ژوان کرمی

کرماشان – مسائل درون خانوادەها و برخوردهای کلیشەای کە با کودکان دختر و پسر از همان اون کودکی انجام می‌شود کمتر مورد بحث قرار می‌گیرد، خانوادە بە عنوان نهادی کە بیشترین نقش را در آموزش کودکان دارد کمتر مورد نقد قرار می‌گیرد. بر این اساس با "دینا" زنی متٲهل، شاغل و دارای یک فرزند گفت‌وگویی ترتیب دادەایم. دینا که مدرس زبان انگلیسی می‌باشد، با دیدگاهی انتقادی اما خوشبین به آینده و روند تغییرات و نگرش‌های جنسیتی در این باره سخن گفت. با ما باشید با مشروح پرسش‌های ما و پاسخ‌های دینا:

 

 

آیا وضعیت کنونی سیستم خانوادە از نظر جنسیتی، وضعیتی برابر است؟ برای زن و مرد، برای دختر و پسر؟

به نظر من با توجه به سال‌ها مبارزات زنان شرایط دارد بهتر می‌شود. دختران همه به فکر استقلال مالی هستند و خانوادەها هم این مسئله برایشان دغدغه شده که دخترشان شغل داشته باشد، در حالی که ده سال پیش این طور نبود. من خودم در جوانرو که یک شهرستان است زندگی می‌کردم. شانزده سال پیش که بیست ساله بودم، دوست داشتم دنیا را ببینم، شغل داشته باشم، دستم در جیب خودم باشد، ولی اطرافیان همیشه به من فشار می‌آوردند که باید شوهر کنی و جو آن زمان طوری بود که می‌گفتند هر کسی که خوشگل باشد و خواستگار داشته باشد خیلی خوش شانس است و اوج موفقیت یک دختر ازدواج خوب بود. چون شرایط جامعه برای بیرون رفتن و کار کردن مناسب نبود. یادم می‌آید که بیست سال پیش حدود سال‌های ٨۲ یا ٨۳ که خواهرم منشی مطب پزشکی در جوانرو بود، شب‌ها که به مطب می‌رفت، برادرم باید او را همراهی می‌کرد. در حالی که محل کارش چند قدم با خونەی ما فاصله نداشت. ولی مردم به چشمی بد به دختری که شب بیرون برود نگاه می‌کردند. یادم است که حتی آن زمان همه خواهرم را سرزنش می‌کردند که این کار اصلا مناسب نیست، در حالی که ما به شدت به کار و درآمد آن نیاز داشتیم.

 

چه میزان از تبعیض جنسیتی موجود در جامعه را حاصل تربیت و سیستم خانواده می‌دانید؟

به نظر من اگر نگرش خانوادەها تغییر کند، قطعا جامعه هم تغییر خواهد کرد. اگر خانوادەها همانطور که استقلال مالی پسر برایشان مهم است و حمایتش می‌کنند، از دخترشان هم حمایت کنند، صددرصد اوضاع تغییر می‌کند و این تبعیض‌ها کمتر شده و برابری جنسیتی بیشتری خواهیم دید. من خودم الان در یک شهر بزرگ زندگی می‌کنم و می‌بینم که هنوز بیرون رفتن برای زنان و دختران خطرناک است و جامعه هنوز امنیت ندارد، ولی نمی‌توانم در خانه بنشینم و هیچ کاری نکنم. خیلی از اوقات که برای پیادەروی و باشگاه بیرون می‌روم مردان با ماشین مزاحمت ایجاد می‌کنند، ولی به خودم فهماندەام که باید قوی باشم و بارها خودم با مزاحم‌ها برخورد کردەام و موفق هم بودەام چون معتقدم که زن باید به خودش متکی باشد.

 

آیا شما اینکه کودکان را از همان آغاز زندگی با جنسیتی کردن رنگ‌ها، لباس‌ها، بازی‌ها، شغل‌ها و غیره عادت می‌دهند را صحیح می‌دانید؟ این امر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اتفاقا من یک دختر دارم و خیلی به این قضیه توجه دارم که هیچ چیزی را جنسیتی نکنم و کلیشەای با مسائل برخورد نکنم. دخترم زیاد لباس دخترانه و دست و پاگیر دوست ندارد. دوست دارد موهایش کوتاه باشد، خیلی وقت‌ها اسباب بازی‌هایی مثل شمشیر و تفنگ می‌خرد که به زعم جامعه پسرانه است ولی من مشکلی با این قضیه ندارم.

 

به نظر شما چگونە خانوادەای می‌تواند به برابری، آزادی و خوشبختی انسان‌ها کمک نماید؟ چه تغییرات باید در نگرش‌ها، سیستم تربیت و همچنین وضعیت حقوقی ازدواج و خانواده ایجاد شود؟

به نظر من قوانین ازدواج و شرع باید تغییر کند تا خانوادەها نیز کم کم به وضع جدید عادت کنند و قوانین جدید را بپذیرند. البته آگاهی و دانستن و مطالعه می‌تواند بسیار به جامعه کمک کند، ولی در جامعەای که مردم دغدغەی نان دارند و مطالعه هیچ جایگاهی ندارد، به نظر من بهترین و سریعترین راه ممکن تغییر قوانین و شرع است. مثلا اگر در خانوادەها دختر و پسر به یک اندازه ارث ببرند و دختران موقع ازدواج حق طلاق داشته باشند و غیره، مردم کم کم به این مسئله عادت خواهند کرد و ناچار می‌شوند که برای دختران و زنان به عنوان یک انسان ارزش قائل شوند و کم کم اثرات مثبت این نگرش را در اطرافشان خواهند دید. خواهند دید که اگر برای زنان سرزمینشان ارزش قائل شوند، دنیا برای مردان هم زیباتر و بهتر می‌شود.