوریه که باکور کوردستان و ترکیه را لرزاند، خسارات قابل توجهی به شهر سمسور وارد کرده است. با وجود گذشت چندین ماه، به قربانیان فرصتی برای زندگی داده نشده و جراحات آنها التیام نیافته است. برخی از زلزلهزدگان همچنان در کانتینرهایی به نام «مرکز اسکان موقت» که توسط آفاد ساخته شده است زندگی میکنند. ۶۰ درصد از شهر آسیب دیده و ١٣ هزار و ٧٢۶ کانتینر در ٢٠ منطقهی مختلف قرار داده شده است.
برخی از کانتینرها توسط نیروهای خودجوش و دواطلب ساخته شده یا توسط خود مردم تهیه شده است و خانههای زلزلهای که توسط توکی (TOKI) ساخته شده، هنوز کامل نشدهاند. زلزلهزدگانی که همچنان در چادر به سر میبرند، نگران فرا رسیدن فصل زمستان هستند و بسیاری از خانوادههایی که به کانتینرها دسترسی ندارند، در کنار اقوامشان میمانند.
«٧ نفر از ما در خانهای ٢١ متری چهار گوش زندگی میکنیم»
نافیه اسن، یکی از زلزلهزدگان است که اظهار کرد ٧ نفر از اعضای خانوادهاش در خانهای به مساحت ٢١ مترمربع زندگی میکنند و نمیتوانند در کانتینر جا شوند. او گفت: ما اینجا مضطرب و درماندهایم. دو خانواده در یک کانتینر زندگی میکنیم، همەی کانتینرها به هم بسته شدهاند، مکان خیلی باریک است و کانتینرها آنقدر کوچک است که مردم جا نمیشوند. ما نمیتوانیم از توالت و حمام استفاده کنیم زیرا آب از آن بیرون میآید، شبها همه باید همزمان بیدار شوند، یک اتاق کوچک را تبدیل به آشپزخانه و اتاق کودک کردهایم و کودکان در آشپزخانه میخوابند. رختخوابهای ما به خاطر آبی که از حمام چکه میکند خیس میشوند، ما نمیدانیم چه کار باید بکنیم، این زندگی نیست، سمسور بدون خانه و زندگی مانده است.
«به مدت ٨ ماه است که چشم انتظار کانتینرمان ماندهایم»
نورجان شاهین، یکی دیگر از زلزلهزدگان است که علیرغم اینکه ٨ ماه پیش درخواست داده است اما کانتینری به او ندادهاند. از این رو، به ناچار در کنار مادرش مانده است و با آمدن فصل زمستان نگران است. او میگوید: ما امروز اینجا هستیم اما نمیدانیم فردا چه اتفاقی خواهد افتاد. علیرغم درخواست ما، ٨ ماه است که کانتینری به من ندادهاند، من در یک خانه اجارهای زندگی میکردم که مرا بیرون کردند، هیچ دری نیست که ما نزده باشیم، نمیتوانم پسرم را به مدرسه بفرستم چون آدرس و مشخصات ندارم. حتی کانتینرها هم بهداشتی نیستند و نمی توانیم از حمام هم استفاده کنیم. شرایط بسیار سختی است، ما جایی نداریم که برویم و در آن زندگی کنیم.