آوارگان عفرین: هر روزی که مردم زیر چادرها سپری می کنند، مقاومت عظیمی محسوب می شود.
در ششمین سالروز اشغال شهر عفرین، آوارگانی که اکنون در شهبا، واقع در شمال شرقی سوریه ساکن هستند، بار دیگر بر وفاداری خود به خاک وادی و اصرار بر ادامه‌ی مقاومت خود علیه اشغالگران و حق بازگشت خود به زادبوم تأکید نهادند.
روبارین بکر
شهبا - هجدهم مارس شاهد ششمین سالروز اشغال شهر عفرین، واقع در شمال شرق سوریه، به دست دولت ترکیه و مزدوران وابسته به آن بود. این شهر اکنون به پایگاهی برای مزدوران مبدل شده که از شدیدترین روش‌ها علیه بازماندگان و همچنین علیه طبیعت و محیط زیست استفاده می‌کنند.
ساکنان عفرین که تصمیم گرفته‌اند نزدیک شهر تحت اشغال خود در شهبا اقامت داشته باشند، این دوره را «مرحله دوم مقاومت عصر» نامیده‌اند، که بر عزم راسخ برای بازپس‌گیری حقوق و ادامه مبارزه برای این مهم تاکید دارد. آنها در اردوگاه‌های «بازگشت، برخدان، سردم و عفرین» که توسط مدیریت خودگردان دموکراتیک بنا نهاده شده‌اند، مستقر شده‌اند.
سلوی شیخو بیان داشت: «پیش از وقوع حملات، زندگی ما از تمامی جنبه‌ها، بخصوص از نظر اقتصادی، در شرایط بسیار خوبی قرار داشت. املاکی شامل زمین‌های کشاورزی زیتون و باغ‌های متنوع درختان میوه داشتیم که منبع اصلی معاش برای تمام خانواده‌ها بود.»
او افزود: «اشغالگران ترک از خلق کورد انتقام می گیرند، به همین دلیل امنیت و ثبات زندگی ما را نابود کردند. اما ما به سرزمینمان چنگ زده ایم و آنچه ساخته و داریم را به مزدوران نمی سپاریم. ما ۵٨ روز در برابر سلاح ها و هواپیماهای جنگی شان مقاومت کردیم و به مقاومت ادامه خواهیم داد.»
سلوی شیخو به جنایات نیروهای اشغالگر ترکیه و مزدورانشان در عفرین اشاره کرد و گفت: «آرامگاه‌های شهدا در عفرین نیز از حملات در امان نمانده‌اند، چرا که نیروهای هوایی ترکیه آنها را به طور کامل ویران کرده‌اند. این اقدامات نشان‌دهنده‌ی خشونت و انتقام‌جویی آنها است، حتی علیه آرامگاه‌های فرزندان شهید ما که در دفاع از سرزمین و حقوقمان جان باختند. بربریت نیروهای اشغالگر ترک، آوارگی را تنها گزینه پیش روی ما قرار داده است.»
او بر این نکته تأکید ورزید که شدت حملات به شدت افزایش یافته و تعداد قربانیان غیرنظامی به طور چشمگیری بالا رفته است. «سابقه‌ی دولت ترکیه مملو از کشتار است و ما برای حفاظت از جان فرزندانمان، بدون به همراه داشتن هیچ، مجبور به ترک خانه‌هایمان شدیم. آوارگی برای ما معادل با مرگ در حالی که هنوز زنده‌ایم است. این لحظات هرگز از ذهن ما پاک نخواهد شد و برای همیشه در خاطراتمان ثبت خواهد ماند. ما زادگاهمان، خاطرات و خانه‌هایمان را ترک گفتیم و به سوی چادرها حرکت کردیم.»
در جریان سفر آوارگی، او شاهد صحنه‌ای دردناک بود: زنی که غرق در اشک و فریاد بود، زیرا نوزادش در آغوشش جان داده بود. «نامشخص است که مرگ نوزاد ناشی از گرسنگی بوده یا سرما، اما این نامعلوم بودن، غم او را دوچندان کرده بود. مشخص نیست که آیا اندوهش بیشتر برای از دست دادن فرزندش است یا برای از دست دادن وطنش.»
در پایان سخنان خود، سلوی شیخو بر این نکته تأکید کرد که روند مقاومت عصر مردم عفرین به پایان نرسیده بلکه وارد فاز جدیدی شده است: «هر روزی که مردم در زیر چادرها به سر می‌برند، نشان‌دهنده مقاومتی قدرتمند در برابر نیروهای اشغالگر ترک و کشورهایی است که نسبت به آنچه ما متحمل می‌شویم، سکوت اختیار کرده‌اند.»
زینب خلیل نیز بیان داشت: «ما در عفرین در برابر حملات اشغالگران ترکیه مقاومت کرده‌ایم، و اراده‌مان شکسته نشده و از هدف و آرمان‌مان دور نشده‌ایم. بنابراین، پس از آوارگی به منطقه شهباء، ما به مقاومت خود ادامه خواهیم داد.»
او همچنین افزود: «سیاست‌های اشغالگران ترک و کشورهای همدست آنها هنوز پایان نیافته است. حملات به شهباء به طور روزانه ادامه دارد، و از طرف دیگر، ما در معرض سیاست گرسنگی از سوی دولت دمشق قرار گرفته‌ایم، که همه این تلاش‌ها با هدف دور کردن ما از عفرین و تبدیل آن به منطقه‌ای تحت سلطه ترکیه انجام می‌شود».
زینب خلیل در ادامه توضیح داد: «پس از آوارگی به شهباء، ما خود را مطابق با اصول جامعه دموکراتیک سازماندهی کردیم و شوراها، کومین‌ها (جوامع محلی) و نهادهای مخصوص زنان را تأسیس نمودیم. با اتکا به این ساختار، در شهباء مقاومت می‌کنیم. طی این شش سال با حفظ روحیه سازمان یافته و مقاومتی مستمر، ما تاکید می‌کنیم که به زادگاهمان عفرین، سرزمین زیتون، باز خواهیم گشت.»
او بیان کرد: «نیروهای آزادیبخش عفرین نماد امید ما برای بازگشت به خانه هستند. عفرین به ما تعلق دارد و همیشه متعلق به ما خواهد بود. نیروهای آزادیبخش، که شامل دختران و پسران ما می‌شود، برای حفاظت از عزت و سرزمینمان می‌جنگند. ما، به خصوص زنان، در برابر طرح‌ها و اهداف اشغالگران ترک مقاومت خواهیم کرد و تا زمان آزادسازی عفرین، از نیروهایمان حمایت و پشتیبانی خواهیم کرد.»
از سوی دیگر، سوزان اوسو اشاره کرد که آنها تمام سختی ها را برای بازگشت به عفرین تحمل می‌کنند، مقاومت خواهند کرد و بر تمام مشکلات فائق خواهند آمد تا به هدف خود در برابر سیاست های نسل کشی و انکار که هر روز از سوی اشغالگران ترک با آن مواجه می شوند، دست یابند. او بر ضرورت چنگ زدن به سرزمین و ادامه مقاومت تا آزادسازی عفرین و پایان دادن به اشغال در تمامی اراضی اشغال شده تأکید کرد.
