اتحاد و همکاری، روحیه زنان زلزله‌زده را تقویت کرد
پس از گذشت ماه‌ها از وقوع زلزله مخرب، همبستگی و همدلی میان ساکنان اردوگاه، تا حدودی درد و رنج ناشی از سختی‌های زندگی پس از حادثه را برای زنان این منطقه تسکین داده است.
رجاء خيرات
مراکش - زنان منطقه حوز مراکش همراه با فرزندان خود، پس از وقوع زمین‌لرزه مخرب هشتم سپتامبر که این منطقه را به شدت تکان داد، از حدود سه ماه پیش تاکنون درون چادرها و در شرایط دشواری به‌سر می‌برند. با فرارسیدن فصل سرما و زمستان و نبود امکانات گرمایشی، سختی این شرایط دو چندان شده است؛ با این‌حال، ارزش‌های همبستگی و هم‌زیستی صمیمانه تا حد زیادی این سختی‌ها را تخفیف داده و بار رنج زندگی آوارگی اجباری را سبک‌تر نموده است.
در اردوگاه روستای امزین واقع در دهستان ویرکان تابع منطقه آسنی در حوز، زنان روستا چون اعضای یک خانواده بزرگ، زندگی مشترکی را در درون اردوگاهی آغاز نموده‌اند که الگویی نمونه برای ده اردوگاه دیگر همان منطقه به شمار می‌رود. زنان داخل اردوگاه همچون زنبورهای یک کندو، به صورت گروهی و منظم به فعالیت مشغولند؛ به گونه‌ای که گروه پنج نفره‌ای مسئولیت پخت نان و گروه دیگری مسئولیت آشپزی و تهیه غذا برای تأمین نیازهای غذایی هفتاد خانواده ساکن در اردوگاه را برعهده دارند و بر اساس برنامه‌ریزی زمان‌بندی‌شده‌ای به این امور می‌پردازند.
سعیده ایمزیون، اهل روستای امزین، دربارەی حادثەی اخیر می‌گوید: در اثر زلزله‌ای که منطقەی ما را به لرزه درآورد، دختر یازده ساله‌ام را از دست دادم. منزل مسکونی ما کاملاً ویران گردید و همسایگان، همسرم را از زیر آوار نجات دادند. زمانی‌که او برای کمک به ما برگشت، دختر بزرگم را بی‌جان و دفن‌شده زیر آوارها پیدا کرد، در حالی‌که برادرش زنده مانده بود.
وی افزود: بدون حمایت‌ها و همدلی‌های ساکنان این اردوگاه، امکان نداشت تا بتوانم در برابر مصائب و سختی‌های ناشی از این فاجعه که بر من و تعدادی از زنان روستایمان وارد شده‌اند، مقاومت و پایداری لازم را داشته باشم. در این‌جا روابط انسانی بس نزدیک و صمیمانه‌ای حاکم شده و گویی همگی اعضای یک خانواده هستیم. زنان اردوگاه با دلداری و تسلای خاطری که به من می‌دهند، درد و رنج از دست دادن عزیزانم را تا حدود زیادی تسکین می‌دهند. از سوی دیگر، تعامل و همیاری گسترده‌ای که در تمامی شئون زندگی میان ما شکل گرفته، باعث می‌شود که علی‌رغم سختی شرایط، وقت به سرعت سپری شود. اگرچه سرمای هوا بسیار طاقت‌فرساست و حتی استفاده از پتوهای فراوان هم نمی‌تواند ما را در شب‌هایی که دما به زیر صفر درجه می‌رسد، از گزند آن در امان نگه دارد.
یکی از آوارگان ساکن در اردوگاه به نام امزین خدیجه تأکید نمود که از زمانی‌که در این اردوگاه پناه گرفته‌اند، با وجود دشواری‌های فراوان زندگی و کمبود امکانات، توانسته‌اند در برابر سختی‌ها مقاومت نموده و پایداری لازم را حفظ کنند.
امزین خدیجه ضمن تشریح جزئیات بیشتر، خاطرنشان کرد که یکی از اهالی روستای امزین، باغ متعلق به خود را در اختیار مردم نیازمند قرار داد تا بتوانند چادرهای خویش را در آن مکان مستقر سازند؛ چراکه به دلیل پیچ و خم‌های فراوان در آن منطقه، تنها فضای مناسب برای اسکان موقت حدود هفتاد خانوار آسیب‌دیده، همین باغ بوده است. وی افزود: در شب وقوع حادثه و رخداد زمین‌لرزه، اهالی منطقه به ناچار پس از تخلیه منازل مسکونی خود که در اثر ترک‌خوردگی‌ها و ویرانی‌های شدید غیرقابل سکونت شده بود، خود را در این باغ پناه داده و تاکنون نیز در انتظار بازسازی مساکن خود به سر می‌برند.
وی خاطرنشان کرد: متأسفانه مجبوریم از یک حمام و دستشویی مشترک با برنامه‌ی زمان‌بندی استفاده نماییم. یکی از سازمان‌های امدادرسان به منظور تأمین بهداشت فردی ساکنان، تعدادی کانتینر آب در اختیار ما گذاشته است تا بتوانیم استحمام کنیم. البته با توجه به شرایط سرد آب و هوایی کنونی، استحمام در این کانتینرها کاری دشوار می‌باشد؛ ولیکن تلاش می‌کنیم خود را با این وضعیت جدید سازگار نموده و شرایط را تا بازسازی مجدد مساکن آسیب‌دیده، تحمل کنیم.
