EMÎRA ZOZAN

Şengal - Şengal'e her geri dönüş yaşandığında fermanın yaraları daha da çok sarılıyor. 3 Ağustos 2014'te yaşanan fermanla birlikte Şengal'in köy, ilçe ve kentlerinde binlerce kişi Federe Kürdistan ile ülke dışına göç etmek zorunda kaldı. Fermanın ardından 9 yıl geçmesine rağmen Kürdistan Bölgesi ve Irak hükümeti yerinden edilmiş Êzidîler için hiçbir şey yapmadı. Bunun tersine buradaki kamplarda kalan Êzidî genç kadınlar ve erkekler katledildi. Çok sayıda Êzidî genç, Federe Kürdistan’daki kamplardan yönünü başka ülkelere verdi. Êzidî toplumu üzerlerindeki kirli oyunlarının farkına vardıkça dalga dalga kendi kutsal topraklarına dönmeye başladı.

Êzidîler en çok 2022 yılında Êzidxan topraklarına dönüş sağladılar. En son bundan birkaç gün önce Duhok’un Bêrsiv Kampı’nda kalan 39 aile Nahya Tilizêr ve Sîba Şêx Xidir köylerine geri döndü. Halkın Şengal’e geri dönmesi o halk kadar Êzidî toplumunu da mutlu ediyor. Çünkü her bir geri dönüş ile Êzidî toplumu Şengal’i inşa etme ve özerk Şengal için örgütlülüklerini daha da arttırıyor.

‘Topraklarınıza dönün’ çağrısı

Bêrsiv Kampı’ndan kendi topraklarına geri dönen kadınlar, duygularını dile getirdi. Aile olarak topraklarına geri döndüklerini anlatan Xirnuf Elyas, “Rahat yaşayabildiğimiz için aile olarak kendi topraklarımıza geri dönmeye karar verdik. Şengal’e dönüş yolculuğumuz boyunca fermandan kaçma anılarımıza kadar her şey gözlerimin önünden geçti. Duygusal anlar yaşadım. Ancak şu an Tilizêr’e geldiğim için çok mutluyum. Başûr’dan geldiğimizde yanımıza bir şey almamıza izin vermedikleri için bazı ev araç ve gerekçelerine ihtiyaçlarımız var. Henüz daha elektrik çekmedik. Ancak bunlar kolay şeyler. Bu sorunların üstesinden komşularımızın yardımıyla geleceğiz” dedi. Xirnuf Elyas, kamplarda kalan Şengallilere çağrı yaparak topraklarına dönmelerini istedi.

‘Şengal’e geldiğimizde rahat bir nefes aldık’

Nisan Berkat ile Leylê Berekat de duygularını şu şekilde dile getirdiler: “Şengal’e döndüğümüz için çok mutluyuz. Topraklarımızı çok özlemiştik. Kamplarda her ne kadar komşularımız iyi olsalar da yaşam çok zordu. Kimse bizimle ilgilenmiyordu. Bu yüzden çok zorluk çektik. Ancak şimdi kendi topraklarımızdayız. Bu yüzden çok mutluyuz. Şengal’e geldiğimizde rahat bir nefes aldık. Halka Şengal’e dönme çağrısı yapıyoruz. Çünkü ancak Şengal’e dönerek Şengal’i inşa edebilir ve birlikte yaşayabiliriz.”

Gewrê Silêman ve Koçer Yusuf ise ne olursa olsun halkın Şengal’e dönmesi ve kendi topraklarına sahip çıkması gerektiğini ifade etti.