DİCLE AMED

Dünya sisteminin dizayn edildiği bir süreci yaşamaktayız. 1’inci Dünya Savaşı sürecinde dünya sistemi dizaynı Ortadoğu’da ulus devletlerin kuruluşu ve Kürdistan’ın dörde bölünmesi ile sonuçlandı. Yüzyıl sonra ulus devletlerin çözülüşü ile sonuçlanan bir dizayn sürecine girdik. Öncelikle şu çok iyi bilinmelidir ki bölgesel değişimi sağlayan, yüz yıldır işgal ve soykırım rejimi altında olan halkımızın dört parça da büyük acılar ile verdiği özgürlük savaşıdır. Kürt halkının özgürlüğe bağlılığı ve yılmadan mücadele etmesi soykırım ve işgalci sistemi iflas ettirmiştir.Kürtler ve Kürt kadınları soykırımcı ulus devlet sistemini yenmiştir.

Ancak bu tarihsel süreçte önümüzde büyük özgürlük imkânları kadar tehlikeler de vardır. 1’inci Dünya Savaşı sürecinde de birçok halk gibi Kürt halkı içinde devlet vaad edildi, haritalar çizildi ve neredeyse bu eksende sistem inşa edilecekti. Ancak Kürt halkının öncüleri yerelciliğe çakılı kaldılar, bölgeleri ile sınırlı kaldılar, bütünsel bir Kürdistan tasavvuru ve ortak aklını geliştiremediler.

Bu nedenler ile bütünlüklü hareket etmediler ve sonuç Kürdistan’ın Lozan anlaşması ile dörde bölünmesi, inkâr edilmesi oldu. Bu neden ile bu sürecin halkımız lehine başarı ile sonuçlanması için gerekli tek şey ulusal birliği gerçekleştirmektir.Ulusal parçalılık en çok da Kürt kadınları için büyük felaket olmuştur.Bu acıdan en fazla pay alan kadındır. Kürdistan’ın işgal altında olması bedenimizin, dolaysıyla onurumuzun işgal altında olması demektir.

Kürt kadınları olarak, son yüz yıl da tecavüz, katliam, kaçırılma gibi zalim bir sömürgecilik altında yaşadık. Sömürgecilik bu neden ile biz kadınlar için temel kadın sorunudur ve kadın özgürlüğünün ilk şartı işgalden kurtulmaktır.

Ancak ulusal parçalılık işgalin sürmesine zemin olmakta ve bu neden ile ulusal parçalılık öncelikle Kürt kadınlarının onur sorunudur.

Bu anlamda Kürdistan’da kadına yönelik şiddet ve köleliğin nedenlerini ortadan kaldırmanın biricik yolu, ulusal birlik içinde dayanışma ve ortak hareket etmektir.

Ulusal birliği donduran, yavaşlatan sebepler

Bilindiği gibi Ulusal Birlik çalışması uzun bir süredir yürütülmektedir. 2007 yılında başlayan, ‘’Kürt Kadınları Ulusal Birlik’’ örgütlenmeleri, 2009 (Amed) ve 2011 (Hewler) yılında önemli iki büyük konferans gerçekleştirdi ve birliği mücadeleci kurumsal bir hedefe kilitledi. Son on yıl da yaşadığımız çöktürme planı işbirlikçi koalisyon ile paralel yürütüldü ve bu Ulusal Birlik örgütlenmesine büyük darbe vurdu. Rojava ve Güney Kürdistan’a yönelik gelişen işgaller ve NATO merkezli imha siyaseti bazı Kürt partilerin ulusal birlik ruhuna ters ve karşıt tutumlarını öne çıkardı ve ulusal birlik çalışması adeta donduruldu. 

Ancak ulusal birlik çalışmasını ulusal konferans ile sınırlayan, ulusal birliği salt siyasi partiler birliği olarak daraltan ve ulusal birliği toplumsallaştırmayan, demokratik ulusun inşası temelinde derinleştirmeyen yanılgılı durum da sürecin gelişmesini engellemiştir. Aynı zaman da Kadın ulusal birlik çalışması da genel ulusal birlik sorunlarının dışına çıkabilmiş ve özgünlüğünü yaratıcı biçimde yeterince geliştirmiş değildir. Oysa Kürt kadınlarının ulusal birlik örgütlenmesinin amaçlarından biri,  bazı Kürt partilerinin dayattığı tıkanmayı kendi zemininde aşmaktı.