علی‌رغم سختی‌های زندگی در اردوگاه، روحیه همبستگی و همیاری نیکو میان زنان ساکن در اردوگاه موجب شده است که رنج‌ها و مشقت‌ها تا حد زیادی به شادمانی و سرور تبدیل گردد. به گونه‌ای که زنان، از برپایی مراسم‌های شادی‌بخشی همچون جشن تولد و عروسی در داخل اردوگاه، اظهار ابایی ننموده‌اند. این مراسم‌های پُرشور، موجبات شادکامی و نشاط را دوباره برای ساکنین اردوگاه فراهم آورده و در تسکین آلام و دردهای آسیب‌دیدگان زلزله، نقش بسزایی ایفا نموده است.
یکی از مسن‌ترین زنان ساکن اردوگاه به نام رقوش بوبکر، ضمن تشریح وضعیت، خاطرنشان کرد: در شرایط دشوار آب و هوایی فصل سرما و زمستان، منتظر بازگشت به خانه‌ها و از سرگیری زندگی عادی پیشین خود هستیم. در این‌جا چون اعضای یک خانواده بزرگ با یکدیگر زندگی می‌کنیم؛ غذا، نوشیدنی و لحظات خوش را با هم می‌بخشیم. به یکدیگر نزدیک‌تر شده‌ایم و در فضایی از دوستی و همبستگی به سر می‌بریم. زنان جوان اردوگاه، غذا درست کرده و نان می‌پزند؛ به گونه‌ای که پنج نفر از آن‌ها روزانه حدود ۱۴۰ نان تهیه می‌کنند. در حالی‌که زنان مسن‌تر پخت نان درون فر گازی - که توسط یکی از نیکوکاران برای تسهیل امور زندگی به اردوگاه اهدا شده - را نظارت می‌نمایند
استقرار اردوگاه روستای امزین در منطقه ویرکان که بر سر راه ارتباطی اصلی استان‌های مراکش و تارودانت واقع شده‌است، باعث شده تا امدادرسانی به مردم آسیب‌دیده از سهولت بیشتری برخوردار باشد. از سوی دیگر، تجمع آسیب‌دیدگان زلزله در این اردوگاه و تلاش آنان برای زندگی مشترک و به‌اشتراک‌گذاری آنچه از طریق امدادرسان‌ها در اختیارشان قرار می‌گیرد، این اردوگاه را به الگویی شایسته در میان سایر اردوگاه‌های منطقه تبدیل کرده است.
یکی از زنان ساکن اردوگاه به نام مینا الباهی اظهار داشت: همین زندگی مشترک بود که با وجود سختی‌های آب و هوایی، به ما انگیزه و نیروی لازم را برای ادامه مسیر داد. در این‌جا همانند اعضای یک خانواده بزرگ، به یکدیگر کمک رسانده و از هم حمایت می‌کنیم. هر بار که به سمت روستا حرکت می‌کنیم، مشاهده خانه‌های ترک‌خورده‌مان موجب غم و اندوه ما می‌شود. اما همین‌که به اردوگاه بازمی‌گردیم و خاطرات و داستان‌ها را میان خود مبادله می‌کنیم، غصه‌هایمان را فراموش نموده و خود را در زندگی جدیدمان که از روی اجبار و در اثر وقوع حادثه زلزله بر ما تحمیل شده است، غرق می‌کنیم.
در خصوص شرایط تحصیل فرزندان روستا نیز توضیح داده شد که کودکان پیش‌دبستانی از آموزش‌های لازم برخوردار می‌باشند؛ بدین صورت که با همکاری یکی از سازمان‌های بین‌المللی، یک چادر بزرگ برای همین منظور اختصاص یافته و با تمامی امکانات و وسایل آموزشی مورد نیاز مجهز گردیده است. از سوی دیگر، دانش‌آموزان مقطع ابتدایی در مدرسه روستا که تنها به طور جزئی دچار آسیب‌دیدگی شده‌است، به تحصیلات خود ادامه می‌دهند. دانش‌آموزان مقاطع راهنمایی و دبیرستان نیز به برخی از مراکز و مؤسسات آموزشی در شهر مراکش ملحق شده‌اند و در تعطیلات آخر هفته جهت ملاقات با خانواده‌های خود بازگردانده می‌شوند
علی‌رغم شرایط دشوار و طاقت‌فرسایی که زنان ساکن اردوگاه متحمل می‌شوند، تلاش می‌نمایند تا زمان بازگشت به خانه‌هایی که به اجبار مجبور به ترک آن شده‌اند و نیز سازگاری با زندگی جدید درون چادرها را طی نمایند. این زنان با وجود سختی‌ها، برای گذران ایام به کمک یکدیگر برمی‌آیند و روزگار را سپری می‌کنند.
دولت مراکش از ماه اکتبر سال گذشته تاکنون، غرامتی را به منظور جبران خسارات و همچنین کمک به بازسازی مساکن کاملا ویران شده یا دارای آسیب‌دیدگی، در دو مرحله به آسیب‌دیدگان اختصاص داده است. به این ترتیب که معادل ۱۴۰ هزار درهم (معادل ۱۴ هزار دلار) بابت مساکنی که به طور کامل تخریب شده‌اند و مبلغ ۸۰ هزار درهم (معادل ۸ هزار دلار) نیز شامل مساکنی می‌شود که به صورت جزئی دچار آسیب‌دیدگی شده‌اند.