دیرالزور - پس از آزادسازی شهر دیرالزور در شمال و شرق سوریه از دست مزدوران داعش، ساختمان‌هایی که مرکز شکنجه زنان بود به محلی برای محافظت از زنان، دفاع از حقوق آنها و حمایت از آنها تبدیل شد. از جمله شورای زنان، که محل زندانی ایزدی‌ها بود.

داعش فجایع ناگفته‌ای را ایجاد کرده است و ایزدی‌ها بیشتر از کسانی هستند که پس از حمله به شنگال در ۳ اوت ۲۰۱۴، توسط مزدوران خود مورد کشتار و نابودی قرار گرفته‌اند و حکومت‌های بغداد و هولیر(اربیل) آنها را رها کرده و ترک کرده‌اند، تا با سرنوشت نامعلوم خود روبرو شوند.

در جریان حملات داعش به منطقه شنگال، که سازمان ملل متحد آن را نسل‌کشی توصیف کرد، هزاران زن و کودک ایزدی ربوده شدند، در حالی که مردان کشته شدند و زنان مسن زنده زنده دفن شدند. آمارها می‌گویند که تعداد زنان ربوده شده به بیش از شش هزار زن رسیده است که مورد بردگی جنسی قرار گرفته‌اند.

انتقال مزدوران ربوده شده به مناطق تحت کنترل خود در رقه و دیرالزور و در جریان عملیات آزادسازی توسط نیروهای دموکراتیک سوریه و با آزادسازی هر روستا و شهر، زنان ربوده شده آزاد شدند، تا زمان بیرون راندن مزدوران از آخرین پایگاه‌های خود در الباغوز در مارس ۲۰۱۹، هزاران نفر از آنجا آزاد شده و به خانواده‌های خود بازگردانده شده بودند.

 

مرکز شکنجه

مزدوران در زمان کنترل خود بر دیرالزور برای فعال کردن ذهنیت مردانه تلاش کردند و زنان را مجبور کردند در خانه‌های خود بمانند و نقشهای سنتی را ایفا کنند. آژانس ما در مصاحبه با فاطمه سالم، در کمیته‌ی اداری گردهمایی زنان زنوبیا در شهر هجین که می‌گوید، ساختمان شورا به عنوان زندان زنان ربوده شده ایزدی که توسط مزدوران از شنگال آورده شده بودند استفاده می‌شد.

او گفت که این مکان به عنوان دفتر مزدوران مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما بسته شد، "ناگهان یک دیوار بلند بر روی آن ساخته شد، ما نمی‌دانستیم که در داخل آن چه می‌گذرد، محرمانه کاملاً محاصره شده بود، اما چون خانه‌ی من نزدیک آن است، می‌توانستم ماشین‌های که زنان را می‌آورند ببینم."

فاطمه سالم با تداعی آنچه که در دوران کنترل داعش بر شهر مشاهده کرده بود، می‌گوید "داعش در گذشته از این مکان به عنوان بازداشتگاه زنان ایزدی استفاده می‌کرد. شب‌ها آنها زنان را منتقل می‌کردند در حالی که سیاه پوشیده بودند و دستانشان از پشت به زنجیر بسته شده بود." با اشاره به اینکه آنها ۲۰ زن را همزمان می‌آورند و گاهی اوقات یک ماشین باربری بزرگ با زنان ربوده شده می‌آوردند.

اسرا، همانطور که سازمان آنها را نام می‌برد، به عنوان هدیه به اعضا و رهبران سازمان ارائه می‌شود. در مورد کسانی که انتخاب نشده‌اند، آنها دو گزینه دارند: یا باید به عنوان خدمتکار خدمت کنند یا از آنها برای انجام عملیات تروریستی استفاده کنند. همانطور که فاطمه سالم می‌گوید: "آنها سعی می‌کنند زنان را با آنچه جهاد نامیده می‌شود متقاعد کنند. آنها را برای انجام عملیات تروریستی و باج‌خواهی از کسانی که نمی‌پذیرند دختر برده شوند می‌فرستند، بنابراین مرگ را انتخاب می‌کنند و توهین را قبول نمی‌کنند."

او یکی از حوادث زیادی را که او شاهد آن بود، به یاد می‌آورد: "دختری زیر ۱۵ سال سه بار با مزدوران داعش ازدواج کرد و هر بار که یکی از آنها می‌میرد، او را به مرد دیگری می‌دهند. این علاوه بر صداهای شکنجه است که در شبهای آرام می‌شنویم. "

 

حقوق زنان پس از آزادی

نیروهای دموکراتیک سوریه پس از ۶ ماه مبارزه از آغاز نبرد "شکست تروریسم"، در حمله‌ی طوفان الجزیره که در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸ آغاز شده‌ بود، آخرین مرحله از عملیات آزادسازی روستای "الباغوز" ، آخرین پایگاه مزدوران را در ۲۳ مارس ۲۰۱۹اعلام کردند. به لطف آزادی، زندان به مرکزی برای دفاع از حقوق زنان تبدیل شد.

زنی که در زمان کنترل مزدوران رنج می‌برد و نمی‌توانست خانه‌ی خود را بدون "محرم" ترک کند، شروع به شرکت در کمون‌ها، شوراها و موسسات کرد و دوباره در بازسازی منطقه مشارکت کرد.

از جمله نهادهایی که در شهر هجین افتتاح شد، شورای زنان است که امروزه به عنوان کمیته‌ی زنان، گردهمایی زنان زنوبیا شناخته می‌شود. فاطمه سالم ادعا می‌کند که این مکان که در آن زنان مورد آزار و اذیت قرار گرفته و از همه‌ی حقوق خود محروم شده‌اند، اکنون "با افتخار" به شورایی تبدیل شده است که حقوق زنان را احیا می‌کند و او را به شخصیت دیگری تبدیل کرده است که گرد و غبار برده‌داری را تکان داده است.

کمیته‌ی زنان گردهمایی زنان زنوبیا در هجین را در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹ با هدف حمایت معنوی و مادی از زنان و تلاش برای حل مشکلات آنها افتتاح کرد.

در پایان، فاطمه سالم به کار این شورا در جهت حمایت از زنان اشاره کرد، "ما تبلیغات آگاهی علیه خشونت منتشر کردیم، از خانه‌ها بازدید کردیم و چندین سمینار و سخنرانی ترتیب دادیم که هدف آنها تقویت و حمایت از زنان و ارائه‌ی دوره‌های آموزشی برای دختران برای از بین بردن خیاطی، بی‌سوادی، پرستاری و غیره بود.