مژده کرماشانی

مرکز خبر- در حالی بە ۲۵ نوامبر نزدیک می‌شویم کە جنگ‌‌ قدرت‌های سرمایەداری زنان را هدف قرار دادە و در هر گوشەای از جهان، میلیون‌‌ها زن از سوی مردان قدرت‌طلب و متجاوزی کە در رأس سیاست قرار دارند تحت خشونت قرار گرفتەاند، و نە تنها زنان در جریان جنگ کشته می‌شوند بلکە با گرسنگی و آوارگی و بردگی هم مواجە می‌شوند و حتی در کشورهای فارغ از جنگ هم زنان با اشکال خشونت جنسی، روانی، اقتصادی و … دست‌وپنجە نرم می‌كنند. در همین زمینە چیمن جوانرودی فعال زنان و عضو هیئت مدیره انجمن«ئاسوی ژنی کورد» در گفت‌وگو با خبرگزاری ما نظراتی را ارائە دادند.

وی در ابتدای سخنان خود، تاریخچە این روز را یادآور شد و بیان کرد:   ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ سە خواهر اهل دومینیکن به اسم میرابل که فعالیت سیاسی می‌کنند اعدام می‌شوند اما بعد از ۲۱ سال و در سال ۱۹۸۱ در مجمع عمومی سازمان ملل گروهی از زنان فعال پیشنهاد می‌دهند که بە نام این سە خواهر یک روز را با عنوان "رفع خشونت علیه زنان" نامگذاری کنند. این پیشنهاد در ١٧ اکتبر سال ۱۹۹۹ تأیید شد و  ۲۵ نوامبر  بە عنوان روز جهانی "رفع خشونت علیه زنان" اعلام و هر سال در بیشتر کشورهای جهان که دغدغه مسئله زن را دارند و مبارزە زنان برایشان مهم است، فعالیت‌هایی صورت می‌گیرد.

 

«فاعل و مفعول بودن خود عامل بزرگی در راه سرکوب زنان است»

چیمن جوانرودی با اشارە بە اینکە مبارزە با خشونت نیازمند یک برنامە‌ریزی همە‌جانبە و اتخاذ سیاست‌های دولتی است گفت: اگر برای یک سیستم خشونت را تعریف کنیم. ابتدا باید خود خشونت شناسایی شود، خشونت‌هایی که به زن می‌شود آسیب شناسی کنیم. البتە خود خشونت از بدو زندگی اجتماعی بشر با زن همراە بوده است، همین خشونت‌ها باعث شده که زن به خانه برگردد از اریکە قدرت پایین بیاید و امروز بعد از هزاران سال هنوز نتوانسته آن جایگاه را برای خودش تصاحب کند و آن قدرت را بە دست آورد چون از ابتدا با این مشکلات مواجە بودە است. خشونت جنسی تنها مسئله جنسی بودنش نیست، اینکه بخاطر مسئله جنسی ازدواج اجباری و کودک همسری دارد، تجاوز بە زنان  در خارج از منزل یعنی نقطه ضعفی که در زن می‌بینند و بە وی تجاوز می‌کنند و این فاعل و مفعول بودن خود عامل بزرگی در راه سرکوب زنان است و این ستم و خشونتی غیرقابل انکار است.

وی با اشارە بە جنگ بین دولت‌‌ها و سوءاستفادە و تجاوز بە زنان برای تضعیف قدرت متقابل، اظهار کرد: بیشتر جنگ‌هایی که اتفاق افتادە و در حین اشغال کشور دیگر، سربازان و نیروهای متجاوز برای تضعیف و تحقیر قدرت مقابل بە زنان تجاوز کردە و  این ذهنیت سرمایەداری و خشونت همچنان بە تهدیدی جدی علیە زنان تبدیل شدە است. خشونت جسمی یا فیزیکی یا قتل زنان خشونت‌هایی هستند که  از بدو زندگی اجتماعی با زنان  بودە است، نگاە منفی مردان بە زنان و انزاوی آنها از اجتماح، زنان را با خشونت‌های روانی و ترس مواجە کردە است. در جمهوری اسلامی پوشش اجباری و قوانین سختگیرانەای کە اعمال می‌شود بە یکی از موانع حضور زنان در بیرون از خانە شدە است.

