زنان سویدا: تا زمانی که خواسته‌هایمان برآورده نشود، دست بر نمی‌داریم
بی عدالتی و تحقیر زنان شهر سویدا از سوی جامعه و دولت دمشق، آنها را بر آن داشت به میدان‌ها بروند تا به جهانیان ثابت کنند که ستون‌های آزادی و جامعە هستند.
روشيل جونيور
سویدا- جنبش مسالمت‌آمیز در شهر سویدا سوریه برای مطالبه آزادی، دموکراسی، عدالت و تغییرات سیاسی در صد و سومین روز متوالی خود و با مشارکت گسترده زنان ادامە دارد.
دوشنبە ٢٧ نوامبر، ده‌ها نفر از مردم شهر سویدا در میدام کرامە تجمع کردند، در حالی که جنبش مردمی مسالمت‌آمیز بیش از ١٠٠ روز متوالی ادامه دارد، معترضین خواستار «سرنگونی رژیم» و اجرای قطعنامه ۲۲۵۴سازمان ملل شدند، زنان ٧٠ درصد معترضان را تشکیل می‌دادند. حاضران در میدان شاخه‌های زیتون حمل می‌کردند و صحنه با شخصیتی صلح‌آمیز، فرهنگی و متمدن آمیخته بود.
یکی از معترضان به نام سحر حمزه در حاشیه این تظاهرات گفت: ما به عنوان زن این حرکت را ادامه خواهیم داد زیرا موفقیت به معنای از بین بردن ظلم و فساد است، وی گفت: یک روز به ملاقات همسرم در زندان رفتم در داخل زندان کودکان، زنان و سالمندان را می‌دیدم کە دلیل واقعی برای دستگیری آنها وجود ندارد و گاهی به دلیل تشابه نام و یا صرفاً به دلیل ابراز عقیده دستگیر می‌شوند، من به عنوان همسر یک زندانی، از شرکت در این جنبش نمی‌ترسم، زیرا دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم.
نجاة الأشقر به نوبه خود با تأکید بر اینکه تا رسیدن به خواسته‌هایشان، سرنگونی نظام و بهبود شرایط زندگی به مدت صد سال به این حرکت ادامه خواهند داد، گفت: هر خانواده در سوریه یکی ااعضایش به خارج از کشور مهاجرت کرده است. در نتیجه مردم شرایط سختی را تجربه می‌کنند، من دو دختر در خارج از کشور دارم و نمی‌دانم بدون آنها چه کار می‌کنم، بنابراین سکوت نخواهیم کرد و تا سقوط رژیم و بازگشت فرزندانمان به حرکت خود ادامه می‌دهیم.
وی افزود: دختران من به دلایل امنیتی نمی‌توانند به سوریه برگردند. من نیز پس از چندین بار دستگیری آنها از شغل خود استعفا دادم، فقط به این دلیل که آنها پس از چندین بار رد شدن بدون دلیل در دانشگاه، حقوق خود را مطالبه کردند.
لمیس الملحم با اشاره به اینکه آنچه او را به رفتن به میدان کرامه وادار کرد، بی عدالتی، تحقیر و فقر بود و هیچ خانه‌ای از سوریه خالی از آن نیست، تاکید کرد: با گذشت صد سال دیگر هم از حرکت خود عقب نشینی نخواهند کرد.
وی با بیان اینکه اکنون اکثر مردم در بیمارستان‌ها فاقد آموزش و درمان هستند و فساد در کشور رو به گسترش است، توضیح داد: ما به عنوان زنان چون نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهیم باید بیرون برویم و این حرکت را تا سرنگونی رژیم ادامه دهیم. من به عنوان یک معلم می‌بینم که سطح تحصیلات پایین آمده و معلم دیگر جایگاهی ندارد، ما به عنوان معلم باید از شأن و منزلت خود پاسداری کنیم.
وی افزود: حقوق برای نیازهای ما کافی نیست، اجاره خانه سه برابر حقوق است. بنابراین ما به اوج گرسنگی رسیده‌ایم. آمده‌ایم تا به عزت خود برسیم و بە عنوان شهروند این کشور حق داریم به انسانیت و هستی ما و به صدای زنان احترام گذاشتە شود، همانطور که آنها همیشه در خط مقدم و نیمی از جامعه هستند.
رجاء دبس نیز گفت: عطش آزادی و عزت ما را به میدان کشاند. ما این حرکت و جشن ملی را ادامه خواهیم داد. فرزندان ما به دلیل نداشتن حداقل نیازهای زندگی کە حق هر انسانی است به خارج از کشور مهاجرت کردند. او از زنان جنبش خواست که به این جنبش ادامه دهند زیرا هر روز بر تعداد، نیرو و شجاعت افزوده می‌شود.
