بریوان‌ها خواستار لغو ممنوعیت‌های اعمال شدە هستند
بریوان‌ها که اجازه اقامت در ییلاق محل سکونت‌شان را ندارند، هر روز مجبورند مسیرهای سه ساعته، پر از پرتگاه و گرد و خاک را طی کنند. درآمد حاصل از فروش محصولاتشان نیز صرف هزینه تراکتوری می‌شود که برای رفت وآمد به ییلاق استفاده می‌کنند.
مدینە مامداوغلو
جولَمرگ - شهر جولَمِرگ با افزایش روزافزون پادگان‌ها و مناطق نظامی، به یک زندان باز تبدیل شده است. به "دلایل امنیتی" ورود به بسیاری از مناطق این شهر "ممنوع" اعلام شده است. یکی از گروه‌هایی که بیشترین تاثیر را از اعمال این ممنوعیت‌ها پذیرفتەاند، زنان شیردوش (بریوان‌ها) هستند که برای دوشیدن شیر، تهیه پنیر و جمع‌آوری علوفه به ییلاق می‌روند. بریوان‌ها فقط می‌توانند بە بخش‌های آزاد و فاقد ممنوعیت ییلاق بروند و گوسفندان خود را بدوشند و برگردند، آنها اجازەی ماندن و اقامت در ییلاق را ندارند و هر روز مجبورند مسیر طولانی، خطرناک و سه ساعته را برای رفت و برگشت طی کنند.
«آنها هر روز از مسیرهایی خطرناک رفت وآمد می‌کنند»
بریوان‌هایی که از روستای خرواته شهرستان گَوَر به ییلاق می‌روند، صبح زود از مسیرهای پر پیچ و خم، ناهموار و پر از گرد و غبار عبور می‌کنند و به ییلاق میدان بلک می‌رسند. این زنان شیردوش در طول مسیر، برای محافظت در برابر گرد و غبار مجبورند حتی چشم‌هایشان را بپوشانند. این زنان که هر روز در این سفر در معرض گرد و غبار قرار می‌گیرند، گاهی اوقات دچار بیماری می‌شوند.
«هزینەایی را کە صرف رفت وآمد می‌کنیم، بیشتر از درآمد حاصل از فروش شیر است»
بریوان‌ها که در سال‌های گذشته در چادرهایی که در ییلاق برپا می‌کردند می‌ماندند، می‌گویند امسال پادگان اجازه اقامت آنها را نداده است.
نیهایت زیدان، یکی از بریوان‌ها می‌گوید: همه درآمد ما صرف هزینه تراکتور می‌شود. او ادامه می‌دهد: هر روز صبح زود از خانه بیرون می‌آییم و با سختی‌های زیادی مانند گرد و خاک و مسیر طولانی و ناهموار، به ییلاق می‌رویم. ما می‌خواهیم در ییلاق بمانیم و چادر بزنیم، اما مقامات اجازه نمی‌دهند. این رفت‌وآمدهای روزانه چندین ساعت از وقت ما را می‌گیرد. اگر اقامت در ییلاق آزاد بود، می‌توانستیم در اینجا بمانیم و محدودیت زمانی برای دوشیدن گوسفندان نداشته باشیم. هزینه‌یی کە صرف رفت وآمدمان با تراکتور می‌شود بیشتر از درآمد حاصل از فروش شیر است! اگر اینجا می‌ماندیم، دیگر نیازی به پرداخت این هزینه‌ها نبود.
نیهایت زیدان که خواستار لغو ممنوعیت اقامت در ییلاق است، انتقاد جدی دارد. او می‌گوید مقامات پاسگاە محلی اجازه نمی‌دهند مردم به ییلاق‌های خود بروند و در آنجا زندگی کنند. این ممنوعیت باعث می‌شود مردم مجبور باشند هزینه زیادی برای رفت وآمدهای روزانه به ییلاق بپردازند. همچنین شیردوشانی کە بە طور مداوم در معرض گرد و غبار قرار گرفتەاند، بە بیماری دچار شدەاند. زیدان خواستار لغو این ممنوعیت است تا مردم بتوانند به صورت دائم در ییلاق‌ها اقامت کنند.
«سلامتمان را نیز از دست دادیم»
آیشه اونات نیز مشکلات ناشی از ممنوعیت اقامت در ییلاق را برشمرده است. او می‌گوید اگر اجازه داشتند در ییلاق بمانند، وضعیت بهتری داشتند. سفرهای روزانه طولانی و پرگردوغبار به ییلاق هم هزینه زیادی دارد و هم باعث بیماری شده است. آیشه اونات ادامه می‌دهد که دام‌ها نیز مثل گذشته شیر نمی‌دهند و درآمد حاصل از فروش شیر فقط برای پرداخت هزینه سفر با تراکتور کفایت می‌کند. این ممنوعیت نه تنها باعث ضرر مالی بلکه باعث از دست رفتن سلامتی آنها نیز شده است.
گلجان چتینکایا هم شرایط سخت ناشی از ممنوعیت اقامت در ییلاق را توضیح می‌دهد. او می‌گوید مسیر طولانی، پرپیچ و خم و پر گرد و غبار روزانه باعث خستگی و بیماری آنها شده است. چتینکایا معتقد است اگر اجازه داشتند در ییلاق بمانند و خانه یا چادر داشته باشند، این مشکلات پیش نمی‌آمد. اما به دلیل ممنوعیت، تنها برای دوشیدن گوسفندان به ییلاق می‌روند و بلافاصله برمی‌گردند.
