RENİM EL ABİD

 Şam- Savaşın, bölünmenin ve eğitim sistemindeki gerilemenin yükü altında ezilen bir ülkede okul hem toplumun aynası hem de geleceğin laboratuvarıdır.

Suriye’de geçici yönetim, kız ve erkek çocukların birlikte eğitim görmeleri önüne çeşitli engeller çıkarırken, bu girişimler tepkilere neden oluyor.

Dini ve toplumsal tartışmaların gölgesinde, kız ve erkek çocukların sınıfta bir araya gelmesinden korkan bir toplumun, ileride saygı ve eşitlik temelli ilişkiler kurmakta zorlanacağı belirtiliyor.

‘Yeni nesli yetiştirmenin yolu olan eğitime odaklanmalıyız’

Eski siyasetçi, şimdi ise kadın ve çocuk hakları aktivisti olan Amira Huvace, şöyle diyor: “Çalışmalarım, deneyimlerim ve pek çok insanın hikâyelerine tanıklığım ışığında, eğitimin ülkedeki pek çok sorunun çözümünde bir kaldıraç olabileceğini görüyorum. Ülkemizin sorunlarla dolu olduğunu biliyoruz: toplumsal bilinç eksikliği, bazen nefrete varan bir anlayışa neden oluyor. Bütün bunlar, bu alanda üstlendiğimiz büyük sorumluluğu ve eğitimle ilgili her kararda son derece dikkatli olmamız gerektiğini gösteriyor. Yeni nesli yetiştirmenin yolu olan eğitime odaklanmalıyız.”

‘Karar, çocukların yararına değil’

Amira Huvace, geçici yönetimin Suriye toplumuna hizmet edecek, nefret ve ayrımcılığı artırmayacak reformlar yapmasını umuyor. Ancak tek taraflı ve Suriye toplumuna uygun olmayan kararlara üzüldüğünü ifade ederek şunları belirtiyor: “İlk olarak erkek ve kız çocuklarının ilkokulda ayrılması konusuyla karşılaştık. Toplumumuz bu kararı kolayca kabul ediyor, ancak bana göre bu ne erkek ne de kız öğrencilerimizin yararına.”

Amira Huvace, “Eğer bu çocuklar ileride üniversitede bir araya gelecek, birlikte çalışacaksa, neden çocukluktan itibaren birbirlerinden korkmaları için tohum ekiliyor?” diye soruyor.

‘Ayrımcılık pekişir’

Amira Huvace, değerlendirmesine şöyle devam ediyor: “Onları eğitimde ayırmak onları korumaz, aksine erkek çocuğun zihninde kız kardeşinden üstün olduğu fikrini pekiştirir. Çünkü küçük yaşta kız çocuğun aynı haklara sahip olduğunu öğrenmemiştir. Böylece ayrımcılığı ortadan kaldırmak yerine pekiştiriyoruz. Bugün toplumumuzdaki her bireye, geleceğe yeniden inşa için ihtiyacımız var. Eğitimli bireyler, ülkesine daha fazla katkıda bulunabilir.”

Amira Huvace, başka bir soru daha soruyor: “Bu karar neden alındı? Birlikte eğitimden korkan yerel toplulukları bilinçlendirmek için ne kadar çalışma gerekiyor?”

Kendi çocukluğunda, ilkokulda kız ve erkek çocukların birlikte oturduğunu, ortaokulda ise kızlar için bir taraf, erkekler için iki taraf ayrıldığını hatırlatıyor. Bazı toplumların bu kararı kabul ettiğini, ancak birçok kişinin kızlarının üniversiteye devam edeceğini düşünerek bu ayrımı sorgulamaya başladığını belirtiyor.

Amira Huvace’ye göre, bu karar kız çocuklarının yararına değil, ancak onların eğitimde kararlılık ve azimle mücadele etmesini engelleyemeyecek.

Amira Huvace, “Asıl tehlike, kız çocuklarının bu hakkını kaybetmesi, erken yaşta okuldan alınarak 14-15 yaşında evlendirilmesi. Bu, çocuğun kişiliğini yok eder ve onu kendi kimliğini, hayallerini ifade edemeyeceği geleneksel rollere yöneltir” uyarısında bulunuyor.

‘Gerçek koruma, doğru eğitimdedir’

Amira Huvace, toplumsal cinsiyet rollerinin zamanla erkek çocuğunda güç ve kontrol hissi yaratacağını belirtiyor ve şöyle diyor: “Çocuklarımız bugün ilkokuldan itibaren telefon ve YouTube kullanıyor, karışık ve doğal bir hayatı yansıtan içerikler izliyor. Peki, onları okulda ‘koruma’ bahanesiyle nasıl ayırıyoruz? Gerçek koruma, okulda doğru eğitimle olur; burada öğrenciler eşit haklara sahip olduklarını öğrenir, birbirlerinden korkmak yerine öğrenmek için orada olduklarını anlar. Okulun bir eğitim ve bilinç ortamı olması, aileler için de bilinçlendirme programlarının uygulanması gerekir.”

‘Aileler de eğitilmeli’

Amira Huvace, okulun diyalog mekânı olmasını, çocuk hakları ve ortak eğitimin önemi hakkında düzenli aile toplantıları düzenlenmesini istiyor.

Amira Huvace’nin vizyonu, reformun yalnızca yasalardan değil, sınıf sıralarından, bir çocuğun sınıf arkadaşına bakışından ve bir çocuğun kendine duyduğu güvenden başladığını gösteren derin bir toplumsal bilinci yansıtıyor.