هدیل العمر

ادلب- اگرچه زنان در ادلب پس از گذشت بیش از یک دهه از بحران سوریه به آزادی کمی دست یافته‌اند، اما به دلیل محدودیت‌های جامعه از ورود زنان به این عرصه و حضور در مقابل دوربین، خبرنگاران و کارکنان زن رسانه‌ها همچنان تحت فشارهای روانی و اجتماعی هستند.

تقریباً یک سال پیش، فعالیت سمیه الحسن (٢٨ ساله) فعال رسانه‌ای ساکن ادلب پس از ازدواج کاهش یافت که او آن را «بدبختانه» توصیف کرد زیرا همسرش کار او را نپذیرفت و همین باعث شد پس از تهدید به طلاق و دوری از فرزندش از حرفه خود دست بکشد.

سمیه الحسن در این زمینه به خبرگزاری ما گفت که پس از آزادی از بازداشتگاه‌های دولت دمشق در ابتدای سال ٢٠١٧ به فعالیت‌های رسانه‌ای روی آورد و همین امر او را بر آن داشت تا در این زمینه فعالیت کند تا درد و رنج این کشور، زندانیان و رنج‌های همیشگی آنها در زندان‌ها را برجستە کند، زیرا تنها «بازمانده بازداشت و زندان ‌آن را احساس می‌کند.»

وی افزود که فشارهای روانی و اجتماعی که همسرش برای ترک کار بر او وارد کرد منجر به ایجاد سوء‌تفاهم و مشکلات فراوان خانوادگی شد و دیگر نتوانست به کار روزنامه‌نگاری و رسانه‌ای خود ادامه دهد.

وی خاطرنشان کرد که همسرش به استدلال‌ها و بهانه‌هایی تکیه می‌کرد که موقعیت او را در مقابل خانواده‌اش مستحکم می‌کرد، از جمله ارتباط او با همکاران روزنامه‌نگار و گفت‌وگو با منابع برای انجام مصاحبه و همچنین رفت و آمد مداوم به نقاط مختلف و دور. که خانواده‌اش را بر آن داشت تا با او همبستگی نشان دهند، به خصوص که او در ابتدای کار با همان واکنش برادرانش روبرو شد.

نوحه آل محمد (۳۵ساله)، فعال رسانه‌ای فعال در زمینەی عکاسی و رسانه‌های تصویری، در شرایط سخت بسیاری قرار گرفت که او را بارها به فکر ترک کار و عدم انجام حرفه خبرنگاری و رسانه انداخت. او می‌گوید که نگاه اطرافیانش یکی از برجسته‌ترین مشکلات و چالش‌هایی است که در کارش با آن روبرو است به‌ویژه که او در معرض انتقادات بسیاری است که تقریباً هر روز از سوی افراد مختلف با آن مواجه بودە ، مجبور است از بسیاری از عباراتی که به طور مداوم به او حمله می‌کند اجتناب کند.

«این یک حرفه برای مردان است و برای زنان مناسب نیست. شما در آشپزخانه کار می‌کنید و از بچه‌ها مراقبت می‌کنید اختلاط و به تصویر کشیدن شما از زن و مرد شرم‌آور است.» جملاتی که در گوش نوحه آل‌محمد با انجام هر کاری برای تکمیل یک مقاله مطبوعاتی تکرار می‌شود، آنچه بیش از همه او را آزار می دهد، عدم استقبال جامعه از کار زنان در رسانه‌ها و روزنامه‌نگاری در نتیجه آداب و سنن واپسگرایانه‌ای است که زنان را به ابزاری برای رفع نیازهای مردان در آشپزی، نظافت و مراقبت از کودک تبدیل می‌کند.

از سوی دیگر، آنچه او را بیش از همه آرام می‌کند، حمایت همسرش از کارش و پذیرش آن بر خلاف اکثر مردان جامعه است، زیرا وضعیت تفاهم بین او و همسرش او را بر آن داشت تا کار خود را کامل کند و نسبت به صدها  بیانات و انتقادات بی‌تفاوت باشد.

وی خاطرنشان کرد: آنچه که بیشتر از همه از آن می‌ترسد این است که همسرش تحت تأثیر صحبت‌ها و انتقاداتی مبنی بر اجازه دادن به او برای انجام این حرفه قرار گیرد و  مانع از ادامه کار او در حرفه‌اش شود بە ویژە کە او این حرفه را پس از مطالعه آکادمیک و تلاش عملی فراوان آموخت.

ثمر السلیم (۳۵ساله) فعال در عرصه توانمندسازی زنان به نوبه خود رنجی که خبرنگاران زن کە با خانواده هایشان زندگی می‌کنند در تمام سطوح امنیتی و اجتماعی تجربه کرده‌ و به نوعی بر شخصیت آنها تأثیر گذاشته، پنهان نمی‌کند. وی خاطرنشان کرد: دیدگاه حقارت‌آمیز که به آزار و اذیت خبرنگاران و کارکنان رسانه‌های زن می‌پردازد، باعث شده است که بسیاری از آنها از ترس زندگی شخصی، فرزندان و همسرانشان از این حرفه منصرف شوند و از عرصه رسانه دور شوند.