برچم جودی

کوبانی – گروه‌های داعش در سپتامبر ۲۰۱۴ به کوبانی حمله کردند. مبارزان یگان‌های مدافع زنان و دفاع خلق همچنین صدها زن، مرد و جوان برای دفاع از کوبانی با جان و دل در برابر حملات سنگین خود را سازماندهی کردند. جنبه‌های جالب بسیاری از مقاومت کوبانی وجود داشت. در آن جنگ صد ساله، مادر و فرزند، پدر و فرزند، همسر، برادر و خواهر و همچنین مبارزان هر چهار قسمت کوردستان در یک جبهه جنگیدند، مجروح شدند و بسیاری از آنها جان خود را از دست دادند.

دیروز، ۱۵ سپتامبر، هفتمین سالگرد حملات داعش به کوبانی است. در این تاریخ، مقاومت در برابر نابودی داعش آغاز شد، در تمام مناطق شمالی و شرق سوریه گسترش یافت و در پایان در ۲۳ مارس ۲۰۱۹ در باغوز به پایان رسید و به شکست تروریسم، پیروزی و آزادی خلق‌های مقاوم و آزادیخواه انجامید.

صدها زن وجود داشت که در مقاومت کوبانی شرکت و علیه مزدوران داعش مبارزه کردند. یکی از آنها حلیمه عثمان ۴۳ ساله و مادر ۵ فرزند است. حلیمه متولد کوبانی است و ۲۱ سال است که ازدواج کرده است. او از کودکی بر اساس ملی و میهن‌دوستی بزرگ شده است. بنابراین، او به طور فعال نقش خود را در انقلاب در روژاوای کوردستان ایفا کرد و در مقابل همه‌ی حملات به کشورش مبارزه کرد. حلیمه در بسیاری از فعالیت‌ها ایفای نقش نموده است، اما چون بیشتر عاشق حوزه‌ی نظامی است، ۷ سال در نیروهای امنیتی داخلی ماند. او در حال حاضر با سازمان سارا در زمینه‌ی خشونت علیه زنان فعالیت می‌کند. گرچه حلیمه مادر ۵ فرزند بود و به کوچکترین فرزند خود نیز شیر می‌داد، اما در جبهه‌های خط مقدم جنگ شرکت و از سرزمین خود دفاع کرد.

حلیمه به مناسبت سالروز حمله به کوبانی،‌ در موزه‌خانه‌ی کوبانی خاطرات و احساسات خویش برای آژانس ما بیان کرد.

 

"سپتامبر برای من اهمیت زیادی دارد"

حلیمه در ابتدای سخنانش گفت: "ما در ماه سپتامبر، سالروز حملات به کوبانی قرار داریم، در چنین روزی تمام احساسات، خاطرات و رویدادهایی را که در آن زمان تجربه کرده بودم به یاد می‌آورم. قبل از انقلاب ۱۹ جولای ۲۰۱۲، ما به طور مخفیانه کار مجاس مردمی را انجام می‌دادیم. بعد از یک سال بعد کار خوددفاعی آغاز شد، بنابراین من بدون تردید تصمیمم را گرفته و در آن جای گرفتم. نیروهای امنیتی داخلی در سال ۲۰۱۲ تشکیل شد، اما لازم بود که نیروهای ویژه‌ی زنان تشکیل شود. من همچنین به نیروهای امنیتی زنان ملحق شدم. در سال ۲۰۱۳، جبهه‌ النصره به گری‌سپی حمله کرد و همزمان به روستاهای شرق کوبانی حمله کرد. حملات سنگینی رخ داد، ما نیز وظیفه‌ی خود را بدرستی به جای آورده و از حمله ممانعت کردیم. سپس جبهه النصره وارد شهر جرابلوس شد، زیرا حملات از جهات مختلف صورت گرفت."

 

او در جبهه‌های جنگ زیادی شرکت کرد

حلیمه می‌گوید: "همسرم نیز در نیروهای امنیتی بود، بنابراین ما با هم در جبهه‌ی جنگ شرکت کردیم. اگرچه مدیر ما قبول نکرد که دو نفر از یک خانواده، به ویژه مادر و پدر در جنگ باشند، اما من بر انجام کار خویش مصر و داوطلب بودم. من و همسرم بیش از روابط خانوادگی به عنوان دو رفیق شهرمان را در برابر حملات محافظت می‌کردیم. وقتی حملات جبهه النصره را شکست دادیم، حملات گروه‌های داعش آغاز شد. من آنزمان در جبهه‌های جنگ تپه سیوه، تپه‌ی چارقلی، روستای جرن و خراب عَتو جای خود را گرفتم. همچنین ما همیشه در حال تغییر گروه بودیم. سپس، به آرامی، جنگ به مرکز کوبانی رسید. ما مطلع شدیم که برخی از رفقای ما در مشتَنور محاصره شده‌اند، وقتی به آنجا رسیدیم، نبرد بسیار سخت بود، بنابراین ما نیز تحت محاصره قرار گرفتیم و سپس گروه دیگری آمد و همه‌ی ما را نجات داد."

وی گفت: "قبل از حمله به کوبانی، قتل‌عامی که در شنگال اتفاق افتاد، همه‌ی مردم را ترساند. اکثر مردم روستاها به دلیل حملات به مرکز کوبانی آمده بودند، بنابراین ترس زیادی بوجود آمد. مردم باور نداشتند که کوبانی با جنگ بزرگی روبروست، مردم شوکه شده بودند و می‌گفتند اتفاقی که در شنگال افتاده در کوبانی نیز خواهد افتاد. بر این اساس هزاران خانواده آواره شدند، برخی از آنها به باکور (شمال) کوردستان رفته، برخی دیگر در اردوگاه‌ها بودند. و بسیاری از خانواده‌ها دست از کوبانی بر نمی‌داشتند، بنابراین در مرز ماندند. با وجود این، صدها نفر از شهروندان کوبانی بر اساس جنگ انقلابی مردم در کنار مبارزان مانده و در جبهه‌ی جنگ قرار گرفتند. خانواده‌ی همسرم فرزندانم را به باکور کوردستان منتقل کردند، آنزمان من به کوچکترین فرزندم شیر می‌دادم. من ۳۵ روز در جنگ بودم و همسرم نیز در جنگ بود و او تا زمان آزادی کوبانی آنجا ماند و همچنین مجروح شد. اما چون بچه‌ها کوچک بودند، مجبور شدم به باکور کوردستان نقل مکان کنم. پلیس ترکیه مرا آنجا دستگیر کرد و من به مدت دو روز در بازداشت بودم."

 

"کوبانی برای من یک تجربه تاریخی بود"

حلیمه عثمان در پایان سخنان خود گفت: "مقاومتی که در کوبانی انجام شد در تمام جهان انعکاس یافت. ما به عنوان مردم کوبانی و کل روژاوا باید از آن درس بیاموزیم. در حال حاضر نیز مزدوران داعش برای اینکه نتوانستند کوبانی را اشغال کنند، دولت ترکیه نیز سعی می‌کند همان کار را تکرار کند. مهاجرتی که ما انجام دادیم برای من درسی تاریخی بود تا باری دیگر تحت هیچ شرایطی سرزمینم را ترک نکنم . من و فرزندانم در کوبانی بمیریم بهتر از آن است که در بحران بسر ببریم. به مناسبت سالروز حملات داعش به کوبانی، از تمام مردم می‌خواهیم حملات فعلی را با روح مقاومت کوبانی شکست دهیم و شهرهای اشغالی خود را نجات دهیم."