 

«برای برنامه‌ریزی نیاز به یک حکومت دموکراتیک می‌باشد»

وی می‌گوید: برای برنامه‌ریزی نیاز به یک حکومت دموکراتیک می‌باشد. خشونت در بیشتر کشورهای دیکتاتوری و مستبد هدفمند، سیستماتیک و ساختاری است در نتیجه برای رفع این خشونت‌ها فعالیت آنچنانی نمی‌کنند و نمی‌خواهند کل این خشونت‌ها رفع شود، چون جامعه مردسالاری و نظام سرمایه‌داری از رفع خشونت علیە زنان منفعتی نمی‌بیند. قوانینی که لازم است در یک کشور دموکراتیک اجرا شود قوانینی است که استراتژیک بودە و مسائل خشونت و زنان و برابری را اعمال کند، بە طوری کە زنان در سطح بالاتری از مدیریت مانند مدیریت سیاسی، اقتصادی و ... قرار گیرند. اما خشونت علیە زنان هدفمند است یعنی کنترل‌گر زنان است.

وی در خصوص  رفع این خشونت‌‌ها از قبیل خشونت خانگی از سوی دولت‌‌ها، می‌گوید: اگر بخواهند مسئله خشونت خانگی را حل کنند باید از ریشه و ساختاری آن را حل کنند. در نتیجه برنامه‌ریزی‌هایی می‌شود که نیاز به رسانه و آموزش و پرورش دارد. اما نە تنها در ایران بلکە در خاورمیانە هیچ کشوری جرأت ندارد برابری زن و مرد را عملا اجرا کند، چون هرکدام براساس سیاست‌ها و قوانینی کە اجرا می‌کنند زنان را با اشکال خشونت مواجە می‌کنند. بازرگانان دینی با اعمال  قوانین اسلامی در یک کشور، زنان را اسیر می‌کنند و برای مقابلە با آن باید خود زنان تلاش کردە و با افکار و نگاەهای تحقیرآمیز مبارزە کنند.

چیمن جوانرودی با توجە حضور زنان در مدیریت‌های کلان و  اقتصادی بیان کرد: بیشتر  از اینکه خود جامعه به زنان اجازه نمی‌دهد خود زنان نیز جرأت حضور در آن جایگاه‌ها را ندارند، هرچند تلاش می‌کنند و حتی علیە نظام مردسالاری اسلحە بە دست می‌گیرند ولی اگر بخواهند در سطح مدیریتی جایی را تصاحب کنند، آن توانایی را در خود نمی‌بینند. در واقع  فرهنگ جامعه به دلیل هدفمند بودن و ساختاری بودن و سیستماتیک بودن ستم بر زن را بازتولید می‌کند.

 

«اسم ناموس باعث می‌شود کە ذهنیت جامعه با این سبک خشونت علیە زنان را بپذیرد»

چیمن جوانرودی با اشارە بە اینکە علیرغم تلاش فعالان حقون زن و فمینیست‌ها در راستای آگاهی‌رسانی و مبارزە با خشونت علیە زنان، اما همچنان قتل و خشونت در حال افزایش است، گفت: کشتن زنان قتلی است که مجوز دارد ، جرمی که اسم ناموس بر آن گذاشتەاند یعنی مثل قتل نیست ما باید تلاش کنیم این اسم ناموس را برداریم اسم ناموس باعث می‌شود کە ذهنیت جامعه با این سبک خشونت علیە زنان را بپذیرد. چون قتل زنان ستمی است که ساختاری، هدفمند و سیستماتیک است وقتی که این قتل انجام می‌شود و اگر از این نظر به این وضعیت نگاه کنیم که اسم ناموس بر آن گذاشتند، نە دیە دارد و نە قصاص. قاتل قصاص نمی‌شود، دیە هم پرداخت نمی‌کند، وقتی این موارد در جامعە بازتاب پیدا کند، کشتن زنان هم افزایش می‌یابد و خانوادەها و نزدیکان می‌توانند از این فرصت استفادە کردە و دختران و زنان خود را در صورت سرپیچی از قوانینی کە در خانە اعمال کردەاند، بە قتل برسانند، بدون اینکە در دادگاهی عادلانە محاکمە و قصاص شوند و این یعنی سیاستی کە دولت‌‌ها و نظام مردسالاری و سرمایەداری برای سرکوب زنان در پیش گرفتەاند. در نتیجه بە صورت ساختاری ریشه در تمام جوامع بە خصوص ایران ریشە دوانده و کشتن زن چنان در تاروپود ذهنیت جامعە جای دارد که نمی‌توانیم یعنی نمی‌توانیم از فرهنگ جامعە جدا کنیم.