آگرین حسینی

دیواندره- آمار دقیقی دربارەی زنان دستفروش وجود ندارد اما مشاهدات عینی نشان می‌دهد كه این افراد در حال افزایش هستند؛ زنانی كه از مشكلات متعددی همچون نبود امنیت، نداشتن مكان مناسب برای عرضەی كالا، توهین و برخوردهای نادرست، رنج می‌برند. هرچند مردم و عابران خیابان‌ها به این افراد به چشم ترحم می‌نگرند و می‌كوشند، كالایی از آنها خریداری كنند تا بلكه كمكی كرده باشند اما به این پدیده به عنوان یک مسٲله برای كشور نگاه نمی‌شود تا چارەای برای آن اندیشیده شود.

دست‌فروشی تصویر رایج امروز خیابان‌های کوردستان است که به سرعت به شهرستان‌های مختلف آن نیز رسیده است. در شهر دیواندره خبری از دست‌فروشی زنان نبود اما اکنون اگر دوری در شهر بزنید زنانی را می‌بینید که در گوشەای از خیابان بساط پهن کرده و مشغول دست‌فروشی هستند. از یکی از این زنان کە با پسرش و دختر خردسالش مشغول فروختن قاب‌های رنگی گوشی است اجازه گرفتم تا گفتگویی باهم داشته باشیم:

 

چگونه تصمیم به دست‌فروشی گرفتید؟

من زیبا مبتکری هستم. سرپرست خانواده هستم، همسرم در بندر (منظور یکی ار بنادر جنوب کشور است) کار می‌کند و من همراه دختر چهار سالەام و پسرم که ۱۵ سال سن دارد، هر روز بە اینجا می‌آییم و بساط دست‌فروشی‌مان را به پا می‌کنیم. قاب گوشی می‌فروشم، هر مدلی کە بخواهید.

 

این شغل برای شما درآمد کافی دارد؟ می‌تواند معیشت شما را تٲمین کند؟

تمام بار معیشت خانواده را یک‌تنه به دوش می‌کشم؛ کرایه خانه را پرداخت می‌کنم. اما برای آن هر روز مجبور هستم همراه دختر چهار سالەام بە کمک پسرم به اینجا بیایم، چون او تنها ۱۵ سال دارد و می‌ترسم کە برایش اتفاقی بیافتد و خودم هم کمک دستش می‌شوم. درآمدی که نداریم و در یکی از روستاهای اطراف دیواندره در خانه اجارەای زندگی می‌کنیم. دخترم تنها چهار سال دارد و باید در این هوای سرد و بارانی همراه خودم باشد چون کسی را نداریم که نزد او بگذارمش. تلاش بسیاری کردم که شغلی برای خودم دست و پا کنم ولی موفق نبودم، مجبور شدم که در گوشه‌ای از خیابان بساط کنم. دست‌فروشی را دوست ندارم ولی از اینکه زیر بار من کسی باشم، بهتر است.

مسئله‌ی دستفروشی زنان وضعیت حال حاضر نیست و دامنەی آن به تبعیض‌های جنسیتی اعمال شده در قانون و رویکرد حکومت به اشتغال زنان بازمی‌گردد. انتظار بهبود  وضعیت معشیت زنان و اقشار کم‌درآمد از نظام سیاسی حاکم بیهوده است. شاید به همین دلایل است که مردم راە چارە را تنها در گسترش مقاومت و تداوم اعتراضات می‌بینند.