دلال رمضان

حسکه - بسیاری از مناطق شمال و شرق سوریه شامل روستاهایی با قدمت صدها سال پیش است و با نام آنها متمایز می‌شود که هر کدام نمادی از ویژگی‌ها یا وقایعی است که آن روستا از سر گذرانده است.

برخی از آنها به نام زنانی نامگذاری شده اند که به دلیل شجاعت، هوش و توانایی خود در مقابله با آداب و سنن قدیمی که نقش آنها را در جامعه و خانواده به حاشیه می برد، نقش داشتەاند.

نام روستای «خربت کجی» به معنای «قربە شقرا» واقع در بین شهرهای الحسکه و عاموده، بە نام زنی با همین اسم «کجی» نامگذاری شدە که بین سال‌ها (١٩٣٠ - ١٩٣۵)، برای فرار از خانواده‌اش پس از تلاش برای ازدواج مجدد او پس از مرگ همسرش با پنج فرزندش از شنگال بە این روستا آمد.

نوه ٧٠ ساله‌اش سوری ابراهیم که هنوز در روستای خربت کجی زندگی می کند، می گوید که مادربزرگش از شنگال مهاجرت کرده و به گفته او در این روستا که سرزمینی متروک بوده است، ساکن شده است. برای خود و فرزندانش خانه‌ای ساخت و به کشاورزی و دامپروری مشغول شد.

وی افزود: مادربزرگم اراده و شخصیتی قوی داشت که در سخاوت و شجاعت متمایز بود و برای اینکه بعد از ازدواج دوباره فرزندانش را رها نکند همه چیز را رها کرد و شبانه روز برای زندگی آبرومندانه بدون درخواست کمک از کسی تلاش کرد.

او توضیح داد که مادربزرگش را ندیده زیرا قبل از ازدواج پدرش فوت کرده است و با اشاره به اینکه او به فقرا کمک می‌کردە گفت: من داستان‌های زیادی در مورد سخاوت، شجاعت و قدرت او شنیدم. همانطور که به من گفتند، او الگوی همەی زنان دوران خود بود. چقدر آرزو داشتم او را ببینم.

وی خاطرنشان کرد: پدر و عموهایم روستا را به نام مادرشان "خربت کجی" نامگذاری کردند تا از او، بە خاطر فداکاری و مبارزە با جامعەای که در آن زمان آزادی زنان را محدود کرده بود، تشکر کنند. آداب و رسوم مرتجع، چنانکه در آن زمان زنانی که همسر آنها فوت می‌شد ازدواج می کردند، او را حتی بدون رضایت او به عقد مرد دیگری درآوردند و او را مجبور کردند که فرزندانش را رها کند.

سوری ابراهیم گفت که پس از مهاجرت مادربزرگش به همراه فرزندانش از شنگال و اقامت در روستای خربت کجی، خانواده همسر متوفی او (پدربزرگ سوری) به همان روستا نقل مکان کردند تا در آنجا ساکن شوند و با هم زندگی کنند.

وی در پایان سخنان خود با اشاره به اینکه قبلاً در این روستا حدود ٣٠ خانوار ساکن بودند که همه آنها با هم فامیل بودە واز یک خانواده بودند، در حالی که امروز تنها ۶ خانوار در روستا زندگی می‌کنند بیشتر خانوادە آنها برای سکونت به شهر نقل مکان کرده‌اند، خاطرنشان کرد: زنانی که در روستا زندگی می‌کنند بە  باغداری و پنبه کاری مشغول هستند.