«دخترم را آنقدر شکنجه کرده بودند، او را نشناختم»
مادری گرمیانی کە در جریان نسل‌کشی انفال، پسر و همسرش را از دست دادە است، خاطرات تلخ خود را از آن روزها بازگو می‌کند.
توار پینجوینی
گرمیان- پس از گذشت ٣۴ سال از نسل‌کشی انفال، خاطرات دردناک آن روزها از یاد و خاطرەی گرمیانی‌ها پاک نشدە است. هنوز هم زخم از دست دادن فرزندان و خانودەهایشان التیام نیافتە است، اما از سویی با وجود دردناک بودن سخن گفتن از آن روزها تلاش می‌کنند با بازگو کردن خاطراتشان، این نسل‌کشی را در تاریخ ثبت کنند.
ندیم عزیز ابراهیم، مادری گرمیانی است کە تعداد بسیاری از خانوادەاش از جملە برادر، پسر، همسر و مادر همسرش را از دست دادە است. او از چگونگی آغاز نسل‌کشی می‌گوید «مشغول جمع‌آوری دام‌ها بودیم کە ناگهان چند پیشمرگ زخمی آمدند. شب شد و بە سوی روستا بازگشتیم، مردم از روستا بە سوی کوە رفتە بودند. ما هم در خانەها را بستیم و بە کوە پناە بردیم. چند هواپیما آمدند و بمباران شروع شد. همسرم، پسر عمو و پسر عمەاش هدف بمباران قرار گرفتند. جنگ سختی بود و هواپیما از هر طرف بمباران می‌کرد.»
ندیم تنها یک پسر و یک دختر داشتە است و می‌گوید پس از آن روز بە روستای «عُمر سوفی» رفتەاند و بچەهایش را پیش مادر بزرگشان گذاشتە است. روز بعد آنها را با ماشین‌های نظامی بە نَجول انتقال دادەاند. آنجا مردان و زنان را از هم تفکیک کردەاند. «بە یکی از آنها گفتم دو بچە دارم کە الان با من نیستند بە خاطر بچەهام من را رها کن، او هم دست از سرم برداشت و گفت برو. منم بە دوز برگشتم، اما همسرم و پسرم بە همراە مادر همسرم انفال شدند.»
«دخترم برگشت ولی او را نشناختم»
ندیم عزیز ابراهیم اینگونە مابقی خاطراتش را بازگو می‌کند، «بچەهای من و بیشتر افراد فامیل را بە زندان نوگرە سلمان بردند. مردم می‌گفتند مادر همسرم را شلاق زدەاند و بە همین دلیل جانش را از دست دادە است. پسرم تنها ٣ سال سن داشت هیچ‌گاە بازنگشت و کسی نمی‌داند چە بلایی سرش آمد. دخترم برگشت، بە من گفت مادر برگشتم اما او را نشناختم. چشمانش را نگاە کردم و بە او گفتم دختر تو نسرینی؟ بعد شناختمش، در مورد هوشیار- پسرم از او سوال کردم و گفت هوشیار مردە است و یهو بیهوش شدم.»
دایە ندیم هیچ‌گاە این خاطرات را فراموش نخواهد کرد، او پس از نسل‌کشی انفال بە روستا بازنگشتە است. روستای آنها همانند همان روزهایی کە توسط رژیم بعث با بردزل ویران شدە بود دست نخوردە باقی ماندە است.
علیرغم گذشت ٣۴ سال از ژینوساید انفال اما هنوز مجرمان مجازات نشدەاند و تهاجم و نسل‌کشی علیە ملت کورد در چهار بخش کوردستان ادامە دارد کە شنگال، کوبانی وعفرین نمونەهایی از آن هستند.