از معلمی تا کار در کنار خیابان‌ها
روزگار هدیه احمدی روزگار روایت نشده‌ی هزاران زن و مرد افغان است که برای لقمه‌ای نان هر کاری می‌کنند.
روزگار هدیه احمدی روزگار روایت نشده‌ی هزاران زن و مرد افغان است که برای لقمه‌ای نان هر کاری می‌کنند.
مرکز خبر- هدیه احمدی، ۴۲ ساله، در دولت قبلی افغانستان در مدارس مختلف معلم بود، اما اکنون به دلیل محدودیت‌های شغلی برای زنان، کار خود را از دست داده و به واکس‌زدن کفش در خیابان‌های کابل مشغول است.
معمولا شغل واکس‌زدن کفش در افغانستان، کاری مردانه است، ولی سختی روزگار حال زنان را هم وادار به این شغل کرده است. هدیه احمدی پس از ۲۰ سال معلمی، با سقوط دولت افغانستان و قدرت گرفتن طالبان، شغلش را از دست داد.
برخلاف تعهد طالبان مبنی بر پرداخت حقوق معلمان زن، تعداد زیادی از این معلمان حقوق خود را دریافت نکردند.
همسر هدیه احمدی در یک شرکت خصوصی آشپزی می‌کرد و دخترش نیز در یک‌نهاد دولتی منشی بود. اما هر سه نفر آنان با آمدن طالبان، شغل خود را از دست دادند.
هدیه احمدی که تحمل گرسنگی فرزندانش را نداشت مجبور می‌شود در گوشه‌ی خیابان و در سرمای زمستان کفش‌های مردم را واکس بزند و برای فرزندانش لقمه‌ای نان به دست بیاورد.
روزگار هدیه احمدی، روزگار روایت نشده هزاران زن و مرد افغان در این ایام است. جاده‌های شهرها در افغانستان تبدیل به محل فروش اموال و اسباب منزل شده است. مردم اسباب زندگی خود را می‌فروشند تا پولی برای سیر کردن شکم خود پیدا کنند.
خانواده‌ی هدیه احمدی، نمونه‌ی بارز از جامعه‌ی امروز افغانستان است. افرادی که همه صاحب شغل بودند و اساس یک خانواده‌ی متوسط را در این کشور نشان می‌دادند، اما حالا همه بیکار شده‌اند و برای سیر کردن شکمشان باید به هر شغل و کاری تن دهند.
از هنگام روی کارآمدن طالبان، فقر، بیکاری و گرسنگی در این کشور شدیداً افزایش یافته است به شکلی که برای بیشتر مردم این کشور تأمین نیازهای اولیه‌ی زندگی مانند غذا دشوارتر شده است.
با تسلط گروه طالبان بر کابل و افتادن قدرت در افغانستان به دست این گروه در تاریخ ١۵ اوت امسال، کمک‌های بین‌المللی به این کشور قطع شد و با تعطیل شدن بسیاری فعالیت‌ها، اقتصاد این کشور در آستانه‌ی فروپاشی قرار گرفت و بسیاری را در وضعیت بیکاری و فقر قرار داد.