Ulusal Birlik konusunda yaşanan tıkanmayı aşan Önder Apo’nun Güney Kürdistan partilerine gönderdiği mektuplar ve diyalog yöntemi oldu. Önümüzdeki yüz yılı şekillendirecek olan bu dizayn sürecinde Kürtlerin parçalı olması gerçek bir felaket olacaktı. Diyebiliriz ki; Önder Apo Kürt halkını büyük bir felaketin eşiğinden çevirdi. Bu müdahale sonucu, Kürt kadın ulusal birlik çalışmasında olumlu bir irade açığa çıkmış, kendisini Kürt Kadınları Ulusal Birlik Platformu olarak ilan etmiş ve Rojava’da Ulusal Birlik konferansı gerçekleşebilmiştir.

Dar tutum demokratik zihin ve demokratik sistem ile aşılabilir

Önderlik ulusal parçalılığı ‘’Demokratikleşme sancısıdır. Hala demokratikleşebilmiş bir toplum yaratılamamıştır. Bu sancı hala günceldir’’ biçiminde bir Kürt demokrasi anlayışının olmamasına bağlıyor. Kendi aşiretini, klanını, bölgesini Kürdistan’ın merkezine alan dar, ufuksuz tutum ancak bir demokratik zihin ve demokratik sistem ile aşılabilir. Bu anlamda ulusal birlik çalışması her açıdan bir Kürt demokrasisinin gelişimi demektir. Demokrasi ile ulusal birliği inşa etmek gerekiyor. Aksi durumda partiler koalisyonu olmaktan ve bu nedenle en küçük dış neden ile birlik dağılmaktan kurtulamaz. Ulusal birlik her Kürt bireyin temel hak bilinci, inşa kabiliyeti ve arayışları demektir. 

Şu bir gerçektir, iktidar merkezi olmadığından Kadınlar ulusal birlik sorunlarını aşma konusunda daha esnek olabilmektedir. Ulusal birlik çalışmasının uzun süredir ilerlememesinin yarattığı ataleti aşmak, bütünsel, işleyen bir ilişki ve örgütlenmeyi geliştirmemiz gerekiyor. Çalışmayı parçaların ertelemeci tutumundan korumak, ulusal birlik çalışmasını konferans ile sınırlandırmamak, ulusal birliği bir inşa çalışması olarak ele almak, salt partiler birliği değil, demokratik toplumun birliği olarak genişletmek perspektifine oturmak gerekiyor. Temel sorunumuz ulusal birlik politikasında ya dar dogmatik ya da liberal anlayış ve yaklaşımı aşamamızdır. Bunun nedeni de ulusal birliği toplumsal değil de dar siyasi bağlamda ele almamızdır. Ulusal birlik hem politik hem toplumsal sorundur. Hem taktik yanları çok çeşitlidir hem temel stratejik hedeftir. Bu anlamda ulusal birliği toplumsal birlik ve bütünlüğü geliştirme temelinde bir çalışma tarzına kavuşturmamız gerekmektedir.

Kürt kadın tarihinde ilk defa dört parça Kürdistan ve diaspora’dan 24 parti, kadın örgütü ve siyasi parti temsilcileri ortak bir örgütlenme kurdu. Bu tarihi ve anlamı çok güçlü bir birliktir. Hem genel Kürt siyaseti hem kadınlar üzerinde çok olumlu etki yaratmış ve platforma katılım talebi yoğun ortaya çıkmıştır. Çünkü platform toplantı bileşenlerini kapsıyordu ve bu platformda yer alacak birçok yapıyı ve şahsiyeti kapsayamadı. Bu neden ile platformu dışarıda kalan örgütlü yapılar ve şahsiyetlerin katılımları ile genişletme, birlikler temelinde örgütlenme, Kürt kadınlarının sosyal sorunlarını ortak mücadele ile sahiplenme ve konferans ile kongreleşme hedefleri önemli sonuçlar açığa çıkaracaktır.