"دوربین مخفی هرزه‌نگار"؛ انتشار بی‌اجازه‌ی تصاویر برهنه‌ی زنان در کره‌ی جنوبی
جرائم جنسی دیجیتالی آنقدر در کره‌ی جنوبی رایج است که بر زندگی همه‌ی زنان اثر می‌گذارد.
مایا اوپنهایم
مرکز خبر - بر اساس تحقیقات انجام شده در این اواخر، به اشتراک گذاشتن بدون اجازه‌‌ی عکس‌های برهنه‌ی زنان، از مشکلات رایج در کره‌ی جنوبی است.
دیده‌بان حقوق بشر که مجری این پژوهش است، ضمن هشدار در مورد «پخش بی رویه» این عکس‌ها اعلام کرد که این مسئله برای قربانیان عواقب «مخربی» دارد.
ره جنوبی هم‌اکنون با مشکل رواج استفاده از «دوربین مخفی هرزه‌نگار» دست به گریبان است و معمولا مردان در مکان‌هایی چون توالت، اتاق پرو و هتل بدون اجازه از زنان فیلم می‌گیرند و سپس ویدیویی را که با ارتکاب به این جرم جنسی سایبری به دست آورده‌اند، می‌فروشند و پول به جیب می‌زنند.
این نهاد ارشد حقوق بشری در گزارش یادشده با عنوان «زندگی من، موضوع هرزه‌نگاری تو نیست؛ جرائم جنسی دیجیتالی در کره‌ی جنوبی» علاوه بر این موضوع، به هرزه‌نگاری انتقام‌جویانه و عکس‌های دستکاری شده و جعلی نیز پرداخته است.
هدر بار، نویسنده‌ی این پژوهش، گفته است: «جرائم جنسی دیجیتالی آنقدر در کره‌ی جنوبی رایج و نگران‌کننده‌اند که بر کیفیت زندگی همه‌ی زنان و دختران اثر می‌گذارد. زنان و دختران در مصاحبه‌ها گفته‌اند به توالت عمومی نمی‌روند و درباره‌ی وجود دوربین مخفی در فضاهای عمومی و حتی در خانه‌هایشان نگرانند. شمار زیادی از قربانیان جرائم جنسی دیجیتالی گفته‌اند به خودکشی فکر کرده‌اند و این نگران‌کننده است.»
این کنشگر مدنی هشدار داد که به نظر می‌رسد مسئولان نظام عدالت کیفری «اصلا متوجه نیستند یا نمی‌خواهند بپذیرند که این جرائم بسیار مهم‌اند.» وی افزود بیشتر این مقام‌ها مرد هستند.
در این گزارش آمده است زنانی که قربانی این‌گونه جرائم می‌شوند، مجبورند با موانع بزرگ اجرای عدالت مبارزه کنند. این پژوهشگران همچنین نوشته‌اند: «پلیس اغلب شکایت آنان را نمی‌پذیرد، آنان را آزار می‌دهد، میزان آسیب وارده به این زنان را دست‌کم می‌گیرد، برخورد همدلانه ندارد و از این قربانیان به شیوه‌های نامناسب بازجویی می‌کند. با پیشرفت روند این پرونده‌ها، قربانیان می‌کوشند اطلاعاتی در مورد پرونده‌شان کسب کنند و کاری کنند که دادگاه صدای اعتراضشان را بشنود.»
این پژوهشگران که با قربانیان جرائم جنسی سایبری و کارشناسان این موضوع مصاحبه کرده‌اند، دریافتند که در سال ۲۰۰۸ کمتر از چهار درصد پرونده‌های جرائم جنسی در کره‌ی جنوبی به فیلمبرداری غیرقانونی مربوط بوده، حال آن که در سال ۲۰۱۷ تعداد این‌گونه پرونده‌ها ۱۱ برابر شده است (یعنی از ۵۸۵ مورد به شش هزار و ۶۱۵ مورد رسیده است و اکنون ۲۰ درصد پرونده‌های جرائم جنسی را تشکیل می‌دهد).
هدر بار افزود: «ریشه‌ی وقوع جرائم جنسی دیجیتالی در کره‌ی جنوبی، نگاه و رفتار مخرب جامعه نسبت به زنان و دختران است که دولت فورا باید به آن رسیدگی کند. دولت قوانین را تغییر داده اما پیام برابری زن و مرد و موجه نبودن زن‌ستیزی را واضح و قاطع به گوش مردم نرسانده است.»
در سال‌های اخیر، زنان در خیابان‌های کره جنوبی -کشوری که در آن ارزش‌های پدرسالارانه عمیقا نهادینه است- با به راه انداختن تظاهراتی بی‌سابقه برابری بیشتر و مبارزه با مشکلاتی همچون فیلمبرداری بدون اجازه و آزار جنسی را خواستار شدند.
© The Independent